Εισήγηση για Άγιο Πνεύμα

Εισήγηση για Άγιο Πνεύμα - Κ.Ι. - Νοέμβριος 2014

Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Στο σύμβολο της πίστεως ομολογούμε: «Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν».

Όπως ο Πατέρας είναι πρόσωπο, και ο Υιός είναι επίσης πρόσωπο, έτσι και το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο. Όπως δηλαδή πιστεύουμε,ότι ο Πατήρ είναι Θεός, όπως πιστεύουμε,ότι ο Υιός είναι Θεός, ομοίως πιστεύουμε και ομολογούμε, ότι και το Πνεύμα είναι Θεός. Άγιο λέμε τον Πατέρα, Άγιο και τον Υιό, Άγιο και το Πνεύμα. Όμως δεν υπάρχουν τρεις θεοί, αλλ’ ένας Θεός. Την ίδια επομένως θέση έχει το Πνεύμα με τον Πατέρα και τον Υιό, την ίδια ουσία, την ίδια εξουσία, την ίδια δόξα. Και εκ μέρους μας την ίδια προσκύνηση και λατρεία.Και το διακηρύττουμε κατά τη θεία Λειτουργία: «Προσκυνούμεν Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα· Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον». Το Πνεύμα το Άγιο δεν γεννάται από τον Πατέρα, όπως ο Υιός, αλλ’ εκπορεύεται από τον Πατέρα και πέμπεται διά του Υιού.

Το Άγιο Πνεύμα δεν έχει μορφή περιστεριού και κακώς ζωγραφίζεται έτσι πολλές φορές.Μόνο στη βάφτιση του Χριστού από τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο εμφανίστηκε σαν περιστέρι. Στην κανονική ορθόδοξη εικόνα της Αγίας Τριάδας, και τα τρία πρόσωπα (Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα)ζωγραφίζονται συμβολικά σαν νέοι άντρες με ουράνια φτερά (σαν άγγελοι). Η εικόνα αυτή προέρχεται από την εμφάνιση της Αγίας Τριάδας στον Αβραάμ, στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις, κεφ. 18), όταν φιλοξένησε τρείς άντρες ο Αβραάμ, και προσφωνεί μόνο τον έναν, ονομάζοντάς τον «Κύριε»(Γεν. 18,1-3).

Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται, ότι κατά τη δημιουργία και πριν αρχίσει η διαμόρφωση του κόσμου «Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος», για να μορφοποιήσει και τελειοποιήσει την δημιουργία. Δηλαδή αποδίδει θεία ιδιότητα και εξουσία στο Πνεύμα. Στην Παλαιά Διαθήκη το Πνεύμα το Άγιο χαρίτωσε και φώτισε όλους τους δικαίους και τους προφήτες. Τον Ενώχ και το Νώε. Τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Για τον Ιωσήφ ακόμα και ο Φαραώ κατάλαβε πως είχε Πνεύμα Θεού μέσα του(Γεν 41:38). Κι ο Ναβουχοδονόσορ, που γνώριζε ότι στην καρδιά του Δανιήλ αναπαυόταν το Άγιο Πνεύμα, τον κάλεσε μια μέρα και του είπε: «Βαλτάσαρ, αρχηγέ των μάγων,ξέρω πολύ καλά ότι Πνεύμα Θεού έχεις μέσα σου». Το ότι είχε το Πνεύμα το Άγιο ήταν αλήθεια, αλλά μάγος δεν ήταν.«Άκουσε», του λέει, «το όραμα που είδα και εξήγησέ μου το» (Δαν. 4:6). Και εδώ βλέπουμε τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.Αυτός που είδε το όραμα δε μπορεί να το ερμηνεύσει. Ο Δανιήλ, που δεν το είδε,το γνωρίζει και το ερμηνεύει.

Ας περάσουμε και στην Καινή Διαθήκη. Το Άγιο Πνεύμα κατήλθε και στην Παρθένο Μαρία. Επειδή επρόκειτο να γεννήσει το Χριστό, τη σκέπαζε η θεία χάρη κι ό Παράκλητος την ετοίμαζε να γίνει κατοικητήριο του Θεού και Λόγου. Ο Γαβριήλ ήταν που της είπε: “Εγώ είμαι ο προάγγελος όσων θα γίνουν, μα όχι και ο συνεργός. Είμαι βέβαια Αρχάγγελος,αλλά μέχρι εδώ φτάνει η δικαιοδοσία μου. Κι εγώ μεν σου αναγγέλλω το «Χαίρε,Κεχαριτωμένη», αλλά τον τρόπο της γεννήσεως δεν είμαι σε θέση να σου τον εξηγήσω. «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Υψίστου θα σε καλύψει»… Αλλά το Πνεύμα το Άγιο παρουσιάστηκε περίτρανα στη βάπτιση του Κυρίου…Ανέβηκε λοιπόν ό Κύριος στους ουρανούς κι εκπλήρωσε την υπόσχεσή του. Έτσι, όταν έφτασε η μέρα της Πεντηκοστής, κατέβηκε ο Παράκλητος στους Αποστόλους, που συναθροισμένοι στο υπερώο περίμεναν τον ερχομό Του.Κατέβηκε να τους ενδύσει δύναμη και να τους βαπτίσει, όπως τους υποσχέθηκε ο Κύριος. Και αυτή ακόμη η ύπαρξη της Εκκλησίας οφείλεται στην Πεντηκοστή όταν η χάρη του Θεού ξεχύθηκε στα ανθρώπινα.

Κατέβηκε ο Παράκλητος. Και για να μην περάσει απαρατήρητη η κάθοδος μιας τόσο μεγάλης χάριτος, ακούστηκε κάτι σαν επουράνια  σάλπιγγα, σαν βουητό ενός σφοδρότατου ανέμου. Πλημμύρισε από το φως το υπερώο κι έγινε η νοητή κολυμβήθρα, όπου βαπτίστηκαν οι Μαθητές. Πύρινες γλώσσες έκαναν την εμφάνιση τους, διαμοιράστηκαν στον καθένα κι όλοι λούστηκαν στο φως του Αγίου Πνεύματος. Μετέλαβαν φωτιά!Φωτιά που δεν κατακαίει, αλλά ζωογονεί.Που αφανίζει τ’ αγκάθια των αμαρτιών και λαμπρύνει τη ψυχή…«Και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα». Γαλιλαίοι ο Πέτρος κι ο Ανδρέας, στα περσικά ή στα μηδικά μιλούσαν. Το ίδιο και ο Ιωάννης και οι άλλοι Απόστολοι.Και τα πλήθη των ξένων ακούγανε καθένας στη γλώσσα του για τα μεγαλεία του Θεού…. Ποιός είναι τόσο μεγάλος δάσκαλος,να μας διδάξει μεμιάς όσα δεν ξέρουμε;Τόσα χρόνια μελέτη και ασκήσεις, και μόνο τα ελληνικά κατορθώνουμε να μάθουμε.Το Άγιο Πνεύμα τα διδάσκει όλα μονομιάς. Αυτό είναι αληθινά μεγάλη σοφία και θεϊκή δύναμη.

Το Πνεύμα είναι ο Παράκλητος, τον οποίο υποσχέθηκε ο Κύριος να αποστείλει στους Μαθητές του μετά την ανάληψή του, για να μη αφήσει αυτούς ορφανούς. Μόνο η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος θα μπορούσε να μεταβάλει με θαυμαστό τρόπο τη ζωή των μαθητών του Κυρίου, όπως και πράγματι συνέβη 10 ημέρες μετά την Ανάληψη του Χριστού.Την ημέρα της Πεντηκοστής, οι απλοϊκοί και δειλοί ψαράδες της Γαλιλαίας, αλλά και άλλοι μαθητές του Κυρίου, γυναίκες μαθήτριες, η Θεοτόκος (συνολικά περί τα 120 πρόσωπα), επλήσθησαν Πνεύματος Αγίου.Στη συνέχεια έστρεψαν δια των αγιοπνευματικών κηρυγμάτων τους όλα τα έθνη προς τον αναστάντα Κύριο. Το Άγιο Πνεύμα φαίνεται ολοκάθαρα μάλιστα στην Καινή Διαθήκη να ομιλεί, να δίνει εντολές στους αποστόλους, να αποφασίζει,να φωτίζει τους ποιμένες της Εκκλησίας,να ερευνά, να λυπάται, να αποτρέπει από κάποιες κινήσεις ή να καθοδηγεί τον απόστολο Παύλο και γενικά την Ιεραποστολή,να τελεί τα μυστήρια της λατρείας.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ζωντανό, λογικό,πάντοτε και πανταχού παρόν μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Αυτό το ίδιο λαλεί και ενεργεί και οικονομεί και αγιάζει.Αυτό φωτίζει τις ψυχές των δικαίων, Αυτό και τους Προφήτες και τους Αποστόλους.Είναι κάτι πολύ μεγάλο, θαυμαστό και παντοδύναμο. Πόσες ψυχές είμαστε εδώ πέρα; Το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται ανάμεσά μας και βλέπει του καθενός μας τις πράξεις. Διαβάζει τους λογισμούς του,τη συνείδησή του. Ακούει όσα λέμε. Βλέπει τι σκεφτόμαστε, τι πιστεύουμε.

Το Άγιο Πνεύμα έχει διάφορες ονομασίες.«Πνεύμα» και «Πνεύμα της Αληθείας» και«Παράκλητος» ονομάζεται από τον ίδιο τον Κύριο. Επίσης «Πνεύμα Θεού» και«Πνεύμα Πατρός». «Πνεύμα Χριστού» Το ονομάζει ο απόστολος Πέτρος. «Πνεύμα Θεού» και «Πνεύμα Κυρίου» ο απόστολος Παύλος. Ακόμα «Πνεύμα Υιού του Θεού».Στην προς Ρωμαίους επιστολή του θα Το συναντήσουμε «Πνεύμα αγιωσύνης» και«Πνεύμα υιοθεσίας», και σε άλλες επιστολές«Πνεύμα αποκαλύψεως», «Πνεύμα επαγγελίας»και «Πνεύμα Χάριτος». Όλες Του οι ενέργειες αποβλέπουν στο αγαθό και στη σωτηρία μας. Πρώτα από όλα η παρουσία Του είναι ήμερη και ευωδιαστή, το φορτίο Του ελαφρότατο. Αστραφτερές ακτίνες φωτός και γνώσεως προαναγγέλλουν την παρουσία Του. Έρχεται με τη στοργή και την ευσπλαχνία του Πατέρα. Έρχεται να σώσει, να γιατρέψει, να διδάξει, να νουθετήσει, να ενισχύσει και να παρηγορήσει. Έρχεται να φωτίσει τη διάνοια. Να της δείξει εκείνα που δε φαντάστηκε ποτέ της.

Ο Κύριος παρομοίασε με νερό τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γιατί το νερό είναι το κύριο συστατικό της ζωής. Γιατί απ’ τον ουρανό κατεβαίνει το νερό της βροχής.Γιατί μία και απλή είναι η μορφή του, μα η ενέργεια του είναι πολυποίκιλη. Βρέχει σε όλη την πλάση. Αλλά αυτή η βροχή δίνει λευκότητα στα κρίνα, κόκκινο στα τριαντάφυλλα, πορφύρα στους μενεξέδες και στους υάκινθους. Άλλον καρπό θρέφει στο φοίνικα και άλλον στην κληματαριά.

Το Πνεύμα το Άγιο είναι ένα και αδιαίρετο,αλλά μοιράζει τα χαρίσματά του όπως θέλει, και δίνεται στὸν καθένα μας ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του, ἀλλὰ δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεοςτοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία του καθενός μας. Στον ένα κινεί τη γλώσσα να λαλεί σοφία. Στον άλλο φωτίζει την ψυχή και προφητεύει. Σ’ άλλον δίνει το χάρισμα εναντίον των δαιμόνων και σ άλλον τη δυνατότητα να ερμηνεύει τις Γραφές. Διδάσκει τον ένα να νηστεύει και να ασκείται, τον άλλον να σωφρονεί και να εγκρατεύται. Άλλον απομακρύνει από τα πράγματα του κόσμου κι άλλον προετοιμάζει για το μαρτύριο.

Από τον απ. Παύλο αναφέρονται εννέα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος: Εγκράτεια, πραότητα,πίστη, αγαθοσύνη, χρηστότητα, μακροθυμία,ειρήνη, χαρά, αγάπη (Γαλ. 5,22-23). Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

1.Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό.

2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη.

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου.

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία.

5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά,τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη.

6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή.

Μόνο δια του Αγίου Πνεύματος τα Μυστήρια της Εκκλησίας αγιάζουν, ανακαινίζουν και αφθαρτοποιούν τη φύση, ενώ την καθιστούν ταυτόχρονα φορέα της άκτιστης χάρης του Θεού. Ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται σε σώμα και αίμα Χριστού, το νερό γίνεται αγιασμός, το λάδι αγιάζεται κατά το Βάπτισμα και το Ευχέλαιο. Δίχως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος δεν τελεσιουργείται κανένα μυστήριο μέσα στην εκκλησία. Στο ιερότερο σημείο της Θείας Λειτουργίας όταν ο ιερέας λέει:«Τα σα εκ των σων..» παρακαλούμε το Θεό«κατάπεμψον τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον ἐφ' ἡμᾶς, καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα Δῶρα ταῦτα». Κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και με μυστηριακό τρόπο μεταβάλλει τον Άρτο και τον Οίνο σε Τίμιο Σώμα και Άχραντο Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ενώ λοιπόν η υπόσχεση του Θεού στην Π.Δ. ήταν ο ερχομός του Χριστού, η υπόσχεση του Χριστού στην Κ.Δ. ήταν, όπως και πραγματοποιήθηκε, η έλευση του Παρακλήτου- Πνεύματος και η παραμονή του στην Εκκλησία. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο,κήρυξε, θαυματούργησε, έπαθε, σταυρώθηκε,αναστήθηκε και αναλήφθηκε, για να στείλει στον κόσμο το Άγιο Πνεύμα. Ο κύριος και μόνος σκοπός της ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας.

Για να οικειωθεί όμως κανείς το Άγιο Πνεύμα,να το αισθανθεί, να το νιώσει καλά εντός του χρειάζεται οπωσδήποτε και απαραίτητα να ακολουθήσει την ασκητική οδό της καθάρσεως. Αν δεν καθαρθεί καλά η καρδιά μας αδυνατεί να σκηνώσει εντός μας το Άγιο Πνεύμα. Τα υλικά, τα γήινα, τα πρόσκαιρα, τα φθαρτά, τα περιττά θα πρέπει εκούσια να απορριφθούν για τη θεία αυτή κατάκτηση και απόκτηση. Το Άγιο Πνεύμα θα μας οδηγεί σε όλη την Αλήθεια, θα μας φωτίζει, χαριτώνει,εμπνέει, μιλά και καθοδηγεί.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η μητέρα όλων μας, δίνει ιδιαίτερα μεγάλη σημασία στην ιερότητα και μοναδικότητα του ανθρώπινου προσώπου.Ο κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα που μπορεί να ενωθεί με το Άγιο Πνεύμα. Να γίνει ο άνθρωπος Θεός,όπως ο Θεός έγινε άνθρωπος. Τότε μόνο ο άνθρωπος ολοκληρώνεται, ισορροπεί,ησυχάζει, αναπαύεται.

Δε μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος και μάλιστα ο χριστιανός να ζει για το τίποτε, για κάτι το πολύ μικρό και παρερχόμενο. Αν κάνουμε μια σφυγμομέτρηση και ρωτήσουμε τον κόσμο«γιατί ζεις;», τι θα μας απαντήσουν; «Για μια αύξηση μισθού». «Για μια καλή σύνταξη». «Για ένα καλύτερο σπίτι». «Για ένα δεύτερο εξοχικό». «Για το καινούργιο αυτοκίνητο». Μα αξίζει να ζει κανείς αποκλειστικά για αυτά που υποτιμώνται,φθείρονται, καίγονται, κλέβονται και χάνονται; Ακόμη και για ένα πτυχίο, μια διευθυντική θέση και μια καλή επιχείρηση;Δε μπορούμε να ζούμε μόνο για αυτά. Δεν αξίζει να ζούμε και να υπάρχουμε για αυτά. Για κάτι πολύ ανώτερο, σημαντικότερο και σπουδαιότερο μας έφερε ο Θεός στον κόσμο. Ένας είναι ο σκοπός της ζωής μας.Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Γι αυτή την απόκτηση αξίζει να πονέσουμε, ν’ασκηθούμε, ν’ αγωνισθούμε, να κλάψουμε,ν’ αγωνιούμε συνεχώς. Παρασυρόμαστε κάθε μέρα και απολησμονιόμαστε από χίλιες φροντίδες και μέριμνες και δε φροντίζουμε για το κύριο, το ουσιαστικό και το ένα, που θα μας φωτίσει και ελευθερώσει.

Δίχως το Άγιο Πνεύμα δεν έχω αληθινή ύπαρξη και οντότητα. Ψευτοζώ, χαζοχαίρομαι, προσποιούμαι τον πνευματικό άνθρωπο.Η απουσία του Αγίου Πνεύματος από τη ζωή μου με κάνει άφωτο, άχαρο, απάνθρωπο,αγενή, ανόητο, ανολοκλήρωτο. Όπως λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, η ψυχή μου είναι ταλαίπωρη, όταν απουσιάζει το Άγιο Πνεύμα. Η παρουσία Του όμως δίνει αναψυχή, ανάταση, παραμυθία κι ενίσχυση.Ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος μας οδηγεί σε όλη την αλήθεια, στην πολύτιμη σοφία και την αληθινή γνώση. Ο ασκητικός αγώνας συνδράμει στην κάθαρση του ανθρώπου από τα πάθη. Ο καθαρμένος από τα πάθη άνθρωπος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος συναισθάνεται και συλλαμβάνει τι σημαίνει να αγαπάς, να αγιάζεσαι, να λυτρώνεσαι. Ο Κύριος είπε πως οι καθαροί είναι οι ευλογημένοι και μόνο αυτοί θα δουν Θεού πρόσωπο. Το Άγιο Πνεύμα καθαρίζει την όρασή μας για να δούμε τα μη ορώμενα και να ακούσουμε τα ανήκουστα.Εν Αγίω Πνεύματι γνωρίζουμε πλήρως τον Χριστό. Όλοι οι άγιοι είναι οι όντως πνευματικοί, οι πνευματοφόροι, αυτοί που διατηρούν εντός τους το Άγιο Πνεύμα και όλα τους είναι άγια: οι σκέψεις, οι ιδέες, οι κινήσεις, οι λόγοι, οι πράξεις,τα έργα.

Εμείς με τη ζωή και τα έργα μας μαρτυρούμε άραγε ότι είμαστε «υιοί φωτός και ημέρας». Μήπως τελικά δε θέλουμε σε κεντρική θέση της καρδιάς μας τον Θεό;Μήπως νομίζουμε πως θα σκλαβωθούμε από το Άγιο Πνεύμα και δεν θα μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας ό,τι θέλουμε; Φοβόμαστε μη χάσουμε την πλήρη ανεξαρτησία μας.Νομίζουμε κι εμείς πως οι Απόστολοι ήταν μεθυσμένοι την ημέρα της Πεντηκοστής.

Το θέλημά μας, το πείσμα μας, το πάθος μας, η αμαρτία μας είναι μια μέθη χειρότερη από το πιο δυνατό κρασί. Αφήνομαι απρόσεκτα σε αυτές τις μέθες και είμαι συγκρατημένος στην απόκτηση του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μου. Αν δεν μεθύσουμε από τον Παράκλητο, θα μεθύσουμε από τον απαράκλητο δαίμονα και τις πανουργίες του. Ο άνθρωπος είναι εντελώς ελεύθερος να μεθύσει από ό,τι θέλει. Σήμερα ο άνθρωπος μεθά από το χρήμα, τη σάρκα, τη δόξα, τα οινοπνευματώδη ποτά και τα ναρκωτικά. Ακόμα και για μας τους χριστιανούς η εκζήτηση του Αγίου Πνεύματος αποτελεί κάτι λησμονημένο,δύσκολο, άγνωστο, αφηρημένο, ακατόρθωτο και φανταστικό.

Αν η ψυχή μας ελεύθερα παραδοθεί στον Θεό και ζει σύμφωνα με τις θείες εντολές τότε η ζωή γίνεται παράδεισος από τώρα. Αν όμως η ψυχή παραδοθεί στην αμαρτία, προγεύεται την κόλαση. Η ψυχή ελευθερώνεται από τα δεσμά της αμαρτίας μόνο με τη μετάνοια.Το Άγιο Πνεύμα, που έλαβε κατ’ αρχάς ο άνθρωπος δια των θείων μυστηρίων του βαπτίσματος και του χρίσματος, το αποκτάμε την αγία ζωή του, τον αγιασμό και την αγιότητα. Το Άγιο Πνεύμα μας οδηγεί ασφαλώς σε πλήρη και αλάνθαστη θεογνωσία.Μόνο έτσι μπορεί να γνωρίσει αληθινά ο άνθρωπος τον Θεό. Δια του Θεού γνωρίζουμε τον Θεό. Με το πνεύμα του κόσμου που κατέχει τους διανοούμενους, τους υλιστές και τους αθεϊστές είναι αδύνατον να γνωρίσει κανείς τον Θεό. Εν Αγίω Πνεύματι οι Απόστολοι κατά την Πεντηκοστή γνώρισαν τον Χριστό και τον αγάπησαν υπέρμετρα κι έγιναν ατρόμητοι και άφοβοι, ώστε να χύσουν και το αίμα τους γι’ Αυτόν. Με το φωτισμό του παναγίου Πνεύματος μπορούμε να γνωρίσουμε καλά τον Θεό μας και τον εαυτό μας.

Ο δίχως Άγιο Πνεύμα άνθρωπος φαντάζεται,ονειροπολεί, φουσκώνει, θεριεύει,αγριεύει, ανεξαρτητοποιείται και αυτοθεώνεται. Δίχως Θεό οι άνθρωποι είναι ικανοί για όλα, είναι επικίνδυνοι,παρασύρονται από τις υπερήφανες σκέψεις τους και σκοτίζονται φοβερά. Η υπερηφάνεια κυριεύει τον ανθρώπινο νου και τον αιχμαλωτίζει. Δίχως Θεό ο άνθρωπος διαφθείρεται και διαστρέφεται. Δίχως το Άγιο Πνεύμα η ψυχή μου είναι νεκρή.Το Άγιο Πνεύμα ζωοποιεί την ψυχή. Το Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει την τέλεια αγάπη, μας παρηγορεί στις πίκρες και στα βάσανα της ζωής, μας ενισχύει να ξεπεράσουμε αδυναμίες και πτώσεις. Ο όσιος Σιλουανός γνωρίζει πολύ καλά όταν λέει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η πιο μεγάλη δωρεά του Θεού στον άνθρωπο. Πως θα γνωρίσουμε και πως θα αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα; Τὰ γνωστὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν ἱερῶν Γραφῶν καὶ τὴν πείρα τῶν μεγάλων ἅγιων, εἶναι τὰ ἑξῆς:

Ἡ καθαρὴ καρδιὰ καὶ τὸ ἁγνὸ σῶμα.

Ἡ ταπεινοφροσύνη.

Ἡ ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ προσευχή.

Ἡ καθημερινὴ αὐταπάρνηση.

Ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Τὰ μυστήρια της Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν ἡ θεία κοινωνία.

Ο καθένας μας καλείται να έχει αυτή την προσωπική εμπειρία. Τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν καρδιά μας μποροῦμε νὰ τὴν ἀκούσουμε, νὰ τὴν αἰσθανθοῦμε καὶ νὰ τὴν ἀντιληφτοῦμε, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε ποτὲ νὰ προσδιορίσουμε ἀπὸ πρὶν τὴν περίσταση καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ. Βλέπουμε πῶς οι ἀπόστολοι ἔλαβαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὲ στιγμὲς ποὺ δὲν τὸ περίμεναν. Ας προσέξουμε, να το αναγνωρίσουμε, ταπεινά,διακριτικά, γιατί όπου θέλει πνεί, και είναι παντού και πληρεί τα πάντα. Μπορεί να συμβεί και ξαφνικά και απρόσμενα.Μέσα στον αφόρητο πόνο της ασθένειας,όταν βλέπεις το πρόσωπο του πονεμένου να γλυκαίνει, να γαληνεύει, να ομορφαίνει.Όταν μας εγκαταλείπουν φίλοι, γνωστοί,συγγενείς κι αισθανόμαστε τόσο μόνοι,μπορεί να δεθούμε πιο στενά και ουσιαστικά με τον Θεό. Λέει ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης: «περνούσα μια περίοδο με πολλές στενοχώριες και εξαιτίας αυτών είχα δυνατούς πονοκεφάλους. Από την πίεση χτυπούσε το μάτι μου και κινδύνευα να πάθω εγκεφαλικό. Το ένιωθα σαν να χτυπούσε κάποιος από μέσα με σφυρί και ήθελε να πεταχτεί έξω. Ενώ είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι, είδα έναν άγγελο, πολύ ωραίον, σαν να βγήκε από μέσα μου με μορφή μικρού παιδιού, δώδεκα χρονών. Τα μαλλάκια του ήταν κατάξανθα μέχρι τους ώμους. Μου χαμογέλασε και πέρασε απαλά το χέρι του πάνω από τα μάτια μου. Αμέσως,μου έφυγε όλη η στενοχώρια και έπαψαν οι πόνοι. Ένιωθα τέτοια γλυκύτητα, που προτιμούσα να ξαναπονέσω, αρκεί να δω και πάλι τον φύλακα άγγελό μου».

Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την απουσία της θείας χάριτος από τη ζωή μας. Το Άγιο Πνεύμα είναι αγαθό και πάντοτε αναμένει τη μετάνοιά μας, για να μας φωτίσει ολοσχερώς. Τα πάθη είναι σαν τα σύννεφα που κρύβουν το φως της χάριτος και του θείου ελέους, λέει ο άγιος Σιλουανός. Πίσω από τα σύννεφα όμως υπάρχει πάντοτε ο λαμπρός ήλιος, για να μας αναζωογονήσει,αναθερμάνει και φωτίσει. Να μη χάνουμε ποτέ λοιπόν το κουράγιο μας, την ελπίδα μας, τον αγώνα μας, την προσδοκία μας,τη βεβαιότητα ότι ο Θεός μας υπεραγαπά πάντοτε.

Ας μην προσπαθούμε να σβήσουμε τη δίψα μας με το ζωγραφιστό νερό, που ζωγραφίζει ο ζωγράφος στον τοίχο, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ούτε να χαιρόμαστε με ψεύτικα όνειρα. Το Άγιο Πνεύμα ας το αφήσουμε να μας καθοδηγεί, φωτίζει,εμπνέει, ενισχύει και παραμυθεί. Μην το παρεμποδίζουμε, μην το λησμονούμε. Μην το λυπούμε. Έχουμε μεγάλη την ανάγκη της αποκτήσεως Του, της παρουσίας Του,της παρακλήσεως Του στους τόσο απαράκλητους καιρούς μας.

Ακριβή αποσπάσματα από:

Η φωνή των Πατέρων, Τόμος Α’, Ο Παράκλητος, αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής

Παθοκτονία, Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Εκδόσεις Εν Πλω

http://orthodoxfathers.com/pnoi-tou-Agiou-Pneumatos/einai-Agio-Pneuma-dinei-anthropo

http://www.xfd.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1/%CE%B4%CE%BF%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82