Από την παρέα του Αη-Γιάννη

Η διαχρονική ταυτότητα ημών των Ελλήνων

(Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια)

Μέρος Γ’ Πατρίδα

Το παρόν άρθρο, αγαπητοί και σεβαστοί μας αναγνώστες, αποτελεί μια συνέχεια εκ των δύο προηγμένων άρθρων του πατρός Γεωργίου Ηλιοπούλου. Θα προσπαθήσω μέσα σε λίγες γραμμές να ασχοληθώ με ότι η ιστορία έχει καταγράψει περί της πατρίδος μας – την Ελλάδα – και έτσι να δοθεί μια απάντηση  στο γιατί αγαπούμε , υπερασπιζόμαστε, και ομιλούμε θεωρώντας ως Μεγάλη και Ιερά υποχρέωση μας έναντι αυτής. 

Αν κάποιοι – και είσθε ολίγοι – μας θεωρήσετε ως εθνικιστές και ταλιμπανιστές , δεν έχετε παρά να πάρετε ένα μολύβι και να διαγράψετε όλους όσους έπραξαν αυτό το ιερό καθήκον, και φυσικά όλους εμάς.

Στις μέρες μας είναι γνωστό ότι η ελληνική ιστορία διαστρέφεται συστηματικά από ανθρώπους που για διάφορους λόγους, προσπαθούν με την μέθοδο  των ωμών παραχαράξεων να την αλλάξουν. Ένας από τους κλασικούς τους στόχους είναι η Εκκλησία και οτιδήποτε σχετίζεται με τον Χριστιανισμό και γι ‘ αυτό, στην προσπάθειά τους να διαστρεβλώσουν την ιστορία του Έθνους μας περί Τουρκοκρατίας με τα γνωστά παραμύθια περί εθελοδουλίας, προβάλλουν την δικαιολογία ότι οι χριστιανοί αδιαφορούν για την επίγεια πατρίδα τους επειδή νοιάζονται μόνο για την Ουράνια.

Βεβαίως τα επιχειρήματα αυτά είναι φτωχά και επιφανειακά, διότι χριστιανοί κράτησαν το Βυζάντιο ζωντανό επί έντεκα αιώνες, χριστιανοί έκαναν τις απανωτές επαναστάσεις στην Τουρκοκρατία, χριστιανοί έκαναν το 1821 τον Μακεδονικό αγώνα, τους Βαλκανικούς πολέμους, τον αγώνα του ’40. Άρα, δεν προκύπτει από πουθενά άρνηση της επίγειας πατρίδας επειδή ο χριστιανός έχει εσχατολογικό προορισμό την Ουράνια Πατρίδα.

Είναι , επίσης , χαρακτηριστική η αγάπη με την οποία ο Απόστολος Παύλος μιλάει για την πατρίδα του και την εθνικότητά του λέγοντας: «εγώ άνθρωπος μεν ειμί Ιουδαίος, Ταρσεύς της Κιλικίας, ουκ ασήμου πόλεως πολίτης». Ενώ , και στους Αθηναίους δήλωσε καθαρά ότι τα διαφορετικά Έθνη και οι επίγειες πατρίδες έχουν οριστεί από τον Θεό ο οποίος δημιούργησε «παν έθνος ανθρώπων ορίσας τας οριοθεσίας της κατοικίας αυτών».

Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα κινήθηκαν και οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας οι οποίοι μας δίδαξαν να τιμούμε την επίγεια πατρίδα και μάλιστα να την προστατεύουμε όταν αυτή κινδυνεύει, όπως προκύπτει και από το Ευαγγέλιο ( Λουκ.3,14- Ματθ.8,5-10 και Πραξ.10, 1-7)όπου φαίνεται καθαρά για ποιο λόγο η Εκκλησία από την ίδρυσή της «ποτέ σε καμιά περίπτωση δεν αποδοκίμασε την στρατιωτική ιδιότητα και δεν εξανάγκασε όσα μέλη Της, έγιναν χριστιανοί, ενώ υπηρετούσαν το στράτευμα».

Ακριβώς η θέση αυτή προκύπτει από την διδασκαλία όλων των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας και έτσι μπορούμε να πούμε ότι αυτή η συμφωνία των Πατέρων  μας βεβαιώνει ότι μια από τις σημαντικές υποχρεώσεις των χριστιανών είναι η Αγάπη, η Προστασία και η Υπεράσπιση της επίγειας πατρίδας.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλο, όμως παράδειγμα αρετής είναι εκείνος που θ’ αγωνιστεί μ’ αυτό  για την προστασία της πατρίδος του».

Μέγας Φώτιος: «ο ηγεμόνας οφείλει να μετατρέπει τιε εμφύλιες διαμάχες, σε αγωνιστικότητα προς υπεράσπιση της πατρίδας».

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «ανόσια πράξη η προδοσία της πατρίδας»

Μέγας Βασίλειος: «άξιος αυτός που τιμά την πατρίδα εξίσου με τους γονείς του».

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «κοινή μητέρα όλων μας είναι η πατρίδα».

Θα μπορούσαμε άλλωστε να πούμε ότι και το γνωστότατο κοντάκιο «τη Υπερμάχω στρατηγώ» έχει ως αφορμή την σωτηρία της μονίμως αμυνόμενης Κωνσταντινούπολης και το ίδιο αυτό κοντάκιο, που έχει ασφαλώς και πνευματική έννοια, ψάλλεται  και στις δοξολογίες της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου. Γιατί? Ναι! Γιατί για μας πίστη και πατρίδα είναι ένα. Και όποιος πολεμά το ένα πολεμά και το άλλο, ας μην ξεγελιέται. Η Μάνα μας η πνευματική είναι η ορθόδοξη Εκκλησία μας που ποτίστηκε  με πολύ και αγιασμένο αίμα. Κανένας λαός δεν έχυσε και δεν χύνει ως τα σήμερα το αίμα του για την πίστη όσο ο δικός μας. Η Ορθόδοξη πίστη είναι ο θησαυρός ο κρυμμένος και ο πολύτιμος μαργαρίτης που λέγει ο Χριστός.

Η επανάσταση του 1821 έγινε ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Τότε οι πατριώτες πιστεύανε στον Χριστό, ήταν χριστιανοί και γι’ αυτό η χριστιανική οικογένεια ήταν απόρροια της πίστεως. Κάθε σύζυγος, πατέρας παιδιών, έχει υποχρέωση προς την οικογένειά του. Αυτό δεν καταλύεται, ο θεσμός της οικογένειας για τον κάθε χριστιανό είναι ιερός. Εφόσον πρώτα έρχεται η πίστη, πρώτα είναι και η οικογένεια. Η πατρίδα είναι ιερή επειδή φιλοξενεί τα της πίστεως, δηλ. οικογένεια, οστά προγόνων και ιερά λείψανα των Αγίων, πατρογονικές αξίες και παραδόσεις. Ως Έλληνες πατριώτες και από την θέση και κατάσταση που βρίσκεται κανείς οφείλουμε αυτά να τα διαφυλάξουμε. Αλλά προσωπικά διαπίστωσα ότι αν πάψει κανείς να προσεύχεται κινδυνεύει να πέσει θύμα του εγωισμού του και το ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ είναι διαφορετικό από το ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ, που λέμε ως χριστιανοί. Η πίστη είναι  που δημιούργησε το Ελληνικό κράτος γι’ αυτό και το Ελληνικό Σύνταγμα ξεκινά με την αναφορά: «εις το ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ».

« Αφού ο Θεός υπόγραψε τη ελευθερία της Ελλάδος , δεν παίρνει πίσω την υπογραφή Του», 

«κι όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός μπορεί να μας κάνει καλά?»

«είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας , για τους γέρους γονιούς, για τ’ αδύναμα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας». Λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

« Έλληνες , ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε πατρίδα. Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την σημαία του Χριστού», Γρηγόριος ο Ε΄- Δίκαιος Παπαφλέσσας.

Ή τα λόγια του Παλαιών Πατρών Γερμανού, «η ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται σε τρεις  λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς».

Έστω και αν αγνοήσουμε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον Γρηγόριο τον Ε΄, τον Αθανάσιο Διάκο και τόσους άλλους εθνομάρτυρες κληρικούς (τα ματωμένα ράσα του Σπύρου Μελά) δεν είναι  οι Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Νικηταράς και τόσοι άλλοι Εκκλησία?

Το γεγονός όμως αυτό δεν κρύβεται και για έναν άλλο λόγο. Γιατί μέρα με την ημέρα γιγαντώνεται μέσα μας η πεποίθηση ότι και στην σημερινή εποχή έχουμε ανάγκη ενός τέτοιου επαναστατικού φρονήματος όχι απλά για να σώσουμε την οικονομία, ή ακόμη την με αίμα ηρώων και μαρτύρων και με τα ματωμένα ράσα κερδισμένη εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητά μας, αλλά , κυρίως για να υπερασπίσουμε τα όσια και ιερά μας, την πίστη και τον πολιτισμό μας.

 Ο Αγώνας δεν έγινε μόνο για την πατρίδα, αλλά και για την θρησκεία. Στην προκύρηξή του ο Γεωργάκης Ολύμπιος τόνιζε: «Εμπρός αδέλφια.  Ας πεθάνουμε κοιτάζοντας άφοβα τον θάνατο στα μάτια. Ζήτω η θρησκεία και η ελευθερία της Ελλάδος. Θάνατος στους βαρβάρους». 

Τα μοναστήρια τροφοδοτούσαν τους αρματωλούς και παρείχαν καταφύγιο στους διωκόμενους. Συχνά γίνονταν εστίες αντίστασης (μονή Σέκου, μονή Αρκαδίου κ. λπ).

Ο στρατηγός Μακρυγιάννης με τον αυθεντικό λόγο του έχει γράψει : «αυτά τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της επανάστασής μας. Ότι εκεί ήταν κι οι τζεμπιχανέδες μας και όλα τα αναγκαία του πολέμου, ότι ήταν παράμερον και μυστήριον από τους Τούρκους».

Οι απλοί κληρικοί συγκρότησαν στις ενορίες τους ένοπλα σώματα, τέθηκαν επικεφαλείς τους και έλαβαν ενεργό μέρος στην εξέγερση. Άλλοι από αυτούς άφησαν την τελευταία τους πνοή στο πεδίο τιμής και άλλοι μαρτύρησαν στα χέρια των Τούρκων. Και όσοι επιβίωσαν πένονταν, έχοντας δώσει όλη την περιουσία τους στην επανάσταση. Στο αρχείο Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης σώζονται πολλά έργα που μαρτυρούν την συμβολή του Ορθοδόξου Κλήρου και Μοναχισμού στο 1821 και υπογράφονται από κορυφαίους και άλλους οπλαρχηγούς. Στην πρώτη ομάδα εθνομαρτύρων αρχιερέων ανήκουν ο πρώην Κων/πόλεως Κύριλλος, ο Δέρκων Γρηγόριος, Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, οι επίσκοποι Πάφου, Κυτίου, Κυρήνειας. Συνήθως οι Τούρκοι τους αποκεφάλιζαν οι τους κρεμούσαν.

Η ευόδωση της Εθνεγερσίας του 1821 είναι πραγματικό θαύμα. Το συμπέρασμα που βγαίνει από όλες τις ιστορικές πηγές, απομνημονεύματα , επιστολές, έγγραφα, περιηγητικά κείμενα και άλλες γραπτές μαρτυρίες της εποχής εκείνης είναι οι παράτολμοι αγωνιστές που ανέλαβαν το μεγάλο εγχείρημα, είχαν πλήρως διαμορφωμένη Ελληνορθόδοξη συνείδηση, ακλόνητη πίστη, πολέμησαν στο όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού, στο οποίο και βάσιζαν τις ελπίδες τους και από τον οποίο αντλούσαν την βεβαιότητα για την νίκη. Ζούσαν όλοι χριστιανική ζωή. Ο Μακρυγιάννης  γράφει σε άλλο σημείο των Απομνημονευμάτων του: « του λέγω, κόπιασε η γενναιότητά σου και σ’ αυτήνε  την μποντάγια την σημερινή θα γένει ο Θεός αρχηγός και με την δύναμή του θα λυπηθεί εμάς και την πατρίδα μας. Τι θα κάνεις, μου λέγει σε τόσο πλήθος Τούρκων? Είναι ο Θεός , του λέγω, και κάνει ο Ίδιος».

Αυτοί οι άντρες μας χάρισαν την λευτεριά μας, που δεν έκαναν ορθολογιστικές σκέψεις αλλά με την βαθιά πίστη τους, είχαν την προστασία του Θεού. Όπως ο λιονταρόψυχος Καραϊσκάκης, που κατέφυγε στην βοήθεια των Αγίων, σαν τότε που βρέθηκε στο Μοναστήρι του Αγίου Σεραφείμ πάνω στη Λειβαδιά και έπεσε στα πόδια μαζί με τους άντρες του και του έταζε: «βοήθησέ μας Άγιε Σεραφείμ να διώξουμε τον Κιουταγά από την Αθήνα, να γλυτώσουμε τους κλεισμένους χριστιανούς και να κάνουμε τους Τούρκους δεύτερη Αράχωβα και να σου φέρω χρυσό καντήλι στον τάφο σου και λαμπάδες 100 ίσα με το κορμί του και να στολίσω σαν παλάτι το Μοναστήρι σου».

Στο όνομα του Τιμίου Σταυρού επιχειρούσε κάθε εξόρμηση και ο γενναίος ναυμάχος της Ύδρας Ανδρέας Μιαούλης. Στον Άρη του είχε τοποθετήσει ένα μεγάλο ξύλινο Σταυρό όπου έβαλε να χαράξουν κάθετα: «Σταυρού τύπος, εχθροίς τρόμος» και οριζόντια: « Σταυρός πιστών στήριγμα». 

Και ο Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης  είπε: « εμείς θα φτιάξουμε ένα Έθνος που κεφαλή δεν θα’ χει άνθρωπο αλλά τον Ίδιο τον Θεό».

 Έτσι όταν το Έθνος απελευθερώθηκε και συντάχθηκαν το Σύνταγμά του, άρχιζαν όλα με επίκληση της Αγίας και Αδιαιρέτου και Ομοουσίου Τριάδος. Αυτή υπήρξε και είναι η πίστη και η δύναμη του ελληνικού λαού, η Ορθοδοξία Κιβωτός της σωτηρίας του και σώτειρα του γένους πανθομολογούμενη, συστατικό σπουδαίο της συνείδησης  και της ταυτότητάς τους. 

Όπως έγραφε και ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου : « σε αυτόν τον τόπο Ορθοδοξία και Ελλάδα πάνε μαζί».

« Μεθ’ ημών ο Θεός…»

Μ.Μ

Πολιτικός Μηχανικός

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Την Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου στις 7 το απόγευμα, πρώτα ο Θεός, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση της «παρέας του Αγίου Ιωάννη» στον προαύλειο χώρο του παρεκκλησίου

 του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (όπισθεν Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα).

Παλιοί και νέοι φίλοι της παρέας θα συναντηθούν ενόψει της νέας κατηχητικής χρονιάς.

Ο πατήρ Γεώργιος Ηλιόπουλος θα είναι μαζί μας. 

Θα υπάρχει και ένα κέρασμα για όλους. 

Όποιος θέλει και μπορεί ας έλθει!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ

 (επειδή αγαπώ την πατρίδα μου)

ΜΕΡΟΣ Β΄

Επανέρχομαι αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί και συνεχίζω την αναφορά μου σ΄όσους είναι δυνατόν βέβαια να φιλοξενήσει η στήλη αυτή διότι επαναλαμβάνω είναι τόσοι ων ουκ εστι αριθμός που ομολογούν για την πατρίδα μας. 

Σε αυτό το Β΄μέρος ο λόγος θα δωθεί αποκλειστικά, εν πρώτοις, σε έναν Έλληνα πατριώτη που αγάπησε τούτο το τόπον τόσο ώστε αποτύπωσε την αγάπη του στην πράξη δίδοντας ότι πιο πολυτιμότερο είχε ακόμη και την ίδια του τη ζωή. Αρχή γενομένοις λοιπόν από το μεγάλο εκείνο ανάστημα που ακούει το όνομα Γιάννης Μακρυγιάννης. Σας παρακαλώ, σας ικετεύω φίλοι μου δείτε τι γράφει ο σπουδαίος αυτός Στρατηγός :

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν» 

Γιάννης Μακρυγιάννης

Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: 

«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη». 

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω:

«Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. 

Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο». 

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. 

Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο. 

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». 

Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια. 

Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα. 

Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. 

Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.

Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. 

Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.

Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. 

Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία. 

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. 

Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. 

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: 

«Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. 

Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας». 

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. 

Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα. 

Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι: 

«Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. 

Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω». 

Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του. 

«τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον» 

Θέλω να το βλέπω κοντά στα’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας. Τρομάρα τους!!! 

Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. 

Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες. 

Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. 

Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! 

Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. 

Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. 

Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. 

Ντροπή Έλληνες! 

Φίλοι μου, «ούτος εστιν ΄ Ελλην» , Ιωάννης Μακρυγιάννης.

Θα επανέλθω.

Πρωτ. Γεωργιος Ηλιόπουλος

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ 

( επειδη αγαπω την πατριδα μου) Μερος Α

Φίλοι μου και σεβαστοι αναγνώστες με αφορμή τα όσα λέγονται και συζητούνται τα τελευταία χρόνια περί των "αγαπώντων τουτη την πατρίδα μου προκαλούν μια μεγάλη ανησυχία ως ορθόδοξος ιερέας και Ελληνας πολίτης, ως προς τα πού οδηγούν οι θέσεις των, αυτή το λαο και την ταλαιπωρη αλλά και ευλογημένη χώρα μας. Και φυσικά αναφέρομαι στην ετικέτα που με πολλή ευκολία κολλουν πανω στον καθενα μας οταν ακουσουν " αγαπω, σεβομαι και υπερασπιζομαι αυτο τον τοπο". Η λεξη βεβαια που αναγραφεται πανω σε αυτη εχει τον τιτλο ρατσιστης. Θεωρώ  εν πρωτοις την ανάγκη να αναφερθώ επωνύμως σε κάποιους ελαχιστους - απο την πλειαδα των ξενων- που εχουν αξιολογισει το μεγαλειο αυτης της πατριδας και μπορουν ( αυτοι μονο μπορουν) να μιλουν ελευθερα και να εγκωμιαζουν τη χωρα μας. Πριν ομως πεσουν καποιοι και αυτους να τους χαρακτηρισουν ρατσιστες θελω να τους προλαβω και να τους ειπω " ΟΥΧΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΣΙ ΟΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΞΕΝΟΙ" . Παρακαλω ας τους παρακολουθησουμε πρωτον Will Durant Αμερικανός σπουδαίος ιστορικός και φιλόσοφος ομολογεί : " Εκτός από τις μηχανές δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε άλλο διαχρονικό που να μην προέρχεται από την Ελλάδα σχολεια, γυμναστήρια αριθμητική γεωμετρία ιστορία ρητορική, φυσική, βιολογία, ανατομία, υγιεινή, διακοσμητική, ποίηση, μουσική, τραγωδία, κωμωδία".  

Δεύτερον, ο γνωστός παγκόσμιος ποιητής και φιλόσοφος Γερμανός Βολφγκανγκ Γκαιντε συγκλονιζει με την παρομοιωση : " Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάδα για την οικουμένη ". 

Τρίτον ενας άλλος  γνωστός σοβιετικός ηγέτης με το όνομα Ιωσήφ Στάλιν βλέπει την ορθόδοξη πατρίδα μας ως μία "Αγία Εικόνα" που τη σέβεται την ιδιαιτέρως και εκτιμά, γράφει λοιπόν " όταν νικήσουμε θα μπούμε στη Βουλγαρία ως τιμωροι, στη Γιουγκοσλαβία ως ελευθερωτές και στην Ελλάδα ως προσκυνητές".

Τέταρτον θα αναφερθώ και πάλι σε ένα γερμανό μεγάλο επιστήμονα φιλοσόφον και ποιητή τον Φρήντριχ Νιτσε. Προσέξτε τι γράφει ο άνθρωπος χωρίς κανέναν ενδοιασμό για τους Ελληνες " Ο Ελληνας είναι ως την  ώρα εκείνος που έφερε τον άνθρωπο μακρύτερα. Γινόμαστε από μέρα σε μέρα περισσότερο Ελληνες πρώτα στις αντιλήψεις και στις κλήσεις μας και ας ελπιζουμε πως μια μέρα θα γίνουμε και κατά φύσιν Ελληνες Αυτο είναι και αυτό ήταν πάντα εκείνο που ελπίζω από τον γερμανισμο... Μας επιβάλλεται να ομολογήσουμε ότι οι Ελληνες κρατάνε τα ηνία του πολιτισμού μας και του κάθε πολιτισμού. 

Πέμπτον ας περάσουμε τώρα στο μεγαλύτερο ποιητή της Γερμανίας Ιωαννη  Γάιντε όποιος ομιλεί και εκθειάζει τούτη την πατρίδα και την γλώσσα της " Άκουσα στον Αγιο Πέτρο της Ρώμης το ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες η ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα. Σε διάλογο με τους μαθητές του " δάσκαλε τι να διαβάζουμε για να γίνουμε σοφοί όπως εσύ τους έλληνες κλασικούς, και όταν τελειώσουμε τους έλληνες κλασικούς τι να διαβάσουμε ; πάλι τους έλληνες κλασικούς.

Εκτον, ενας επισης απο τους μεγαλους γνωστους ιστορικους Αραβας Ιμπν Χαλντουμ διερωταται " που ειναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων;  Ολη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνο. 

Έβδομος,  Φραγκίσκος Λιγκορα, Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και πρόεδρος της διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση του πολιτισμού . Φιλοι μου δώστε και πάλι την προσοχή σας σε όσα λέει " Έλληνες να είστε περήφανοι που έχετε και μιλάτε την ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσων. Μην την παραμελείται , αφου αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό . ( παρενεσεις ουχι εκ των εσω αλλα εκ των εξω. Κριμα!)

Για να μη σας κουράσω περαιτέρω βάζω μια άνω τελεία και θα επανελθω με Ελληνες που πραγματικα εζησαν και μιλησαν για το μεγαλειο αυτης της πατριδας. Στο σημειο αυτο και πριν κλεισω θα σας παρακαλεσω να τους μελετησουμε και παλι και πολλακις αυτους τους ελαχιστους που παρεθεσα, μηπως ξεπερασουμε τους οποιους ενδιασμους μας εχουν δημιουργησει " καποιοι" αλλα και ολοι εσεις φιλοι μου να αφερεσετε τα οποια κομπλεξ κουβαλατε και να μας αφησετε οσοι μας κατηγορειτε ησυχους ωστε ως ελευθεροι Ελληνες ορθοδοξοι πολιτες να αισθανομαστε υπερηφανοι γι αυτον τον τοπο γιατι μεσα μας ειναι βαθια ριζωμενη η αγαπη μας γιαυτη την πατριδα.

Σε καμία περίπτωση εμείς οι έλληνες δεν είμαστε σωβινιστές δηλαδή φανατικοί εθνικιστές. Ως χριστιανοι αγαπάμε την Ελλάδα την ιδιαίτερα μας την πατρίδα  στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε και αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας αλλά η αγάπη μας για την Ελλάδα δεν δημιούργησε σε καμία περίπτωση μίσος κατά άλλων εθνών αλλά υπάρχει ευρύχωρος θέση στην καρδια μαςγια όλα τα έθνη χωρίς καμία εξαίρεση.

Ευχαριστω

Πρωτ. Γεωργιος Ηλιοπουλος