ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ
Όταν προσεύχεται ο Ορθόδοξος Χριστιανός, οφείλει να συμπεριλαμβάνει στην προσευχή του, όλους αυτούς που βρίσκονται εντός και εκτός της Εκκλησίας του Χριστού μας. Η αγωνία για όλη την ανθρωπότητα Ορθόδοξη και μη, εκφράζεται έτσι με τον πλέον καλύτερο τρόπο.
Όλοι οι αδελφοί μας έχουν ανάγκη από τις δεήσεις μας, ιδιαιτέρως όσοι δεν έχουν γνωρίσει την Αλήθεια, τον ίδιο τον Χριστό. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας συμπεριλαμβάνει πάντοτε όλο τον κόσμο, στις προσευχές της. Στην Θεία Λατρεία και ιδιαιτέρως στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι αποδεικνύεται έμπρακτα η αγάπη του Ευαγγελίου μας, προς αυτούς που βρίσκονται στο σκότος και έχουν χάσει τον Δρόμο προς την Ζωή.
Υπάρχει μία άποψη, που δεν είναι ίσως και τόσο νέα χρονικά. Αυτή είναι η λεγόμενη θεωρία του «θρησκευτικού συγκρητισμού» και πρεσβεύει πως θα ήταν καλό, να γίνει μία σύγκριση μεταξύ της θρησκείας μας και των άλλων αποκαλούμενων «θρησκειών», με σκοπό την εύρεση των κοινών σημείων που βρίσκονται σε αυτές, όπως για παράδειγμα την πίστη σε έναν Θεό (Μονοθεϊσμός). Ο απώτερος σκοπός της θεωρίας αυτής είναι η «θρησκευτική ενοποίηση» ή μία απαλλαγή των «θρησκειών» από τις ιδιαιτερότητές τους και την Παράδοση που τις συνέχει. Η θεωρία αυτή, έχει ψευδοανθρωπιστικούς σκοπούς και έτσι ωφελείται σίγουρα, ο Οικουμενισμός. Εκτός από την Αγία Γραφή και τους Αγίους της Εκκλησίας μας, που ονομάζουν κάθε ξένη θρησκεία πλάνη ή αίρεση, πολλοί σύγχρονοι Πατέρες έχουν εκφράσει άποψη για το θέμα του «θρησκευτικού συγκρητισμού». Ας μελετήσουμε την γνώμη τους, και ας δούμε ποια μπορεί να είναι η προσευχή μας, για το σοβαρό αυτό θέμα, που αφορά όλη την ανθρωπότητα:
Η Γερόντισσα Γαβριηλία, που κατά την Ιεραποστολή είχε έρθει σε επαφή με πολλούς λαούς και είχε μείνει και σε μοναστήρια αλλόδοξων αναφέρει σε γράμμα της: «…αισθάνομαι και συμπάσχω με αυτούς που βλέπω γύρω μου… σαν να είμαι αυτοί.… Γιατί για μένα, δεν υπάρχει ξένος, δεν υπάρχει δικός μου, δεν υπάρχει κόκκινος, άσπρος, μαύρος…» Σε κάποιον διάλογό της αναφέρει: «Π.Γ. Γερόντισσα…. Σκεφθήκατε ποτέ ότι θα ήταν καλύτερα να είσαστε κάτι άλλο και όχι Ορθόδοξη: Γ.Γ. Θεός φυλάξοι! Όχι! Ούτε μου πέρασε κατά διάνοιαν γιατί ακριβώς αυτό έχω καμάρι…». Ο Γέρων Πορφύριος μιλώντας για την συμπεριφορά μας προς τους αλλόθρησκους αναφέρει: «Η αγάπη προς τον Χριστό δεν έχει όρια, το ίδιο και η αγάπη προς τον πλησίον. Να εκτείνεται παντού στα πέρατα της γης. Παντού, σε όλους τους ανθρώπους». Ο «θρησκευτικός συγκρητισμός» εδώ, βλέπουμε πως δεν σχολιάζεται άμεσα αλλά απαντάται και περιθωριοποιείται, με την βίωση της Ιεραποστολικής Αγάπης. Και η προσευχή πολλές φορές, είναι Ιεραποστολή.
Ας προσευχηθούμε, για τους αδελφούς μας και η αγωνία μας ας γίνει αγάπη. Μακάρι έτσι η προσευχή μας να προσελκύσει το Έλεος του Κυρίου μας, ώστε να φωτιστούν όλα τα έθνη που βρίσκονται μακριά από την «Οδό της Ζωής» και όλοι μας να βρούμε την Σωτηρία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- ( Η Ασκητική της Αγάπης» 15η Έκδοση, Εκδόσεις Τάλαντο)
- ( Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Χανιά, Κρήτη, 2003)
Κλωνης Φανης
Καθηγητης Καλλιτεχνικων
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.
25 Δεκεμβρίου 2007. Σύμπας ο Ορθόδοξος Κόσμος γιόρτασε το ύψιστο γεγονός της Χριστιανοσύνης τη Γέννηση Του Θεανθρώπου, Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Πλήθη πιστών συνέρευσαν στους ιερούς ναούς για να πανηγυρίσουν και να προσευχηθούν. Μεταξύ άλλων κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, οι ορθόδοξοι ιερείς δέονται στον Κύριό μας να χαρίζει ειρήνη στον κόσμο, ενώ παράλληλα οι πιστοί με κατάνυξη παρακολουθούν. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας όλοι επέστρεψαν στα σπίτια τους, βρέθηκαν με συγγενείς και φίλους, με τους οποίους συνέφαγαν στο γιορτινό τραπέζι, ενώ ανάμεσα στις ευχές και τις φιλοφρονήσεις, ξαφνικά ακούστηκε η είδηση από την τηλεόραση αμαυρώνοντας το γιορτινό κλίμα. Μεγάλη έκρηξη κατά την επίθεση αυτοκτονίας συνέβη ανήμερα των Χριστουγέννων στην πολύπαθη γή της Μεσοποταμίας όπου στις μέρες μας εκτείνεται γεωγραφικά το κράτος του Ιράκ. Αλήθεια πόσο αντιφατικές είναι οι δυο αυτές εικόνες !!!Από τη μία η προσευχή για ειρήνη στον κόσμο, ενώ από την άλλη καθημερινά γινόμαστε σιωπηλοί μάρτυρες εξεγέρσεων και πολεμικών αναμετρήσεων ανά την υφήλιο. Είναι πραγματικά απορίας άξιον αν ο σύγχρονος άνθρωπος προβληματίζεται για μία από τις κυριότερες πηγές αγωνίας, άγχους και ανησυχίας σχετικά με την πορεία του κόσμου μας.
Αδιαμφισβήτητα τα αίτια του φαινομένου είναι ποικίλα, όπως βέβαια και η ιεράρχησή τους εξαρτάται φυσικά από την οπτική γωνία που αυτό προσεγγίζεται. Οι άνθρωποι στις μέρες μας «αναγκάζονται» να προσφύγουν στη σύγκρουση για να απαλλαγούν από την ύπαρξη και την επιβολή της θέλησης των συνανθρώπων τους. Πόσες φορές άλλωστε έχουν γίνει γενικευμένες εχθροπραξίες ή και πολεμικές αναμετρήσεις στο όνομα της προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας!!! Όπως είναι φυσικό το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση επέκτασης εδαφικής επικράτειας αλλά και άμεσης φυσικής, πολιτικής και οικονομικής επιρροής των μεγάλων και ισχυρών χωρών απέναντι στις αδύνατες ή λιγότερο ισχυρές χώρες. Ο φόβος και το αίσθημα ανασφάλειας τις εξαναγκάζει συχνά να ζητούν προστασία από τους ισχυρούς. Φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές αναζητούν τη λύση τους μέσω της προσφυγής στα όπλα, αρκετές φορές ακόμα και σε άτομα με την ίδια εθνική ταυτότητα. Ας μη γελιόμαστε, όμως ο πόλεμος, οι εξεγέρσεις και οι συγκρούσεις κρύβουν μεγάλα οικονομικά οφέλη .Η εκμετάλλευση των φυσικών ή ορυκτών πηγών ενέργειας αλλά και του συνολικού πλούτου μίας χώρας αποτελεί βασικό κίνητρο καθώς επίσης και η πώληση οπλικών συστημάτων νέας τεχνολογίας με μοναδικό αντίτιμο το κέρδος πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί. Όλα θα μπορούσαν εύκολα να συνοψιστούν στη ροπή του ανθρώπου για δύναμη, εξουσία, κυριαρχία και υπεροχή αδιαφορώντας για το κόστος.
Στο σημείο αυτό γεννιέται εναγωνίως το ερώτημα: Μήπως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει χάσει τον προσανατολισμό του; Περισσότερο από ένας μήνας πέρασε από τα Χριστούγεννα, αλλά κατάλαβε άραγε κανείς ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα που πρέπει να λάβουμε; Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη γή έγινε άνθρωπος έζησε στον κόσμο για να σηκώσει στους ώμους Του, ώστε ο άνθρωπος να θεωθεί κατά Χάριν. Αντί αυτού οι άνθρωποι πιστέψαμε ότι προοδεύοντας, δαμάζοντας τη φύση, κατακτώντας την τεχνολογία και τις επιστήμες θα πετύχουμε τα πάντα. Και όμως, οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι. Πρέπει να είναι καιροί προσευχής για να μπορέσει επιτέλους ο άνθρωπος να κάνει την υπέρβαση, να βγεί από το μικρόκοσμό του που είναι ένας κόσμος εγωιστικός και αυτάρεσκος. Ας είμαστε βέβαιοι ότι η προσευχή μάς ενώνει με το Θεό, μας βγάζει από τα σύνορα του εαυτού μας και μας ανυψώνει πνευματικά. Τότε δίχως άλλο θα αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας, όχι σαν μέσο εκμετάλλευσης και ικανοποίησης των αναγκών μας, όχι σαν εχθρό, αλλά σαν αληθινό συνάνθρωπο και αδελφό.
Ευαγγελος Κουρτης
Ιατρος
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Αγωνία και προσευχή. Δυο λέξεις που συνδέονται τόσο πολύ αλλά συνάμα δείχνουν και να απέχουν αρκετά μεταξύ τους. Η αγωνία είναι μια αδυναμία του ανθρώπου που εκπορεύεται από την συνειδητοποίηση της φθαρτότητας της ύπαρξής μας και του πόσο ανίσχυροι στεκόμαστε απέναντι στην ζωή καθώς από μόνοι μας δεν είναι δυνατό να ελέγχουμε τίποτα στην πληρότητά του. Αισθανόμαστε ανίσχυροι και αδύναμοι εμπρός σε δύσκολες και επίπονες καταστάσεις του θνητού μας βίου χωρίς να είμαστε σε θέση κάποιες φορές να ελέγξουμε τίποτα από αυτά που μας πονούν και μας υποβάλλουν σε μια κατάσταση ανησυχίας ενίοτε και ανυπομονησίας.
Από την άλλη, η προσευχή είναι ο ανοιχτός δίαυλος της επικοινωνίας μας με το θείο, ο τρόπος συνομιλίας μας με τον Παντοδύναμο Δημιουργό του Σύμπαντος και υπερουράνιο Πατέρα μας. Ο πιστός χριστιανός αναθέτει την πάσαν ελπίδα του στον Κύριο με εμπιστοσύνη και παρρησία. Παραδομένος στο άγιο θέλημά Του δεν αμφιβάλλει, δεν ανησυχεί και δεν αγωνιά. Γνωρίζει ότι ο αγαθός και φιλανθρωπος Πατέρας όλων φροντίζει προνοεί και συντηρεί τα πλάσματά του. Είναι αυτός που φροντίζει τα κρίνα του αγρού και τα πτηνά του ουρανού. Αλλά κυρίως είναι ο στοργικός Πατέρας και προστάτης κάθε ανθρώπινης ψυχής. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα μια ψυχή που φλέγεται από τον θείο έρωτα δεν αγωνιά δεν θλίβεται και δεν ανησυχεί καθώς μέσα της ενεργεί η μακαριότητα του Θεού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζει ο πιστός χριστιανός εντός του κόσμου και δεν γίνεται μέτοχος των προβλημάτων του. Μεριμνά με αγάπη πολλή και ενδιαφέρεται για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, για τα κοινωνικά προβλήματα και τις συμφορές που μαστίζουν τον σύγχρονο κόσμο. Ωστόσο, αναλαμβάνει ιεραποστολική δράση για να βιώσει ο ίδιος και να φέρει στον κόσμο την ελπίδα και το φως του Κυρίου εναποθέτωντας τα πάντα στην παντοδύναμη θεία Πρόνοια. Σε κάθε περίπτωση η προσευχή είναι το όπλο των δυνατών και αδυνάτων πνευματικά που ελκύει την χάρη του Θεού την πάντα τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, η παρηγορία στις πικρίες της ζωής και η στέρεη ελπίδα που απιδιώχνει τον φόβο και τον κίνδυνο της απόγνωσης.
Ο σύγχρονος χριστιανός καλείται να ζήσει και να δώσει μαρτυρία Χριστού μέσα σε μια ταραγμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπου τα προβλήματα φαίνεται να περισσεύουν. Εικόνες και ακούσματα δεινά φτάνουν καθημερινά εμπρός μας δημιουργώντας μια αλγεινή εντύπωση για τον κόσμο που ζούμε. Σοβαρά πολιτικά και οικονομικά ζητήματα, κρίση αξιών και θεσμών, ραγδαία ανάπτυξη της εγκληματικότητας που διαχέεται σε όλες τις μορφές ανθρώπινης δραστηριότητας και εκτεταμένη διαφθορά δημιουργούν εύλογο προβληματισμό και ανησυχία για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Η διαφθορά δηλητηριάζει όλες τις πτυχές του ανθρώπινου βίου δημιουργώντας αισθήματα απογοήτευσης και φόβου. Οικονομική και ηθική διαφθορά δημοσίων λειτουργών, ηλεκτρονικό έγκλημα, επιδείνωση των φαινομένων εμπορείου λευκής σαρκός και δουλεμπορίου, διακίνησης ναρκωτικών και όπλων διαμορφώνουν ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Όλοι αναζητούμε λύσεις και διατυπώνουμε προτάσεις για να ξεφύγει η κοινωνία μας απ’ αυτό το τέλμα που φαίνεται να έχει περιέλθει. Ωστόσο, λησμονούμε ότι η διαφθορά ατόμων και κοινωνιών είναι αποτέλεσμα της φθοράς που έχει υποστεί ο εντός ημών άνθρωπος, ο μεταπτωτικός και προσκολλημένος στην αμαρτία εαυτός μας. Πρώτιστο μέλημά μας λοιπόν πρέπει να είναι η αποκατάσταση της κοινωνίας μας με τον Κύριο και η συμφιλίωσή μας με τους συνανθρώπους μας που είναι οι αδελφοί μας. Οικοδομώντας μέσα μας τον λόγο του Θεού και την έμπρακτη πίστη συμβάλλουμε στην καλυτέρευση της κοινωνίας μας και στην ανακούφιση των αδικουμένων και αδυνάτων.
Η ένθερμη προσευχή μας είναι το όπλο και το μέσο για την καταπολέμηση κάθε αγωνίας μας σχετικά με τα παραπάνω, ο αδιατάρακτος και συνεχής σύνδεσμός μας με τον Άφθαρτο Βασιλέα της κτίσεως που είναι η πηγή της ελπίδας μας. Κοντολογίς, η προσευχή μας για όλα αυτά που μας προβληματίζουν είναι ο ισχυρότερος τρόπος ώστε να συμβάλλουμε στην αναγέννηση του κόσμου μας.
Ηλιόπουλος Δημήτρης – Ηλιοπούλου Βασιλική
Αρχαιολόγος Στατιστικολόγος
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Η προστασία του περιβάλλοντος του πλανήτη μας δεν είναι έργο μόνο των κυβερνήσεων. Χρειάζεται αποτελεσματική δράση για τη βελτίωση της ποιότητας των πολιτών και ταυτόχρονα τη διατήρηση της φύσης και την καταπολέμηση των προβλημάτων όπως η αλλαγή του κλίματος. Η δράση αυτή προϋποθέτει συνεργασία και σύμπραξη σε όλο το κοινωνικό φάσμα καθώς και στο διεθνή χώρο.
Τα στοιχεία που δείχνουν ότι το κλίμα αλλάζει είναι ολόγυρα μας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 η κάλυψη χιονιού έχει μειωθεί σε παγκόσμια κλίμακα κατά 10% τουλάχιστον. Τα παγόβουνα λιώνουν προκαλώντας άνοδο της στάθμης της θάλασσας ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα αυξήθηκαν δραματικά οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και μονοξειδίου του αζώτου, των αερίων που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το φαινόμενο του θερμοκηπίου παγιδεύοντας τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα.
Οι επιπτώσεις γίνονται και αυτές φανερές: ακραία καιρικά φαινόμενα προκαλούν περισσότερες καταιγίδες στο Βορρά, ξηρασία και δασικές πυρκαγιές στο Νότο. Εάν δεν τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, ο ρυθμός της κλιματικής αλλαγής θα είναι τόσο γρήγορος ώστε ορισμένα είδη φυτών και ζώων δε θα έχουν τα περιθώρια να προσαρμοστούν ή να μεταναστεύσουν με καταστροφικές συνέπειες για την άγρια πανίδα και χλωρίδα. Οι τροπικές ασθένειες θα εξαπλώνονται πιο εύκολα σε θερμότερα και υγρότερα κλίματα και θα απειληθεί η γεωργική παραγωγή σε ορισμένες περιοχές της γης.
Πολλοί άνθρωποι θα αναγκαστούν να γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες με όποιες συνέπειες συνεπάγεται αυτό.
Οι επιστήμονες βεβαιώνουν ότι υπεύθυνες είναι οι δραστηριότητες του ανθρώπου. Η χρήση ορυκτών καυσίμων στους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, στις οδικές και αεροπορικές μεταφορές, χώροι εναπόθεσης απορριμμάτων και οι βιομηχανικές διεργασίες είναι όλες πηγές βλαβερών εκπομπών.
Απαιτείται λοιπόν να τηρηθούν οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι χώρες στη διεθνή συνδιάσκεψη του Κιότο ( Ιαπωνία) που για πρώτη φορά υπήρξε πολυμερής συμφωνία με στόχο της μείωση της εκπομπής ρύπων από τις αναπτυγμένες χώρες. Όμως το 2001 μετά την εκλογή του Τζωρτζ Μπους στην προεδρία οι Η.Π.Α. αρνήθηκαν να τηρήσουν την συμφωνία γιατί δεν τις συνέφερε. Από τότε πραγματοποιήθηκαν και άλλες διεθνείς συνδιασκέψεις για το περιβάλλον με τελευταία στο Μπαλί προς το τέλος του 2007.
Ελπίζουμε επιτέλους να εφαρμοστούν από όλους τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος γιατί διαφορετικά το μέλλον μας διαγράφεται σκοτεινό και απρόβλεπτο.
Ας μη ξεχνάμε ότι τα δάση είναι ένας τεράστιος απορρυπαντής. Δεν τα καίμε αλλά τα προστατεύουμε σα θησαυρό.
Πέρα όμως από τις ανθρώπινες πρωτοβουλίες τα πάντα συνέχονται από την δημιουργική πνοή του θείου Δομήτορος της Οικουμένης ο οποίος δημιούργησε και συντηρεί τα πάντα εν σοφία πολλή. Σ’ αυτόν πρέπει πρωτίστως να απευθύνονται οι ένθερμες προσευχές μας καθώς όσες προσπάθειες και αν αναλάβουμε οι άνθρωποι για την σωτηρία του περιβάλλοντος αυτές θα είναι τελεσφόρες
Δήμητρα Καρκούλια
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Στη σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής προόδου ο κόσμος μοιάζει να έχει μετατραπεί σ’ ένα “πλανητικό χωριό”. Χιλιάδες αεροπλάνα σχίζουν τους ουρανούς νυχθημερόν μεταφέροντας επιβάτες σε πλήθος προορισμών, τα ραδιόφωνα εκπέμπουν ομιλίες, ηχητικά μηνύματα και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου και όταν ανοίξουμε την τηλεόραση μας μπορούμε με άνεση να δούμε τι συμβαίνει στους συνανθρώπους μας τόσο στο δικό μας όσο και στο άλλο ημισφαίριο. Οι αποστάσεις μοιάζουν να έχουν εκμηδενισθεί, ο άνθρωπος έχει τόσα μέσα στη διάθεση του για να επικοινωνήσει και όμως αισθάνεται ολομόναχος. Σ’ αυτό το κλίμα της πολύβουης όσο και ερημικής καθημερινότητας βρίσκει κρυψώνα να συρθεί και από κει να μολύνει τις καρδιές των ανθρώπων και το φίδι που λέγεται εθνικισμός.
Στην εποχή μας λοιπόν που τα κέντρα εξουσίας προσπαθούν να ισοπεδώσουν τη μοναδικότητα και τη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου μέσω της παγκοσμιοποίησης, εμείς οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας ενάντια στα ύπουλα σχέδια τους. Είμαστε Έλληνες και πρέπει να διατηρήσουμε την ταυτότητα μας, να θυμόμαστε με περηφάνια τους προγόνους μας και να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε στην αρετή και τη γνώση. Ο σωστός Έλληνας έχει γεννηθεί διδάσκαλος και όχι καταπιεστής και έκανε πάντοτε την παρουσία του αισθητή στους ξένους λαούς με τον πολιτισμό και τις γνώσεις του και όχι με τη βία. Επομένως, οφείλουμε να είμαστε πατριώτες και όχι εθνικιστές.
Ο πατριώτης αγαπά και τιμά την πατρίδα του. Ο εθνικιστής προσπαθεί να επιβάλλει τα συμφέροντα της με σκληρότητα. Δεν σέβεται τους άλλους ανθρώπους, τους αδικεί, είναι ωμός και εγωιστής…
Τα εθνικιστικά αισθήματα που συνήθως υποκινούνται από ξένους δακτύλους είναι ο λόγος που τα κράτη έχουν έχθρα ανάμεσα τους, που οι άνθρωποι σφίγγουν τις γροθιές τους και είναι έτοιμοι για διενέξεις και πολέμους και όχι για διάλογο. Ας μη ξεχνάμε, πως η μικρή φτωχή γειτονιά του κόσμου στην οποία ζούμε, τα Βαλκάνια, έχουν πληρώσει με αίμα και θάνατο τον εφιάλτη του εθνικισμού. Η μαρτυρική γειτονική μας Γιουγκοσλαβία ακόμα προσπαθεί να μαζέψει τα παιδιά της που θύματα του εθνικισμού και του φυλετικού μίσους διασκορπίστηκαν στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα. Οι ανοιχτές ακόμα πληγές της ας σταθούν παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους.
Είμαστε τυχεροί εμείς που γεννηθήκαμε Έλληνες κάτω απ’ το γαλάζιο ουρανό και το χρυσό ήλιο. Είμαστε τυχεροί που κληρονομήσαμε λαμπρή μακραίωνη ιστορία όσο και αν το φορτίο που πέφτει στους ώμους μας είναι βαρύ. Με οδηγό μας την Ορθοδοξία και με σκληρή και επίπονη εργασία μπορούμε να φανούμε αντάξιοι του ιστορικού μας χρέους. Μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο των προγόνων, μπορούμε να διαδώσουμε το μήνυμα του Ελληνισμού στη οικουμένη πως το πνεύμα του Χριστού και η μόρφωση είναι το φως και η ελπίδα. Η νεολαία μας με το σφρίγος και την τόλμη της μπορεί να το κάνει αυτό και ξεκινά από σήμερα.
Όλα αυτά όμως πρέπει να τα κάνουμε με περηφάνια αλλά και μετριοπάθεια, με πυγμή αλλά και κατανόηση, με αξιοπρέπεια αλλά και ήθος. Ας είμαστε πατριώτες και όχι εθνικιστές, ας αγαπάμε την πατρίδα μας αλλά ας μη παρασυρόμαστε σε στείρο φανατισμό. Γιατί όπως λέει και ο κορυφαίος ιστορικός της οικουμένης Θουκυδίδης, που η φωνή του φθάνει σε εμάς από τα βάθη της αρχαιότητας, πρέπει να είμαστε εραστές της πατρίδας μας και κάθε μέρα να βλέπουμε τις ομορφιές της και να την αγαπάμε ολοένα και περισσότερο. Ας αγωνιζόμαστε γι αυτήν λοιπόν με τιμή και καλοσύνη και όχι τυφλωμένοι από τα πάθη μας. Ας αγωνιστούμε με καλοσύνη, ήθος και σεβασμό προς το συνάνθρωπο.
Ανδρομάχη Γιαννοπούλου
Ιστορικός-συγγραφέας
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Ο Παντοδύναμος, Πάνσοφος και Πανάγαθος Κύριός μας υπήρξε μέχρι σήμερον η δύναμής μας, η βοήθειά μας, η καταφυγή μας, η ΕΛΠΙΔΑ μας. Αυτός μας διατηρεί μέχρι αυτής της ώρας εις την ζωή και μας χαρίζει πλήθος πνευματικών και υλικών ευεργεσιών. Αυτός μας ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΙ από ορατούς και αόρατους εχθρούς. Ας μας αξιώνει ώστε η ζωή μας όλη να είναι μία συνεχής έκφρασις της ευγνωμοσύνης μας προς Αυτόν, να τον εμπιστευόμαστε με την πεποίθησιν ότι πάντοτε θα είναι πλησίον μας και θα μας προστατεύει και θα γεμίζει με την αγία ΕΛΠΙΔΑ όλη μας την ύπαρξιν.
π. Γεώργιος Ηλιόπουλος
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ
Όταν προσεύχεται ο Ορθόδοξος Χριστιανός, οφείλει να συμπεριλαμβάνει στην προσευχή του, όλους αυτούς που βρίσκονται εντός και εκτός της Εκκλησίας του Χριστού μας. Η αγωνία για όλη την ανθρωπότητα Ορθόδοξη και μη, εκφράζεται έτσι με τον πλέον καλύτερο τρόπο.
Όλοι οι αδελφοί μας έχουν ανάγκη από τις δεήσεις μας, ιδιαιτέρως όσοι δεν έχουν γνωρίσει την Αλήθεια, τον ίδιο τον Χριστό. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας συμπεριλαμβάνει πάντοτε όλο τον κόσμο, στις προσευχές της. Στην Θεία Λατρεία και ιδιαιτέρως στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι αποδεικνύεται έμπρακτα η αγάπη του Ευαγγελίου μας, προς αυτούς που βρίσκονται στο σκότος και έχουν χάσει τον Δρόμο προς την Ζωή.
Υπάρχει μία άποψη, που δεν είναι ίσως και τόσο νέα χρονικά. Αυτή είναι η λεγόμενη θεωρία του «θρησκευτικού συγκρητισμού» και πρεσβεύει πως θα ήταν καλό, να γίνει μία σύγκριση μεταξύ της θρησκείας μας και των άλλων αποκαλούμενων «θρησκειών», με σκοπό την εύρεση των κοινών σημείων που βρίσκονται σε αυτές, όπως για παράδειγμα την πίστη σε έναν Θεό (Μονοθεϊσμός). Ο απώτερος σκοπός της θεωρίας αυτής είναι η «θρησκευτική ενοποίηση» ή μία απαλλαγή των «θρησκειών» από τις ιδιαιτερότητές τους και την Παράδοση που τις συνέχει. Η θεωρία αυτή, έχει ψευδοανθρωπιστικούς σκοπούς και έτσι ωφελείται σίγουρα, ο Οικουμενισμός. Εκτός από την Αγία Γραφή και τους Αγίους της Εκκλησίας μας, που ονομάζουν κάθε ξένη θρησκεία πλάνη ή αίρεση, πολλοί σύγχρονοι Πατέρες έχουν εκφράσει άποψη για το θέμα του «θρησκευτικού συγκρητισμού». Ας μελετήσουμε την γνώμη τους, και ας δούμε ποια μπορεί να είναι η προσευχή μας, για το σοβαρό αυτό θέμα, που αφορά όλη την ανθρωπότητα:Η Γερόντισσα Γαβριηλία, που κατά την Ιεραποστολή είχε έρθει σε επαφή με πολλούς λαούς και είχε μείνει και σε μοναστήρια αλλόδοξων αναφέρει σε γράμμα της: «…αισθάνομαι και συμπάσχω με αυτούς που βλέπω γύρω μου… σαν να είμαι αυτοί.… Γιατί για μένα, δεν υπάρχει ξένος, δεν υπάρχει δικός μου, δεν υπάρχει κόκκινος, άσπρος, μαύρος…» Σε κάποιον διάλογό της αναφέρει: «Π.Γ. Γερόντισσα…. Σκεφθήκατε ποτέ ότι θα ήταν καλύτερα να είσαστε κάτι άλλο και όχι Ορθόδοξη: Γ.Γ. Θεός φυλάξοι! Όχι! Ούτε μου πέρασε κατά διάνοιαν γιατί ακριβώς αυτό έχω καμάρι…». Ο Γέρων Πορφύριος μιλώντας για την συμπεριφορά μας προς τους αλλόθρησκους αναφέρει: «Η αγάπη προς τον Χριστό δεν έχει όρια, το ίδιο και η αγάπη προς τον πλησίον. Να εκτείνεται παντού στα πέρατα της γης. Παντού, σε όλους τους ανθρώπους». Ο «θρησκευτικός συγκρητισμός» εδώ, βλέπουμε πως δεν σχολιάζεται άμεσα αλλά απαντάται και περιθωριοποιείται, με την βίωση της Ιεραποστολικής Αγάπης. Και η προσευχή πολλές φορές, είναι Ιεραποστολή.
Ας προσευχηθούμε, για τους αδελφούς μας και η αγωνία μας ας γίνει αγάπη. Μακάρι έτσι η προσευχή μας να προσελκύσει το Έλεος του Κυρίου μας, ώστε να φωτιστούν όλα τα έθνη που βρίσκονται μακριά από την «Οδό της Ζωής» και όλοι μας να βρούμε την Σωτηρία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- ( Η Ασκητική της Αγάπης» 15η Έκδοση, Εκδόσεις Τάλαντο)
- ( Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Χανιά, Κρήτη, 2003)
Κλωνης Φανης
Καθηγητης Καλλιτεχνικων
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.
25 Δεκεμβρίου 2007. Σύμπας ο Ορθόδοξος Κόσμος γιόρτασε το ύψιστο γεγονός της Χριστιανοσύνης τη Γέννηση Του Θεανθρώπου, Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Πλήθη πιστών συνέρευσαν στους ιερούς ναούς για να πανηγυρίσουν και να προσευχηθούν. Μεταξύ άλλων κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, οι ορθόδοξοι ιερείς δέονται στον Κύριό μας να χαρίζει ειρήνη στον κόσμο, ενώ παράλληλα οι πιστοί με κατάνυξη παρακολουθούν. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας όλοι επέστρεψαν στα σπίτια τους, βρέθηκαν με συγγενείς και φίλους, με τους οποίους συνέφαγαν στο γιορτινό τραπέζι, ενώ ανάμεσα στις ευχές και τις φιλοφρονήσεις, ξαφνικά ακούστηκε η είδηση από την τηλεόραση αμαυρώνοντας το γιορτινό κλίμα. Μεγάλη έκρηξη κατά την επίθεση αυτοκτονίας συνέβη ανήμερα των Χριστουγέννων στην πολύπαθη γή της Μεσοποταμίας όπου στις μέρες μας εκτείνεται γεωγραφικά το κράτος του Ιράκ. Αλήθεια πόσο αντιφατικές είναι οι δυο αυτές εικόνες !!!Από τη μία η προσευχή για ειρήνη στον κόσμο, ενώ από την άλλη καθημερινά γινόμαστε σιωπηλοί μάρτυρες εξεγέρσεων και πολεμικών αναμετρήσεων ανά την υφήλιο. Είναι πραγματικά απορίας άξιον αν ο σύγχρονος άνθρωπος προβληματίζεται για μία από τις κυριότερες πηγές αγωνίας, άγχους και ανησυχίας σχετικά με την πορεία του κόσμου μας.
Αδιαμφισβήτητα τα αίτια του φαινομένου είναι ποικίλα, όπως βέβαια και η ιεράρχησή τους εξαρτάται φυσικά από την οπτική γωνία που αυτό προσεγγίζεται. Οι άνθρωποι στις μέρες μας «αναγκάζονται» να προσφύγουν στη σύγκρουση για να απαλλαγούν από την ύπαρξη και την επιβολή της θέλησης των συνανθρώπων τους. Πόσες φορές άλλωστε έχουν γίνει γενικευμένες εχθροπραξίες ή και πολεμικές αναμετρήσεις στο όνομα της προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας!!! Όπως είναι φυσικό το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση επέκτασης εδαφικής επικράτειας αλλά και άμεσης φυσικής, πολιτικής και οικονομικής επιρροής των μεγάλων και ισχυρών χωρών απέναντι στις αδύνατες ή λιγότερο ισχυρές χώρες. Ο φόβος και το αίσθημα ανασφάλειας τις εξαναγκάζει συχνά να ζητούν προστασία από τους ισχυρούς. Φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές αναζητούν τη λύση τους μέσω της προσφυγής στα όπλα, αρκετές φορές ακόμα και σε άτομα με την ίδια εθνική ταυτότητα. Ας μη γελιόμαστε, όμως ο πόλεμος, οι εξεγέρσεις και οι συγκρούσεις κρύβουν μεγάλα οικονομικά οφέλη .Η εκμετάλλευση των φυσικών ή ορυκτών πηγών ενέργειας αλλά και του συνολικού πλούτου μίας χώρας αποτελεί βασικό κίνητρο καθώς επίσης και η πώληση οπλικών συστημάτων νέας τεχνολογίας με μοναδικό αντίτιμο το κέρδος πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί. Όλα θα μπορούσαν εύκολα να συνοψιστούν στη ροπή του ανθρώπου για δύναμη, εξουσία, κυριαρχία και υπεροχή αδιαφορώντας για το κόστος.
Στο σημείο αυτό γεννιέται εναγωνίως το ερώτημα: Μήπως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει χάσει τον προσανατολισμό του; Περισσότερο από ένας μήνας πέρασε από τα Χριστούγεννα, αλλά κατάλαβε άραγε κανείς ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα που πρέπει να λάβουμε; Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη γή έγινε άνθρωπος έζησε στον κόσμο για να σηκώσει στους ώμους Του, ώστε ο άνθρωπος να θεωθεί κατά Χάριν. Αντί αυτού οι άνθρωποι πιστέψαμε ότι προοδεύοντας, δαμάζοντας τη φύση, κατακτώντας την τεχνολογία και τις επιστήμες θα πετύχουμε τα πάντα. Και όμως, οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι. Πρέπει να είναι καιροί προσευχής για να μπορέσει επιτέλους ο άνθρωπος να κάνει την υπέρβαση, να βγεί από το μικρόκοσμό του που είναι ένας κόσμος εγωιστικός και αυτάρεσκος. Ας είμαστε βέβαιοι ότι η προσευχή μάς ενώνει με το Θεό, μας βγάζει από τα σύνορα του εαυτού μας και μας ανυψώνει πνευματικά. Τότε δίχως άλλο θα αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας, όχι σαν μέσο εκμετάλλευσης και ικανοποίησης των αναγκών μας, όχι σαν εχθρό, αλλά σαν αληθινό συνάνθρωπο και αδελφό.
Ευαγγελος Κουρτης
Ιατρος
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Αγωνία και προσευχή. Δυο λέξεις που συνδέονται τόσο πολύ αλλά συνάμα δείχνουν και να απέχουν αρκετά μεταξύ τους. Η αγωνία είναι μια αδυναμία του ανθρώπου που εκπορεύεται από την συνειδητοποίηση της φθαρτότητας της ύπαρξής μας και του πόσο ανίσχυροι στεκόμαστε απέναντι στην ζωή καθώς από μόνοι μας δεν είναι δυνατό να ελέγχουμε τίποτα στην πληρότητά του. Αισθανόμαστε ανίσχυροι και αδύναμοι εμπρός σε δύσκολες και επίπονες καταστάσεις του θνητού μας βίου χωρίς να είμαστε σε θέση κάποιες φορές να ελέγξουμε τίποτα από αυτά που μας πονούν και μας υποβάλλουν σε μια κατάσταση ανησυχίας ενίοτε και ανυπομονησίας.
Από την άλλη, η προσευχή είναι ο ανοιχτός δίαυλος της επικοινωνίας μας με το θείο, ο τρόπος συνομιλίας μας με τον Παντοδύναμο Δημιουργό του Σύμπαντος και υπερουράνιο Πατέρα μας. Ο πιστός χριστιανός αναθέτει την πάσαν ελπίδα του στον Κύριο με εμπιστοσύνη και παρρησία. Παραδομένος στο άγιο θέλημά Του δεν αμφιβάλλει, δεν ανησυχεί και δεν αγωνιά. Γνωρίζει ότι ο αγαθός και φιλανθρωπος Πατέρας όλων φροντίζει προνοεί και συντηρεί τα πλάσματά του. Είναι αυτός που φροντίζει τα κρίνα του αγρού και τα πτηνά του ουρανού. Αλλά κυρίως είναι ο στοργικός Πατέρας και προστάτης κάθε ανθρώπινης ψυχής. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα μια ψυχή που φλέγεται από τον θείο έρωτα δεν αγωνιά δεν θλίβεται και δεν ανησυχεί καθώς μέσα της ενεργεί η μακαριότητα του Θεού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζει ο πιστός χριστιανός εντός του κόσμου και δεν γίνεται μέτοχος των προβλημάτων του. Μεριμνά με αγάπη πολλή και ενδιαφέρεται για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, για τα κοινωνικά προβλήματα και τις συμφορές που μαστίζουν τον σύγχρονο κόσμο. Ωστόσο, αναλαμβάνει ιεραποστολική δράση για να βιώσει ο ίδιος και να φέρει στον κόσμο την ελπίδα και το φως του Κυρίου εναποθέτωντας τα πάντα στην παντοδύναμη θεία Πρόνοια. Σε κάθε περίπτωση η προσευχή είναι το όπλο των δυνατών και αδυνάτων πνευματικά που ελκύει την χάρη του Θεού την πάντα τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, η παρηγορία στις πικρίες της ζωής και η στέρεη ελπίδα που απιδιώχνει τον φόβο και τον κίνδυνο της απόγνωσης.
Ο σύγχρονος χριστιανός καλείται να ζήσει και να δώσει μαρτυρία Χριστού μέσα σε μια ταραγμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπου τα προβλήματα φαίνεται να περισσεύουν. Εικόνες και ακούσματα δεινά φτάνουν καθημερινά εμπρός μας δημιουργώντας μια αλγεινή εντύπωση για τον κόσμο που ζούμε. Σοβαρά πολιτικά και οικονομικά ζητήματα, κρίση αξιών και θεσμών, ραγδαία ανάπτυξη της εγκληματικότητας που διαχέεται σε όλες τις μορφές ανθρώπινης δραστηριότητας και εκτεταμένη διαφθορά δημιουργούν εύλογο προβληματισμό και ανησυχία για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Η διαφθορά δηλητηριάζει όλες τις πτυχές του ανθρώπινου βίου δημιουργώντας αισθήματα απογοήτευσης και φόβου. Οικονομική και ηθική διαφθορά δημοσίων λειτουργών, ηλεκτρονικό έγκλημα, επιδείνωση των φαινομένων εμπορείου λευκής σαρκός και δουλεμπορίου, διακίνησης ναρκωτικών και όπλων διαμορφώνουν ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Όλοι αναζητούμε λύσεις και διατυπώνουμε προτάσεις για να ξεφύγει η κοινωνία μας απ’ αυτό το τέλμα που φαίνεται να έχει περιέλθει. Ωστόσο, λησμονούμε ότι η διαφθορά ατόμων και κοινωνιών είναι αποτέλεσμα της φθοράς που έχει υποστεί ο εντός ημών άνθρωπος, ο μεταπτωτικός και προσκολλημένος στην αμαρτία εαυτός μας. Πρώτιστο μέλημά μας λοιπόν πρέπει να είναι η αποκατάσταση της κοινωνίας μας με τον Κύριο και η συμφιλίωσή μας με τους συνανθρώπους μας που είναι οι αδελφοί μας. Οικοδομώντας μέσα μας τον λόγο του Θεού και την έμπρακτη πίστη συμβάλλουμε στην καλυτέρευση της κοινωνίας μας και στην ανακούφιση των αδικουμένων και αδυνάτων.
Η ένθερμη προσευχή μας είναι το όπλο και το μέσο για την καταπολέμηση κάθε αγωνίας μας σχετικά με τα παραπάνω, ο αδιατάρακτος και συνεχής σύνδεσμός μας με τον Άφθαρτο Βασιλέα της κτίσεως που είναι η πηγή της ελπίδας μας. Κοντολογίς, η προσευχή μας για όλα αυτά που μας προβληματίζουν είναι ο ισχυρότερος τρόπος ώστε να συμβάλλουμε στην αναγέννηση του κόσμου μας.
Ηλιόπουλος Δημήτρης – Ηλιοπούλου Βασιλική
Αρχαιολόγος Στατιστικολόγος
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Η προστασία του περιβάλλοντος του πλανήτη μας δεν είναι έργο μόνο των κυβερνήσεων. Χρειάζεται αποτελεσματική δράση για τη βελτίωση της ποιότητας των πολιτών και ταυτόχρονα τη διατήρηση της φύσης και την καταπολέμηση των προβλημάτων όπως η αλλαγή του κλίματος. Η δράση αυτή προϋποθέτει συνεργασία και σύμπραξη σε όλο το κοινωνικό φάσμα καθώς και στο διεθνή χώρο.
Τα στοιχεία που δείχνουν ότι το κλίμα αλλάζει είναι ολόγυρα μας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 η κάλυψη χιονιού έχει μειωθεί σε παγκόσμια κλίμακα κατά 10% τουλάχιστον. Τα παγόβουνα λιώνουν προκαλώντας άνοδο της στάθμης της θάλασσας ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα αυξήθηκαν δραματικά οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και μονοξειδίου του αζώτου, των αερίων που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το φαινόμενο του θερμοκηπίου παγιδεύοντας τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα.
Οι επιπτώσεις γίνονται και αυτές φανερές: ακραία καιρικά φαινόμενα προκαλούν περισσότερες καταιγίδες στο Βορρά, ξηρασία και δασικές πυρκαγιές στο Νότο. Εάν δεν τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, ο ρυθμός της κλιματικής αλλαγής θα είναι τόσο γρήγορος ώστε ορισμένα είδη φυτών και ζώων δε θα έχουν τα περιθώρια να προσαρμοστούν ή να μεταναστεύσουν με καταστροφικές συνέπειες για την άγρια πανίδα και χλωρίδα. Οι τροπικές ασθένειες θα εξαπλώνονται πιο εύκολα σε θερμότερα και υγρότερα κλίματα και θα απειληθεί η γεωργική παραγωγή σε ορισμένες περιοχές της γης.
Πολλοί άνθρωποι θα αναγκαστούν να γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες με όποιες συνέπειες συνεπάγεται αυτό.
Οι επιστήμονες βεβαιώνουν ότι υπεύθυνες είναι οι δραστηριότητες του ανθρώπου. Η χρήση ορυκτών καυσίμων στους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, στις οδικές και αεροπορικές μεταφορές, χώροι εναπόθεσης απορριμμάτων και οι βιομηχανικές διεργασίες είναι όλες πηγές βλαβερών εκπομπών.
Απαιτείται λοιπόν να τηρηθούν οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι χώρες στη διεθνή συνδιάσκεψη του Κιότο ( Ιαπωνία) που για πρώτη φορά υπήρξε πολυμερής συμφωνία με στόχο της μείωση της εκπομπής ρύπων από τις αναπτυγμένες χώρες. Όμως το 2001 μετά την εκλογή του Τζωρτζ Μπους στην προεδρία οι Η.Π.Α. αρνήθηκαν να τηρήσουν την συμφωνία γιατί δεν τις συνέφερε. Από τότε πραγματοποιήθηκαν και άλλες διεθνείς συνδιασκέψεις για το περιβάλλον με τελευταία στο Μπαλί προς το τέλος του 2007.
Ελπίζουμε επιτέλους να εφαρμοστούν από όλους τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος γιατί διαφορετικά το μέλλον μας διαγράφεται σκοτεινό και απρόβλεπτο.
Ας μη ξεχνάμε ότι τα δάση είναι ένας τεράστιος απορρυπαντής. Δεν τα καίμε αλλά τα προστατεύουμε σα θησαυρό.
Πέρα όμως από τις ανθρώπινες πρωτοβουλίες τα πάντα συνέχονται από την δημιουργική πνοή του θείου Δομήτορος της Οικουμένης ο οποίος δημιούργησε και συντηρεί τα πάντα εν σοφία πολλή. Σ’ αυτόν πρέπει πρωτίστως να απευθύνονται οι ένθερμες προσευχές μας καθώς όσες προσπάθειες και αν αναλάβουμε οι άνθρωποι για την σωτηρία του περιβάλλοντος αυτές θα είναι τελεσφόρες
Δήμητρα Καρκούλια
ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Στη σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής προόδου ο κόσμος μοιάζει να έχει μετατραπεί σ’ ένα “πλανητικό χωριό”. Χιλιάδες αεροπλάνα σχίζουν τους ουρανούς νυχθημερόν μεταφέροντας επιβάτες σε πλήθος προορισμών, τα ραδιόφωνα εκπέμπουν ομιλίες, ηχητικά μηνύματα και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου και όταν ανοίξουμε την τηλεόραση μας μπορούμε με άνεση να δούμε τι συμβαίνει στους συνανθρώπους μας τόσο στο δικό μας όσο και στο άλλο ημισφαίριο. Οι αποστάσεις μοιάζουν να έχουν εκμηδενισθεί, ο άνθρωπος έχει τόσα μέσα στη διάθεση του για να επικοινωνήσει και όμως αισθάνεται ολομόναχος. Σ’ αυτό το κλίμα της πολύβουης όσο και ερημικής καθημερινότητας βρίσκει κρυψώνα να συρθεί και από κει να μολύνει τις καρδιές των ανθρώπων και το φίδι που λέγεται εθνικισμός.
Στην εποχή μας λοιπόν που τα κέντρα εξουσίας προσπαθούν να ισοπεδώσουν τη μοναδικότητα και τη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου μέσω της παγκοσμιοποίησης, εμείς οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας ενάντια στα ύπουλα σχέδια τους. Είμαστε Έλληνες και πρέπει να διατηρήσουμε την ταυτότητα μας, να θυμόμαστε με περηφάνια τους προγόνους μας και να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε στην αρετή και τη γνώση. Ο σωστός Έλληνας έχει γεννηθεί διδάσκαλος και όχι καταπιεστής και έκανε πάντοτε την παρουσία του αισθητή στους ξένους λαούς με τον πολιτισμό και τις γνώσεις του και όχι με τη βία. Επομένως, οφείλουμε να είμαστε πατριώτες και όχι εθνικιστές.
Ο πατριώτης αγαπά και τιμά την πατρίδα του. Ο εθνικιστής προσπαθεί να επιβάλλει τα συμφέροντα της με σκληρότητα. Δεν σέβεται τους άλλους ανθρώπους, τους αδικεί, είναι ωμός και εγωιστής…
Τα εθνικιστικά αισθήματα που συνήθως υποκινούνται από ξένους δακτύλους είναι ο λόγος που τα κράτη έχουν έχθρα ανάμεσα τους, που οι άνθρωποι σφίγγουν τις γροθιές τους και είναι έτοιμοι για διενέξεις και πολέμους και όχι για διάλογο. Ας μη ξεχνάμε, πως η μικρή φτωχή γειτονιά του κόσμου στην οποία ζούμε, τα Βαλκάνια, έχουν πληρώσει με αίμα και θάνατο τον εφιάλτη του εθνικισμού. Η μαρτυρική γειτονική μας Γιουγκοσλαβία ακόμα προσπαθεί να μαζέψει τα παιδιά της που θύματα του εθνικισμού και του φυλετικού μίσους διασκορπίστηκαν στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα. Οι ανοιχτές ακόμα πληγές της ας σταθούν παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους.
Είμαστε τυχεροί εμείς που γεννηθήκαμε Έλληνες κάτω απ’ το γαλάζιο ουρανό και το χρυσό ήλιο. Είμαστε τυχεροί που κληρονομήσαμε λαμπρή μακραίωνη ιστορία όσο και αν το φορτίο που πέφτει στους ώμους μας είναι βαρύ. Με οδηγό μας την Ορθοδοξία και με σκληρή και επίπονη εργασία μπορούμε να φανούμε αντάξιοι του ιστορικού μας χρέους. Μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο των προγόνων, μπορούμε να διαδώσουμε το μήνυμα του Ελληνισμού στη οικουμένη πως το πνεύμα του Χριστού και η μόρφωση είναι το φως και η ελπίδα. Η νεολαία μας με το σφρίγος και την τόλμη της μπορεί να το κάνει αυτό και ξεκινά από σήμερα.
Όλα αυτά όμως πρέπει να τα κάνουμε με περηφάνια αλλά και μετριοπάθεια, με πυγμή αλλά και κατανόηση, με αξιοπρέπεια αλλά και ήθος. Ας είμαστε πατριώτες και όχι εθνικιστές, ας αγαπάμε την πατρίδα μας αλλά ας μη παρασυρόμαστε σε στείρο φανατισμό. Γιατί όπως λέει και ο κορυφαίος ιστορικός της οικουμένης Θουκυδίδης, που η φωνή του φθάνει σε εμάς από τα βάθη της αρχαιότητας, πρέπει να είμαστε εραστές της πατρίδας μας και κάθε μέρα να βλέπουμε τις ομορφιές της και να την αγαπάμε ολοένα και περισσότερο. Ας αγωνιζόμαστε γι αυτήν λοιπόν με τιμή και καλοσύνη και όχι τυφλωμένοι από τα πάθη μας. Ας αγωνιστούμε με καλοσύνη, ήθος και σεβασμό προς το συνάνθρωπο.
Ανδρομάχη Γιαννοπούλου
Ιστορικός-συγγραφέας
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Ο Παντοδύναμος, Πάνσοφος και Πανάγαθος Κύριός μας υπήρξε μέχρι σήμερον η δύναμής μας, η βοήθειά μας, η καταφυγή μας, η ΕΛΠΙΔΑ μας. Αυτός μας διατηρεί μέχρι αυτής της ώρας εις την ζωή και μας χαρίζει πλήθος πνευματικών και υλικών ευεργεσιών. Αυτός μας ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΙ από ορατούς και αόρατους εχθρούς. Ας μας αξιώνει ώστε η ζωή μας όλη να είναι μία συνεχής έκφρασις της ευγνωμοσύνης μας προς Αυτόν, να τον εμπιστευόμαστε με την πεποίθησιν ότι πάντοτε θα είναι πλησίον μας και θα μας προστατεύει και θα γεμίζει με την αγία ΕΛΠΙΔΑ όλη μας την ύπαρξιν.
π. Γεώργιος Ηλιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου