Η τριήμερη εκδρομή της παρέας μας.

Μάιος 2025

Αγαπητή μου εν Χριστώ αδελφοί,

Στεκόμαστε στο τέλος μίας ακόμη ευλογημένης κατηχητικής χρονιάς με την καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη και χαρά. Η χρονιά 2024-2025 ήταν για την << Παρέα του Αη Γιάννη>> μία πορεία γεμάτη πνευματικά βήματα, βαθιές στιγμές πίστης και πολλές ευλογίες. Μαζί προσευχηθήκαμε, αναρωτηθήκαμε, ενισχυθήκαμε αλλά και με την τριήμερη εκδρομή μας βγήκαμε έξω σε τόπους ιερούς και αγιασμένους αναζητώντας τη χάρη του Κυρίου μας σε μορφές που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές μέσα από τα προσκυνήματα που πραγματοποιήσαμε:

Στην Παναγία Μικροκάστρου Σιατίστης νιώσαμε τη μητρική αγκαλιά της Θεοτόκου προσφέροντας τις προσευχές και τις αγωνίες μας μπροστά στο θαυματουργό της βλέμμα.

Η γερόντισσα Θεολογία μας φιλοξένησε στο αρχονταρίκι της μονής και με τον καθηλωτικό λόγο της μας διηγήθηκε μία ιστορία του ναού που είναι αφιερωμένος στην κοίμηση της Θεοτόκου. Η θαυματουργός εικόνα της Θεοτόκου χρονολογείται από το 1603 και ο λαός της Σιατίστης είναι δεμένος με το μοναστήρι. Αρχικά λειτουργούσε ως ναός και το 1993 μετατράπηκε σε ιερή γυναικεία μονή. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας που ονομάζεται Παναγία η Ελεούσα αγιογραφήθηκε από άγνωστο αγιογράφο μεταξύ του 12ου και 16ου αιώνα.

Η Γερόντισσα μας διηγήθηκε με μεγάλη συγκίνηση δύο έθιμα που προέρχονται από πολύ παλιά και μας έκαναν μεγάλη εντύπωση γιατί συνεχίζονται με μεγάλη ευλάβεια μέχρι τις ημέρες μας και τιμώνται από όλους τους κατοίκους και ιδιαίτερα από τους νέους και τις νέες της ευρύτερης περιοχής.

Το ένα είναι η έξοδος της εικόνας από το ναό και η περιόδευσή της στα γύρω χωριά για τον αγιασμό των κατοίκων, η διανυκτέρευση της σε διάφορα σπίτια όπου με ύψιστη ευλάβεια την φιλοξενούν προσευχόμενοι όλη τη νύχτα οι ιδιοκτήτες της οικίας.

Το δεύτερο είναι το έθιμο των Καβαλλάρηδων που κρατάει από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Νέοι της περιοχής εκτρέφουν άλογα μόνο για αυτό το έθιμο και για την ημέρα της πανηγύρεως το 15Αύγουστο. Ντυμένοι με παραδοσιακές στολές αφήνουν τα άλογα σε απόσταση από τη Μονή, εκκλησιάζονται και στη συνέχεια κρατάνε την εικόνα της Παναγίας στη μεγάλη Λιτανεία που γίνεται στον χώρο της Μονής. Η Γερόντισσα Θεολογία ανέφερε πως η παρουσία τόσων νέων είναι ένα συγκινητικό γεγονός και πολύ ελπιδοφόρο για την διατήρηση της πατροπαράδοτης πίστης μας.

Φεύγοντας από την μονή επισκεφτήκαμε την Παναγία Σουμελά στη Βέροια. Προσκυνήσαμε την Παναγία των Ποντίων kρατώντας μέσα μας την συγκίνηση της μαρτυρίας του ξεριζωμού και της πίστης που αντέχει στους αιώνες. Εκτός από την εικόνα που εικονογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς ασπαστήκαμε το Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου καθώς και έναν σταυρό από Τίμιο Ξύλο που είχε δωρίσει στη μονή Σουμελά Τραπεζούντας ο αυτοκράτορας Μανουήλ Γ΄ ο Κομνηνός.

Η πρώτη μέρα του προσκυνήματός μας τελείωσε στον άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης, ζήσαμε την ευλογία του πολιούχου, μάρτυρα και προστάτη της πόλης, προσκυνητές στο ιερό του λείψανο με δέος, ευγνωμοσύνη, ελπίδα και δύναμη.

Η δεύτερη ημέρα μας βρήκε στην Ουρανούπολη όπου πραγματοποιήσαμε τον περίπλου του Αγίου Όρους. Η συγκίνησή μας απερίγραπτη ατενίζοντας μέσα από το πλοιάριο το περιβόλι της Παναγιάς μας. Όμως δεν θαυμάσαμε μόνο την Αγιορείτικη Πολιτεία από τη θάλασσα αλλά γευτήκαμε πνευματικούς καρπούς από το προσκύνημα ιερών λειψάνων της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος. Γέροντες της Μονής έφεραν ιερά λείψανα που με δέος και συγκίνηση ασπαστήκαμε: Τίμιο ξύλο, λείψανα των αγίων Γεωργίου και Παντελεήμονα καθώς και της Αγίας Μαρίνας. Φεύγοντας οι Άγιοι Πατέρες με τα λείψανα, μας ευλογούσαν μέσα από το μικρό σκάφος που τους μετέφερε. Τα δάκρυά μας ασυγκράτητα από την συγκίνηση και την ευλογία που μας είχαν προσφέρει.

Την τρίτη μέρα της Προσκυνηματικής μας εκδρομής βρεθήκαμε στη Σουρωτή. Προσκυνήσαμε στον τάφο του Αγίου Παϊσίου. Ο κόσμος πολύς αλλά μία απέραντη σιωπή επικρατούσε. Εκεί δεν μιλάς πολύ απλά σιωπάς, αφήνεις την ψυχή σου να ακουμπήσει και να πάρει ανάσα από έναν Άγιο που έγινε πατέρας και οδηγός για όλους μας. Συνεχίσαμε την πορεία μας και φτάσαμε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή μόνη της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Ιδρύθηκε το έτος 888 μ.Χ. από την Αγία βασίλισσα Θεοφανώ σύζυγο του αυτοκράτορα Λέοντα του Σοφού και επί της πατριαρχίας Φωτίου του μεγάλου. Το μοναστήρι ανήκει διοικητικά απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εκεί φυλάσσονται ιερά λείψανα του πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, το σκήνωμα του Οσίου Θεωνά του Α' αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, οι κάρες τριών Οσιομαρτύρων: Ιακώβου του Γέροντα, Ιακώβου του Διακόνου και Διονυσίου του μοναχού, λείψανο της Οσίας Ματρώνας της Ρωσίδας και Αόμματης ενσωματωμένο σε εικόνα και τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, δώρο της Αγίας βασίλισσας Θεοφανούς.

Η Αγία Βασίλισσα είχε προικίσει τη μονή με πολλές δωρεές και κτήματα, μεγαλύτερη ευεργησία ήταν η Τιμία Κάρα της Αγίας Αναστασίας και μέρος από το δεξί πόδι της Αγίας. Αυτά όμως εκλάπησαν τον Απρίλιο του 2012 καθώς και δύο λειψανοθήκες με λείψανα του Αγίου Μοδέστου και της Αγίας Παρασκευής. Αν και οι δράστες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν τα ιερά λείψανα δεν έχουν βρεθεί ακόμα.

Μία έκπληξη για πολλούς από εμάς ήταν το προσκύνημα στην Παναγία του Δοβρά Βέροιας. Ιστορική μονή που σύμφωνα με ιστορικές πηγές ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα. Η μονή ταυτίζεται με τη βυζαντινή μονή της Κοκουμητριώτισσας και συνδέεται με τη Μονή Κουκούμα η οποία αναφέρεται στον βίο της πρώτης πολιούχου της Βεροίας Αγίας Ιερουσαλήμ. Η μονή έπαιξε σημαντικό ρόλο το 1822 όταν ο οπλαρχηγός Τάσος Καρατάσος και οι συναγωνιστές του εγκαθιστούν το στρατηγείο τους στο μοναστήρι της Δοβρά με στόχο την κατάληψη της Βέροιας. Δόθηκαν σκληρές μάχες με τους Τούρκους αλλά ευτυχώς η μονή άντεξε και οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή. Η Παναγία μας έκανε το θαύμα της. Όταν όμως έφυγε ο Καρατάσος και τα παλικάρια του οι Τούρκοι επιστρέφουν και καταστρέφουν τα πάντα. Σκοτώνουν τον ηγούμενο και καίνε τη μονή. Το μοναστήρι και ο εθνομάρτυρας ηγούμενος Γεράσιμος γίνονται σύμβολα θυσίας, θρύλος και τραγούδι. Το 1842 γίνεται ανασύσταση της μονής. Επίσημα όμως επανιδρύεται το 1995. Ανακαινίζεται εκ βάθρων. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε η ξύλινη μακεδονική οροφή και το παλαιό περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Από το 2005 η μονή συνδέεται με τον Άγιο Λουκά, αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως. Στη μονή φυλάσσεται και προσκυνήσαμε με μεγάλη συγκίνηση και ευλάβεια το μεγαλύτερο εκτός Ρωσίας απότμημα ιερού λειψάνου του Αγίου Λουκά του ιατρού.

Πάρα πολλά τα θαύματα που γίνονται από τον Άγιο. Έτσι, άνθρωποι από όλη την Ελλάδα πηγαίνουν για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν την βοήθεια του Αγίου αλλά και για να τον ευχαριστήσουν. Έτσι και εμείς ασπαστήκαμε τα ιερά λείψανα του Αγίου Λουκά και τον παρακαλέσαμε για ίαση ψυχών και σωμάτων για εμάς, τις οικογένειές μας και την κοινωνία μας.

Κάθε προσκύνημα ήταν μία πνοή πίστης, μία πνευματική ανάβαση, μία υπενθύμιση πως η σχέση μας με τον Θεό δεν είναι θεωρία αλλά εμπειρία, ζωή, ανάσα. Και μέσα από όλα αυτά δυναμώσαμε, ωριμάσαμε, δεθήκαμε περισσότερο μεταξύ μας αλλά και με τον Κύριό μας που είναι «η οδός, η αλήθεια και η ζωή».

Επιστρέψαμε πιο δυνατοί στην καθημερινότητα. Μέσα σε όλα αυτά η παρουσία όλων έκανε τη διαδρομή πιο φωτεινή. Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό χωρίς τη στοργή, την καθοδήγηση και την προσευχή του πνευματικού μας πατέρα, πατέρα Γεωργίου, τον οποίο ευχαριστούμε από καρδιάς για την πνευματική στήριξη, την έμπνευση και τη ζωντανή του παρουσία κοντά μας.

Από κοντά και η πρεσβυτέρα Βενετία με την πραότητα της, το χαμόγελο και τη γνήσια διακονία της στο πλευρό του πατρός και της ενορίας μας.

Η <<Παρέα του Αη -Γιάννη>> συνεχίζει, γιατί η σχέση με τον Χριστό δεν είναι εποχική, είναι αιώνια. Και όλα τα μέλη της συνεχίζουμε ενωμένοι, έτοιμοι και αποφασισμένοι να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού.

Κωστοπούλου Μαρία

Δασκάλα