Οι συνέπειες της στέρησης των κατηχητικών ομάδων την εποχή της πανδημίας.

Η Αγία και Ορθόδοξος Εκκλησία μας εμπνεόμενη υπό το φώς της μιας και αδιαιρέτου Τριαδικής Θεότητος, της αγαπητικής κοινωνίας των Προσώπων Του Τριαδικού Θεού με υπόδειγμα τη γνήσια, ανιδιοτελή και θυσιαστική αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πάντοτε νοιάζεται αληθινά και ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τον συνάνθρωπο από την τρυφερή παιδική ηλικία, έως την νεότητα με την στενή και την ευρύτερη έννοιά της, ανεξαρτήτως ηλικίας. Μια από τις ευεργετικότερες μέριμνες της Εκκλησίας, με άμεσα θετικά αποτελέσματα στη διαμόρφωση του συνεκτικού δεσμού της ελληνικής κοινωνίας, του χριστιανικού Ορθόδοξου ήθους και της συνακόλουθης πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας του Έλληνα πολίτη, αποτελούν τα κατηχητικά σχολεία, οι νεανικές παρέες και συντροφιές, όπως επί σειρά ετών δραστηριοποιούνται και λειτουργούν μέσα στις ενορίες των Ιερών Μητροπόλεών μας.

Τους τελευταίους επτά μήνες, η πατρίδα μας παρασυρμένη στη δίνη της πανδημίας του κορωνοϊού, βίωσε πρωτόγνωρες καταστάσεις και αναγκάστηκε να λάβει αυστηρότατα περιοριστικά μέτρα που απλώθηκαν σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Ιδιαίτερα όμως επώδυνο, ήταν για τους Ορθόδοξους Έλληνες χριστιανούς το κλείσιμο των εκκλησιών (για κάτι παραπάνω από δύο μήνες, στο διάστημα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδος και της Αναστάσιμης περιόδου) με την αναστολή όλων των συνακόλουθων εκκλησιαστικών δράσεων και δραστηριοτήτων.

Με βαθιά θλίψη, πόνο ανείπωτο και θυσιαστική διάθεση, υποχρεώθηκε το πλήρωμα της Εκκλησίας, για την προστασία (όπως ειπώθηκε) της δημόσιας υγείας των πολλών και των ευπαθών ομάδων, να στερηθεί τη συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία, το κέντρο της ζωής των χριστιανών (την ίδια τους τη ζωή), αλλά και να ανασταλεί κάθε άλλη εκκλησιαστική δράση, ιδιαίτερα αυτή των κατηχητικών ομάδων και των νεανικών συντροφιών που αποτελούν την χαρά της κάθε ενορίας και την ζώσα μαρτυρία Χριστού, μέσα στην απνευμάτιστη και σε τέλμα, σύγχρονη αποχριστιανοποιημένη κοινωνία.

Ο περιορισμός των ανθρώπων στο σπίτι, σε συνδυασμό με το πνευματικό έλλειμμα των καιρών της εικονικής πραγματικότητας που αναπόφευκτα όλοι λίγο ή πολύ βιώνουμε, δυναμίτισε την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα. Πολλοί άνθρωποι μελαγχόλησαν, αρκετοί ένιωσαν την αποξένωση, οι περισσότεροι ομολογουμένως προβληματίστηκαν, ανησύχησαν, φοβήθηκαν, άλλοτε αδιαφόρησαν, ίσως και να θύμωσαν, σίγουρα όμως όλων οι σκέψεις βυθίστηκαν συχνά σε αναπάντητα ερωτήματα, σε προβληματισμούς ουσιαστικούς ή άνευ αξίας, σε μικρά ή μεγάλα διλήμματα, σε λογισμούς καλούς ή κακούς.

Συμπεράσματα πολλά εξήλθαν, τα περισσότερα ασταθή και αβέβαια, σαν την ασταθή και αβέβαιη τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο και εξέλιξη της ανθρωπότητας, την τόσο όμως αναγκαία στα χρόνια που ζούμε της ασθενικής και αναιμικής πίστης, όπου παντού κυριαρχεί η λογικοκρατία και απλώνεται στις πόλεις ο φόβος.

Η αλήθεια του Ευαγγελίου, του λόγου του Θεού, είναι μια απάντηση, αν όχι για τον κόσμο που επιμένει εμμονικά στα αδιέξοδά του, αλλά για κάθε άνθρωπο καλής προαίρεσης που ασφυκτιά, για κάθε ψυχή που αληθινά διψά μέσα στην ανασφάλεια, την απειλή, την πνευματική ένδεια και την φθαρτότητα τούτης της ζωής. Ο Λόγος του Θεού, η προαιώνια

 Σοφία, έρχεται ως αποκάλυψη και χαρμόσυνο μήνυμα, γίνεται η αλήθεια που γνωρίζουμε, η ζωή και η ελπίδα που μέσα από την πίστη, μας απελευθερώνει από το σκοτάδι που μας περιβάλλει.

Το Κατηχητικό Σχολείο, οι νεανικές συντροφιές, οι κύκλοι μελέτης της Αγίας Γραφής και κάθε αντίστοιχη προσπάθεια αποτελεί το μέσο της Εκκλησίας για να γνωρίσουμε τον Χριστό και να πλουτίσουμε πνευματικά, να φωτιστούμε αληθινά, καθώς προσφέρει στην κάθε ψυχή που αναζητά κάτι το υψηλότερο, τη δυνατότητα να πραγματώσει τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Ο άνθρωπος με την τήρηση των εντολών του Χριστού και την πρακτική εφαρμογή του Ευαγγελίου, γίνεται ικανός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτής της ζωής, να αποβάλει το άγχος και την ανασφάλεια, να αποκτήσει ισορροπία και τα κατάλληλα εφόδια για να πορευθεί στην ζωή με εντιμότητα και ετοιμότητα, ως χρήσιμος πολίτης, καλός οικογενειάρχης, τίμιος και ειλικρινής, πολίτης της Βασιλείας των Ουρανών.

Η κατήχηση επομένως, λειτουργεί και πρέπει να λειτουργεί πάντα, ως προπαρασκευή, προγύμναση και υπόβαθρο της λατρευτικής ζωής, ενδυνάμωση, μύηση και προετοιμασία στην "Μικρά Είσοδο" της Ορθόδοξης πνευματικότητας, στα πλαίσια της πρόγευσης της βασιλείας, δίχως όμως να παραγνωρίζει και τις πρακτικές απαντήσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρακτικής εφαρμογής του Ευαγγελίου, αποτελεί η συνεισφορά των νεανικών συντροφιών στο δύσκολο έργο της οικογένειας και η θετική συμβολή τους στην κοινωνία, όταν υποβοηθούν τόσο τους γονείς, όσο και τους εκπαιδευτικούς στο σημαντικό έργο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών.

Δυστυχώς, εξαιτίας της γενικής αβεβαιότητας και των απρόβλεπτων καταστάσεων της πανδημίας, η ελληνική κοινωνία σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, όπου πραγματικά σαν τη λερναία ύδρα συνεχώς ξεπετάγονται απειλές ποικίλες για θέματα εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, στερείται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τούτη την ουσιαστική, γνήσια και αληθινή συνάντηση με τον Χριστό και τα πνευματικά μας αδέλφια, μέσα στο πλέον φυσικό πλαίσιο του ειλικρινούς και έντιμου διαλόγου, της ανυστερόβουλης και αυθεντικής επικοινωνίας, εκεί δηλαδή που κτυπά η καρδιά του χριστιανού και συγκεντρώνεται η εκκλησία, στον χώρο δηλαδή της Ενορίας. Οι διαδικτυακές εφαρμογές της εξ αποστάσεως επικοινωνίας και αλληλεπίδραση, όπως σε κάποιες περιπτώσεις επιχειρήθηκαν, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τους όρους και να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες της αληθινής κοινωνίας των προσώπων με τρόπο άμεσο, φυσικό και αποτελεσματικό.

Συνοπτικά, με τη μη ή σε σπάνιες περιπτώσεις μερική και υπό προϋποθέσεις λειτουργία των κατηχητικών δομών της κάθε ενορίας, ο χριστιανός στερείται την κρίσιμη τούτη ώρα, την καλλιέργεια του λόγου του Θεού μέσα στη ψυχή του, του σπόρου δηλαδή της αγάπης για τον Θεό και τον συνάνθρωπο.

Συγχρόνως, εμφανίζεται ο πιστός περισσότερο ευάλωτος απέναντι σε διάφορους κινδύνους, παγίδες και κακοτοπιές που αδυνατεί από μόνος του, χωρίς πνευματική κατάρτιση στα πλαίσια της ομάδας με εποικοδομητικές ομιλίες και διαλεκτικά, να διακρίνει.

Αποδυναμώνεται και ουσιαστικά αφοπλίζεται από πολύτιμα εφόδια πνευματικά, τόσο αναγκαία για να αντιμετωπίσει τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής. Συγχρόνως, μένει εκτεθειμένος χωρίς καθοδήγηση στα πλαίσια του Ορθόδοξου ήθους, αδυνατώντας να εννοήσει ακόμη και αυτές τις αξίες της κοινωνίας, που το σεβασμό τους διδάσκει με συνέπεια η τήρηση των εντολών του Χριστού, που αποτελεί το πρότυπο κάθε καλού και ορθού νόμου.

Οι κατηχητικές συντροφιές αποτελούσαν επίσης έναν υγιή τρόπο αποφόρτισης και ενίσχυσης απέναντι στον κάματο, την πίεση, τα βάρη, τις έγνοιες και τις ανησυχίες της εβδομάδας.

Μέσα σε ένα ευχάριστο, φιλικό, ζεστό κλίμα, τα μέλη των συνάξεων με πνεύμα ομαδικότητας, συνεργασίας, ισότητας και αδελφοσύνης, κοινωνικοποιούνται αληθινά και διαμορφώνουν μια κατά το δυνατόν υγιή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα εν Χριστώ. Είναι αλήθεια ζούμε σε καιρούς δύσκολους, σε χρόνους σκοτεινούς που πληγώνουν την ευαισθησία μας και θέτουν σε δοκιμασία τις υπομονές μας. Όλα μπορεί να φαντάζουν άδηλα και αβέβαια, το καράβι κλυδωνίζεται, ο αγέρας λυσσομανά αλλά δεν πρέπει να δειλιάσουμε, ο Χριστός κρατά το τιμόνι και Εκείνος θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο λιμάνι, αρκεί να τον βάλουμε κυβερνήτη στη ζωή μας.