ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΕΥΛΟΓΙΑ Η ΩΣ ΤΙΜΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ;

Απο τον «Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ»  εβδομαδιαία εφημερίδα των Πατρών Εκκλησιαστικού και Πολιτιστικού ενδιαφέροντος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΕΥΛΟΓΙΑ Η ΩΣ ΤΙΜΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ;

     Ποσες φορές δεν μας βασάνισε η αιτία ή ο σκοπός μιας δοκιμασίας είτε βιώνοντάς την είτε παρακολουθώντας άλλους να βασανίζονται.Αυτό το γιατί που πολλές φορές αυθόρμητα βγαίνει από τα χείλη μας μήπως τελικά είναι ασέβεια απέναντι στον Κύριο και Δημιουργό μας;Μην ξεχνάμε ότι πιστεύουμε στο Θεό της αγάπης και του ελέους,ο οποίος μας αγαπά και μας προστατεύει τόσο που επέτρεψε την σταύρωση του Ιησού για την σωτηρία μας.Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μας βασανίζει,να μας τιμωρεί;Μήπως δεν πρέπει να αμφισβητήσουμε τις προθέσεις Του αλλά να προσεγγίσουμε την ερμηνεία αυτών των δοκιμασιών με πνευματική ωριμότητα και πίστη στον πατέρα μας;

    Ο Λόγος του Θεού βασίζεται στην αγάπη,την αγάπη του Κυρίου για όλα τα δημιουργήματά Του αλλά και την αγάπη του ανθρώπου για το συνάνθρωπο,άρα είτε η δοκιμασία είναι ευλογία είτε τιμωρία είναι αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού και πρόθεσή Του είναι η προστασία μας και η προετοιμασία μας για την Βασιλεία Του.

    Αν ερευνήσουμε σαν αντικειμενικοί παρατηρητές διάφορα περιστατικά από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη αλλά και από την καθημερινή μας ζωή θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους για διαφορετικό λόγο κάθε φορά ανάλογα με την περίπτωση και τα σχέδιά Του.Κάποιες φορές βλέπουμε καλούς χριστιανούς να δοκιμάζονται και αναρωτιόμαστε "Γιατί;Τι έφταιξαν;" και η απάντηση είναι "Τίποτα απολύτως".Ο Κύριος ή θέλει να τους οδηγήσει στον Άγιο βίο ή θέλει να προβληματίσει τους γύρω ώστε ν'αλλάξουν τρόπο ζωής και ν'ακολουθήσουν το δρόμο Του,για να κερδίσουν μια θέση στον Παράδεισο.Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ιώβ,με υπομονή και πίστη στον Κύριο ο ευσεβής αυτός άνθρωπος αντιμετώπισε το χαμό και των δέκα παιδιών του,την απώλεια όλων των υπαρχόντων του και τέλος την φριχτή ασθένεια,που τον βασάνιζε.Δοξολογούσε όμως το όνομα του Κυρίου αγνοώντας όλους όσους προσπαθούσαν να κολάσουν την ψυχή του προτρέποντάς τον να απαρνηθεί το Θεό γιατί ήταν η αιτία των συμφορών του.Αυτός όμως είχε εμπιστοσύνη στον Κύριο και γνώριζε ότι όλα γίνονταν για το καλό του.

    "Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τεκνα" διδάσκει η Παλαιά Διαθήκη.Πράγματι ποσες φορές δεν βλέπουμε τα λάθη των γονέων να βασανίζουν τα παιδιά,διάφορα πάθη όπως το κάπνισμα,το αλκοόλ,τα ναρκωτικά ή η ελλιπή προσοχή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν ως αποτέλεσμα τη γέννηση παιδιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα.Ο Θεός τιμωρεί τους γονείς;Και τα παιδιά τι φταίνε;Οχι,ο Θεός της αγάπης δεν εκδικείται,δεν τιμωρεί από κακία τα παιδιά αλλά τα νουθετεί και τα αθώα θύματα,τα παιδιά είναι οι άγγελοι που κερδίζουν μια λαμπρή θέση κοντά Του γιατί έγιναν η αιτία με τη θυσία τους να "σωθούν" πολλοί περισσότεροι.Ας θυμηθούμε όμως και τα λόγια του Ιησού προς τους μαθητές του,όταν στην Ιερουσαλήμ έκανε το θαύμα με τον εκ γενετής τυφλό,που ζητιάνευε.Οταν τον ρώτησαν βασισμένοι στις διδαχές της Παλαιάς Διαθήκης ποιος αμάρτησε αυτός ή οι γονείς του,ο Ιησούς απάντησε:"ΟΥΤΕ ΟΥΤΟΣ ΗΜΑΡΤΕΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΑΛΛ' ΙΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΗ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΑΥΤΩ".Αυτός ο άνθρωπος δοκιμάστηκε μ'αυτή την αναπηρία σ'όλη την ζωή του μέχρι να συναντήσει τον Ιησού για να φανερωθεί μ'αυτότο θαύμα η θεότητα και η δόξα του Κυρίου.

    Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις ανθρώπων,που αγανακτούν με το Θεό για τις συμφορές τους χωρίς να κάνουν την αυτοκριτική τους γιατί τότε θα καταλάβαιναν ότι δικαίως τιμωρούνται λόγω των αμαρτιών τους και ευτυχώς γιατί μ'αυτόν τον τρόπο ίσως ξοφλήσουν τα χρέη τους σ'αυτή τη ζωή και ετοιμαστούν για την αιώνια ζωή.

Ο μεγαλύτερος πόνος στη ζωή του ανθρώπου,ο χαμός του παιδιού του κρύβει κι αυτός τη φιλευσπλαχνία του Θεού.Θα το αντιληφθούμε,αν ξεπεράσουμε τις μικρότητες,που είναι ίδιον της ανθρώπινης αδυναμίας και θα καταλάβουμε,αν όχι τον πρώτο καιρό,που μας καταπνίγει ο πόνος αλλά μετά από καιρό, ότι ο Κύριος μας δίνει την ευκαιρία να σώσουμε την ψυχή μας ή προστατεύει εμάς και τα παιδιά μας από την ακολασία της ψυχής μας και την αιώνια καταδίκη της."ΔΙΗΛΘΟΜΕΝ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΑΓΕΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΑΝΑΨΥΧΗΝ"(ψαλμ.65,12).<Ο Άγιος Ανδρόνικος και Αθανασία ήταν ανδρόγυνο.Ο Ανδρόνικος ήταν χρυσοχόος και ένα μέρος απ'τα κέρδη του το έδινε στους φτωχούς.Είχαν δύο κοριτσάκια,που μια μέρα αρρώστησαν και πέθαναν και τα δύο.Όταν τα έθαψαν η Αθανασία και ο Ανδρόνικος έκλαιγαν πάνω από τον τάφο.Κάποια στιγμή ο Ανδρόνικος πήγε σπίτι,η Αθανασία συνέχισε να κλαίει μέχρι που είδε έναν μοναχό να έρχεται και της λέει:

"Κυρά μου γιατί κλαίς;"

"Πως να μην κλαίω,πάτερ;Έθαψα τα παιδιά μου,τους δύο αγγέλους μου,τους έθαψα μέσα στον τάφο και έμεινα εγώ κι ο άνδρας μου εντελώς μόνοι.Δεν έχουμε δροσιά καθόλου."

Ο μοναχός της απάντησε:"Τα παιδιά σου είναι στον παράδεισο με τους αγγέλους.Είναι στην ευτυχία και στη χαρά του Θεού και σύ κλαίς παιδί μου;Κρίμα είσαι και χριστιανή."

Ο Ανδρόνικος και η Αθανασία έγιναν μοναχοί και αγίασαν.>(Από το κείμενο γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Ι.Μονής Φιλοθέου).

    Ο γέροντας Παΐσιος πολλές φορές συζητούσε με τους επισκέπτες του για τις δοκιμασίες,που οι ίδιοι περνούσαν και του ζητούσαν τις συμβουλές του.Κάποτε είπε ο σοφός αυτός γέροντας:"Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του,όχι για να βασανιστεί,αλλά για ν'ανέβει από τον σταυρό στον Ουρανό γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό.Αν καταλάβουμε τι θυσαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών,δεν θα γογγύζουμε,αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε,οπότε και σε τούτη τη ζωή θα χαιρόμαστε και στην άλλη θα έχουμενα λάβουμε και σύνταξη και <εφάπαξ>.Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό.Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μια δοκιμασία,δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε.Ενω,αν κάνουμε υπομονή,θα μας δώσει και τόκο."

"Πριν επιτρέψει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία,εργάστηκε με καλό τρόπο,αλλά δεν τον καταλάβαιναν,γι'αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία.Βλέπετε ,και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο,στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό του κάνει τα χατίρια αλλά,όταν εκείνο δεν αλλάζει,τότε του φέρεται αυστηρά,για να διορθωθεί."

"Μετρημένες είναι οι περιπτώσεις που επιτρέπει ο Θεός να δοκιμασθούν μερικοί ευλαβείς,για να έρθει σε συναίσθηση κάποιος που έχει άσχημη ζωή και να μετανοήσει.Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διπλό μισθό.Δίνει δηλαδή ο Θεός την δυνατότητα σε μερικούς,οι οποίοι με τις δοκιμασίες,που περνούν,εξοφλούν σ'αυτη τη ζωή αμαρτίες και γκρινιάζουν παράλογα,για να βοηθηθούν απο την υπομονή αυτών που,ενώ δεν έσφαλαν,ταλαιπωρούνται αλλά δεν γογγύζουν."Να μην αμφιβάλουμε λοιπόν πως πράγματι όπως σωστά διαβάζουμε στην Αγία Γραφή "ΟΝ ΑΓΑΠΑ ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΙΔΕΥΕΙ".

    Όλοι προσευχόμαστε για την υγεία μας όμως μην τρομοκρατούμαστε και με την αρρώστια.Φυσικά να μην επιζητούμε την ασθένεια ούτε φυσικά να κάνουμε κατι κακό στον οργανισμό μας,το να καταστρέφουμε ή να μην φροντίζουμε για την υγεία μας ακολουθώντας τις ιατρικές συμβουλές είναι νοσηρό και μεγάλη αμαρτία γιατί η ζωή είναι το δώρο του Θεού προς εμάς και δεν πρέπει να την περιφρονούμε.Απλά εννοώ ότι αν δούμε την πνευματική ωφέλεια της αρρώστιας θα υπομείνουμε τον πόνο με καρτερία και θα κερδίσουμε ττην ψυχική λύτρωση.Ακόμη και ο καρκίνος,που όλοι τόσο φοβόμαστε μπορεί να είναι η ευκαιρία για την εξιλέωση την δική μας,των συγγενών και των φίλων μας.

    Ο γέοντας Παΐσιος,όταν ρωτήθηκε αν οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους,απάντησε:"Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες.Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση,βρίζουν τον Θεό,όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες."Γιατί να το πάθω εγω αυτό;"Λένε."Να,ο άλλος έχει τόσα καλά!Θεός είναι αυτός;"Δεν λένε"ήμαρτον"αλλά βασανίζονται.Ενώ οι φιλότιμοι λένε "Δόξα τω Θεώ!Αυτη η δοκιμασία με έφερε κοντά στο Θεό.Ο Θεός για το καλό μου το έκανε".Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία μετά αρχίζουν να εκκλησιάζονται,να εξομολογούνται,να κοινωνούν.Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο,που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν."

    Δεν σημαίνει λοιπόν πως όποιος δοκιμάζεται ο Θεός του ανταποδίδει με άφεση αμαρτιών,ωφελείται μόνο όποιος με πνευματική ωριμότητα δέχεται τις δοκιμασίες χωρίς ν'αγανακτει για την τύχη του αλλά αναλογίζεται το βαθύτερο νόημα του σταυρού του,όποιος δεν ξεχνά ότι η Ανάσταση ακολουθεί τη Σταύρωση."ΧΑΙΡΕΤΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΑΔΙΑΛΛΕΙΠΤΩΣ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΤΕ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ"(Ά θεσσαλονικείς 5,16-18).Σε κάθε στιγμή δοκιμασίας ας δοξολογούμε τον Κύριο και ας επαναλαμβάνουμε την Κυριακή προσευχή "ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ".

    Ας σκεφτόμαστε ποσοι αδελφοί μας δοκιμάζονται πολύ περισσότερο από εμας όπως μητέρες με παιδιά με ειδικές ανάγκες,που δίνουν κάθε μέρα τον αγώνα τους,ενώ άλλες επέλεξαν με μια άμβλωση να τερματίσουν την εγκυμοσύνη,όταν έμαθαν ότι το παιδί θα γεννηθεί με κάποια αναπηρία.Τη στιγμή που υπάρχουν γυναίκες,οι οποίες επιλέγουν να υιοθετήσουν παιδί με ειδικές αναγκες.Τι μεγαλείο ψυχής!Αυτό που όλοι απευχόμαστε για τον εαυτό μας αυτές το επιλέγουν συνειδητά.Ποσο μικροί λοιπόν φαινόμαστε ενώπιον του Κυρίου δίπλα σε μια τέτοια γυναίκα,που έχει αντιληφθεί το πραγματικό νόημα της σύντομης αυτής ζωής.

    Αυτό που πάντα πρέπει να μας παρηγορεί στις δοκιμασίες είναι τα λόγια όλων των πατέρων της Εκκλησίας μας,που μας διαβεβαιώνουν περίτρανα πως τελικά οι δοκιμασίες στη ζωή των χριστιανών, που πιστεύουν στην αιώνια ζωή και επιδιώκουν μια θέση κοντά στο Θεό,είναι ευλογία.

    Μία άγνωστη χριστιανή κάποια στιγμή ,ενώ περίμενα να εξομολογηθώ,αντιλήφθηκε πως είχα βουρκώσει και για να με παρηγορήσει μου είπε:"Εμείς οι άνθρωποι σ'αυτή τη ζωή βλέπουμε την κάτω όψη ενός κεντήματος,την άσχημη πλευρά αυτή με τους κόμπους και τα ατημέλητα σχέδια που δημιουργούν οι κλωστές,την ίδια στιγμή όμως ο Κύριος από εκεί ψηλά βλέπει την άλλη όψη,την καλή,αυτή με την όμορφη εικόνα του κεντήματος και κάνει τα σχέδια του για εμάς στην άλλη ζωή".

                                                                                                                                                       Γ.Λ.

Φιλολογός