ΕΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΡΙΤΑΙΑΣ

   Άλλη μία κατηχητική περίοδος της παρέας του αη-Γιάννη του Θεολόγου έφτασε στο τέλος της. Σκέψη και επιθυμία του πνευματικού καθοδηγητή της παρέας πρωτοπρεσβύτερου π. Γεωργίου Ηλιόπουλου ήταν ο επίλογος να γραφτεί σ’ ένα; πανέμορφο προσκύνημα το ευλογημένο απόγευμα της Κυριακής 1ης Ιουνίου. Η απαρτία των μελών στη συμμετοχή του προσκυνήματος ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον πατέρα Γεώργιο, ο οποίος, όπως μας τόνισε, έδωσε μεγάλο αγώνα για να καταφέρει να σμίξουμε όλοι μαζί. Κι εφόσον το προσκύνημα αφορούσε την Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Τριταίας θα είχαμε την ευκαιρία να έχουμε κοντά μας τον Πρωτοσύγκελο, Άγιο Ηγούμενο επί δεκαπενταετίας της Μονής και προϊστάμενος του νέου Ναού του Αγίου Ανδρέα,π. Αρτέμιο Αργυρόπουλο. Έτσι, ένας ευσεβής μας πόθος, πραγματοποιήθηκε εκεί που δεν το περιμέναμε, κατανοώντας την πληθώρα αρμοδιοτήτων του πατρός Αρτεμίου, που παρεμπόδιζε μια τέτοια συνεύρεση.

   Σημείο συνάντησης ο Ναός του Αγίου Ανδρέα. Όλοι ήταν στην ώρα τους και η αναχώρηση στις 4:00 μμ. Το υπερπλήρες λεωφορείο ξεκίνησε για τον προορισμό και σε λίγο “σκαρφάλωνε” τον Ερύμανθο, ενώ εμείς “χορταίναμε” τα μάτια μας με την πανέμορφη φύση σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Σε μία ωρίτσα σχεδόν ήμασταν εκεί. Ένα παλαιό πετρόκτιστο μοναστήρι, που θύμιζε φρούριο, μας υποδέχθηκε στο εσωτερικό του από μια χαμηλή πορτούλα με καμάρα. Δίχως καθυστέρηση κατευθυνθήκαμε στον ένα από τους τρεις Ναούς που διαθέτει η Μονή, αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όπου μας περίμενε ο Ηγούμενος για να ξεκινήσει η παράκληση προς την Παναγία μας. Το μικροσκοπικό Εκκλησάκι μαρτυρούσε κι αυτό την παλαιότητα του μοναστηριού, η πέτρα, οι τοιχογραφίες και ο λιγοστός φωτισμός μόνο των κεριών δημιουργούσε επίσης την απόλυτα κατανυκτική ατμόσφαιρα για την τέλεση της παράκλησης. Στο ψαλτήρι, όπως πάντα, ο Παναγιώτης με την πρεσβυτέρα Βενετία Ηλιοπούλου. μετά το πέρας της παράκλησης ο άγιος Ηγούμενος μας απέδωσε καλωσόρισμα και εν συνεχεία εξέθεσε Ιερά Λείψανα, τα οποία ένας ένας προσκυνήσαμε με ευλάβεια.

   Κατόπιν Περάσαμε στο αρχονταρίκι, μια μεγάλη αίθουσα, σαφώς ανακαινισμένη, σε συνδυασμό πέτρας και ξύλου με τις ανάλογες τραπεζαρίες. Εκεί απολαύσαμε την περίσσια φιλοξενία των μοναχών έχοντας ετοιμάσει ζεστό, μυρωδάτο καφέ και εδέσματα, τα οποία είχαν φροντίσει να εμπλουτίσουν,όπως συνήθως, οι πρεσβύτερες γυναίκες της παρέας με επικεφαλή την κυρία Μαρία Παπανικολάου. Πριν την έναρξη της ομιλίας του πατρός Αρτεμίου το λόγο πήρε η Μαρία Κηπουργού, στέλεχος της παρέας προκειμένου να κάνει τη σχετική προσφώνηση. Εξέφρασε εκ μέρους όλης της παρέας ευχαριστίες στον Πανοσιολογιώτατο, που μας υποδέχθηκε στην Μονή, αλλά και στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κκ. Χρυσόστομο, με του οποίου την ευλογία πραγματοποιούμε τις συνάξεις μας και τα εκάστοτε προσκυνήματά μας.

  

 Αφού πήρε το λόγο ο πρωτοσύγκελος, εκείνος με τη σειρά του μας ευχαρίστησε που κάναμε τον κόπο να τον επισκεφτούμε στην μονή, αλλά ευχαρίστησε και τον πατέρα Γεώργιο για το έργο που διατελεί όλα αυτά τα χρόνια με την πρεσβυτέρα του προκειμένου ο καθένας που έρχεται στην παρέα να μάθει τα λόγια του Θεού. Πρόκειται για έναν άνθρωπο πραγματικής αγάπης, κάτι που διαπιστώνει καθημερινά βλεποντας τον κόσμο που προστρέχει στο Ναό τού Αγίου Ανδρέα, ψάχνοντας τον πατέρα Γεώργιο για να ακουμπήσει τον πόνο του. Αποτελεί ασφαλή επιλογή για όλους εμάς που τον ακολουθούμε καθώς είναι ένα λιμάνι που μας προστατεύει από τις τρικυμίες που αντιμετωπίζουμε. Είναι πάντα εκεί για την ενίσχυσή μας. Μας προέτρεψε δε να συνεχίσουμε να τον αγαπάμε, να τον στηρίζουμε και να προσευχόμαστε στο Θεό να του δίνει δύναμη για να συνεχίσει τη διακονία του για πολλά έτη. Δεν παρέλειψε ο άγιος Ηγούμενος να αναφερθεί και στην πρεσβυτέρα Βενετία,της οποίας ο ρόλος είναι υποστηρικτικός και παραμένει λαμπάδα αναμμένη στο πλευρό του και της οικογένειάς της. Επίσης αναφέρθηκε και στο σημαντικό έργο των εθελοντών, που εργάζονται πίσω από την παρέα, της οποίας η λειτουργεία χρειάζεται οργάνωση και δουλειά. Στη συνέχεια εξέφρασε την χαρά του για την επίσκεψή μας στην Μονή τονίζοντας πως τα μοναστήρια προσπαθούν να είναι τόποι καταφυγής των ανθρώπων μέσα σ’ αυτό το πνευματικό σκοτάδι που επικρατεί. Γιαυτό,ο μοναχός προσεύχεται όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για όλο τον κόσμο, που δεν προλαβαίνει να διεκπεραιώσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις. Σε αντίθεση με την λανθασμένη άποψη πως οι μοναχοί είναι άνθρωποι απόμακροι και καλοπερασάκηδες, τόνισε τη θυσία που κάνουν για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν. Είχαμε ήδη “κρεμαστεί” από τα χείλη του άγιου Ηγούμενου και συνεχίσαμε να το κάνουμε όταν άρχισε να εξιστορεί την δημιουργία της Μονής, που έχει ρίζες στο βαθύ παρελθόν των δύο αιώνων και πλέον. Η ιστορία της ίδρυσής της σχετίζεται μ’ έναν αγιασμένο άνθρωπο που γεννήθηκε περί το 1700 στα Λακκώματα Αχαΐας με το όνομα Νικόλαος.

Όταν έπεσε χολέρα στο χωριό και οι άνθρωποι πέθαιναν μαζικά, ο Νικόλαος βρισκόταν στην Πάτρα προκειμένου να εργαστεί για να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του, την οποία η ασθένεια δεν άφησε ανέγγιχτη, καθώς και τους δικού της. Ο Νικόλαος ζήτησε τότε από το Θεό να τον βοηθήσει στην ταφή τους δίνοντας την υπόσχεση πως αν δεν μολυνόταν από την χολέρα θα αφιέρωνε τη ζωή του στο μοναχισμό.’Ετσι κι έγινε…Εκάρη μοναχός με το όνομα Νεκτάριος και ακολούθησε ασκητικό δρόμο.Καθ’ ό,τι πολύ ευφυής οι μοναχοί τον έθεσαν ηγούμενό τους.Ο μοναχός Νεκτάριος έχτισε το πρώτο μοναστήρι εκεί που σήμερα βρίσκεται η Μονή Ταξιαρχών,στη Ρίζα Ερυμάνθου.Η τοποθεσία προκαλούσε πολλές κακουχίες στους μοναχούς,γι’ αυτό έφτιαξε πιο κάτω το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου.Όμως,ο Ηγούμενος Νεκτάριος,από τη συμπεριφορά ενός πουλιού που πηγαινοερχόταν στην περιοχή κατάλαβε ότι ο Θεός ήθελε την Μονή κάπου αλλού,για την εύρυθμη λειτουργία της.Έψαξα με τους άλλους μοναχούς για τη φωλιά του πουλιού και μόλις την βρήκαν άρχισαν να χτίζουν.Η ίδρυση της Μονής τοποθετείται το 1728.Την αγιασμένη φυσιογνωμία του μοναχού Νεκταρίου παραδέχθηκαν και οι Τούρκοι,δι’ αυτό και ο Αγάς της περιοχής έδωσε φιρμάνι να μην πειράξει κανένας Τούρκος την Μονή,παρόλο που αρχικά πίστεψαν-λόγω της μορφής του καστρομονάστηρου με περιμετρικά τείχη και προστατευτικούς αμυντικούς μηχανισμούς κατά των εισβολέων-πως χτιζόταν ένα στρατηγικό άντρο με αρχηγό τον Ηγούμενο Νεκτάριο.Εντός της Ιεράς Μονής βρίσκονται τρεις Ιεροί Ναοί.Το καθολικό αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τα δύο παρεκκλήσια,του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και των Αγίων Πάντων.Παρόλο που ο Ηγούμενος Νεκτάριος ίδρυσε την Μονή προς τιμήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,επικράτησε να εορτάζει πανηγυρικά την Κυριακή των Αγίων Πάντων,καθώς η εποχή προσφέρεται για ευκολότερη προσέλευση των πιστών.Στη συνέχεια ο Πρωτοσύγκελος έδωσε απαντήσεις,με ιδιαιτερη διάκριση, σε διάφορα ερωτήματα πνευματικής φύσεως,που του έθεσαν μέλη της παρέας και η ώρα παρήλθε τόσο ευχάριστα που δεν είχαμε αντιληφθεί ότι το σούρουπο είχε αρχίσει ν’ αγκαλιάζει την Μονή.

   

Ο πατέρας Γεώργιος απέδωσε ευχαριστίες,για άλλη μια φορά, στο πρόσωπο του πατρός Αρτεμίου, που παραμένει μια σταθερή αξία μέσα στους κόλπους της Πατραϊκής Εκκλησίας. Μας συμβούλευσε δε,αυτά που ακούσαμε και είδαμε να μας συντροφεύουν στη διάρκεια του νεκρού καλοκαιριού, που στερούμαστε πνευματικής ασπίδας.

   Εγκαταλείψαμε την Ιερά Μονή όλοι μας φορτωμένοι με όμορφα συναισθήματα και πνευματική ανάταση,την οποία είχαμε τόσο ανάγκη και μας προσφέρθηκε τόσο απλόχερα, ώστε να παραμείνουν οι πνευματικές μπαταρίες μας γεμάτες μέχρι την επαναφόρτισή τους σ’ ένα επόμενο προσκύνημα, που θα πραγματοποιήσει η παρέα μας…η παρέα του Άη Γιάννη του θεολόγου. 

 Αγλαΐα  Έρδα

                    Μέλος της  παρέας

 Η τριήμερη εκδρομή της παρέας μας.

Μάιος 2025

Αγαπητή μου εν Χριστώ αδελφοί,

Στεκόμαστε στο τέλος μίας ακόμη ευλογημένης κατηχητικής χρονιάς με την καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη και χαρά. Η χρονιά 2024-2025 ήταν για την << Παρέα του Αη Γιάννη>> μία πορεία γεμάτη πνευματικά βήματα, βαθιές στιγμές πίστης και πολλές ευλογίες. Μαζί προσευχηθήκαμε, αναρωτηθήκαμε, ενισχυθήκαμε αλλά και με την τριήμερη εκδρομή μας βγήκαμε έξω σε τόπους ιερούς και αγιασμένους αναζητώντας τη χάρη του Κυρίου μας σε μορφές που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές μέσα από τα προσκυνήματα που πραγματοποιήσαμε:

Στην Παναγία Μικροκάστρου Σιατίστης νιώσαμε τη μητρική αγκαλιά της Θεοτόκου προσφέροντας τις προσευχές και τις αγωνίες μας μπροστά στο θαυματουργό της βλέμμα.

Η γερόντισσα Θεολογία μας φιλοξένησε στο αρχονταρίκι της μονής και με τον καθηλωτικό λόγο της μας διηγήθηκε μία ιστορία του ναού που είναι αφιερωμένος στην κοίμηση της Θεοτόκου. Η θαυματουργός εικόνα της Θεοτόκου χρονολογείται από το 1603 και ο λαός της Σιατίστης είναι δεμένος με το μοναστήρι. Αρχικά λειτουργούσε ως ναός και το 1993 μετατράπηκε σε ιερή γυναικεία μονή. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας που ονομάζεται Παναγία η Ελεούσα αγιογραφήθηκε από άγνωστο αγιογράφο μεταξύ του 12ου και 16ου αιώνα.

Η Γερόντισσα μας διηγήθηκε με μεγάλη συγκίνηση δύο έθιμα που προέρχονται από πολύ παλιά και μας έκαναν μεγάλη εντύπωση γιατί συνεχίζονται με μεγάλη ευλάβεια μέχρι τις ημέρες μας και τιμώνται από όλους τους κατοίκους και ιδιαίτερα από τους νέους και τις νέες της ευρύτερης περιοχής.

Το ένα είναι η έξοδος της εικόνας από το ναό και η περιόδευσή της στα γύρω χωριά για τον αγιασμό των κατοίκων, η διανυκτέρευση της σε διάφορα σπίτια όπου με ύψιστη ευλάβεια την φιλοξενούν προσευχόμενοι όλη τη νύχτα οι ιδιοκτήτες της οικίας.

Το δεύτερο είναι το έθιμο των Καβαλλάρηδων που κρατάει από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Νέοι της περιοχής εκτρέφουν άλογα μόνο για αυτό το έθιμο και για την ημέρα της πανηγύρεως το 15Αύγουστο. Ντυμένοι με παραδοσιακές στολές αφήνουν τα άλογα σε απόσταση από τη Μονή, εκκλησιάζονται και στη συνέχεια κρατάνε την εικόνα της Παναγίας στη μεγάλη Λιτανεία που γίνεται στον χώρο της Μονής. Η Γερόντισσα Θεολογία ανέφερε πως η παρουσία τόσων νέων είναι ένα συγκινητικό γεγονός και πολύ ελπιδοφόρο για την διατήρηση της πατροπαράδοτης πίστης μας.

Φεύγοντας από την μονή επισκεφτήκαμε την Παναγία Σουμελά στη Βέροια. Προσκυνήσαμε την Παναγία των Ποντίων kρατώντας μέσα μας την συγκίνηση της μαρτυρίας του ξεριζωμού και της πίστης που αντέχει στους αιώνες. Εκτός από την εικόνα που εικονογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς ασπαστήκαμε το Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου καθώς και έναν σταυρό από Τίμιο Ξύλο που είχε δωρίσει στη μονή Σουμελά Τραπεζούντας ο αυτοκράτορας Μανουήλ Γ΄ ο Κομνηνός.

Η πρώτη μέρα του προσκυνήματός μας τελείωσε στον άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης, ζήσαμε την ευλογία του πολιούχου, μάρτυρα και προστάτη της πόλης, προσκυνητές στο ιερό του λείψανο με δέος, ευγνωμοσύνη, ελπίδα και δύναμη.

Η δεύτερη ημέρα μας βρήκε στην Ουρανούπολη όπου πραγματοποιήσαμε τον περίπλου του Αγίου Όρους. Η συγκίνησή μας απερίγραπτη ατενίζοντας μέσα από το πλοιάριο το περιβόλι της Παναγιάς μας. Όμως δεν θαυμάσαμε μόνο την Αγιορείτικη Πολιτεία από τη θάλασσα αλλά γευτήκαμε πνευματικούς καρπούς από το προσκύνημα ιερών λειψάνων της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος. Γέροντες της Μονής έφεραν ιερά λείψανα που με δέος και συγκίνηση ασπαστήκαμε: Τίμιο ξύλο, λείψανα των αγίων Γεωργίου και Παντελεήμονα καθώς και της Αγίας Μαρίνας. Φεύγοντας οι Άγιοι Πατέρες με τα λείψανα, μας ευλογούσαν μέσα από το μικρό σκάφος που τους μετέφερε. Τα δάκρυά μας ασυγκράτητα από την συγκίνηση και την ευλογία που μας είχαν προσφέρει.

Την τρίτη μέρα της Προσκυνηματικής μας εκδρομής βρεθήκαμε στη Σουρωτή. Προσκυνήσαμε στον τάφο του Αγίου Παϊσίου. Ο κόσμος πολύς αλλά μία απέραντη σιωπή επικρατούσε. Εκεί δεν μιλάς πολύ απλά σιωπάς, αφήνεις την ψυχή σου να ακουμπήσει και να πάρει ανάσα από έναν Άγιο που έγινε πατέρας και οδηγός για όλους μας. Συνεχίσαμε την πορεία μας και φτάσαμε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή μόνη της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Ιδρύθηκε το έτος 888 μ.Χ. από την Αγία βασίλισσα Θεοφανώ σύζυγο του αυτοκράτορα Λέοντα του Σοφού και επί της πατριαρχίας Φωτίου του μεγάλου. Το μοναστήρι ανήκει διοικητικά απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εκεί φυλάσσονται ιερά λείψανα του πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, το σκήνωμα του Οσίου Θεωνά του Α' αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, οι κάρες τριών Οσιομαρτύρων: Ιακώβου του Γέροντα, Ιακώβου του Διακόνου και Διονυσίου του μοναχού, λείψανο της Οσίας Ματρώνας της Ρωσίδας και Αόμματης ενσωματωμένο σε εικόνα και τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, δώρο της Αγίας βασίλισσας Θεοφανούς.

Η Αγία Βασίλισσα είχε προικίσει τη μονή με πολλές δωρεές και κτήματα, μεγαλύτερη ευεργησία ήταν η Τιμία Κάρα της Αγίας Αναστασίας και μέρος από το δεξί πόδι της Αγίας. Αυτά όμως εκλάπησαν τον Απρίλιο του 2012 καθώς και δύο λειψανοθήκες με λείψανα του Αγίου Μοδέστου και της Αγίας Παρασκευής. Αν και οι δράστες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν τα ιερά λείψανα δεν έχουν βρεθεί ακόμα.

Μία έκπληξη για πολλούς από εμάς ήταν το προσκύνημα στην Παναγία του Δοβρά Βέροιας. Ιστορική μονή που σύμφωνα με ιστορικές πηγές ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα. Η μονή ταυτίζεται με τη βυζαντινή μονή της Κοκουμητριώτισσας και συνδέεται με τη Μονή Κουκούμα η οποία αναφέρεται στον βίο της πρώτης πολιούχου της Βεροίας Αγίας Ιερουσαλήμ. Η μονή έπαιξε σημαντικό ρόλο το 1822 όταν ο οπλαρχηγός Τάσος Καρατάσος και οι συναγωνιστές του εγκαθιστούν το στρατηγείο τους στο μοναστήρι της Δοβρά με στόχο την κατάληψη της Βέροιας. Δόθηκαν σκληρές μάχες με τους Τούρκους αλλά ευτυχώς η μονή άντεξε και οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή. Η Παναγία μας έκανε το θαύμα της. Όταν όμως έφυγε ο Καρατάσος και τα παλικάρια του οι Τούρκοι επιστρέφουν και καταστρέφουν τα πάντα. Σκοτώνουν τον ηγούμενο και καίνε τη μονή. Το μοναστήρι και ο εθνομάρτυρας ηγούμενος Γεράσιμος γίνονται σύμβολα θυσίας, θρύλος και τραγούδι. Το 1842 γίνεται ανασύσταση της μονής. Επίσημα όμως επανιδρύεται το 1995. Ανακαινίζεται εκ βάθρων. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε η ξύλινη μακεδονική οροφή και το παλαιό περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Από το 2005 η μονή συνδέεται με τον Άγιο Λουκά, αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως. Στη μονή φυλάσσεται και προσκυνήσαμε με μεγάλη συγκίνηση και ευλάβεια το μεγαλύτερο εκτός Ρωσίας απότμημα ιερού λειψάνου του Αγίου Λουκά του ιατρού.

Πάρα πολλά τα θαύματα που γίνονται από τον Άγιο. Έτσι, άνθρωποι από όλη την Ελλάδα πηγαίνουν για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν την βοήθεια του Αγίου αλλά και για να τον ευχαριστήσουν. Έτσι και εμείς ασπαστήκαμε τα ιερά λείψανα του Αγίου Λουκά και τον παρακαλέσαμε για ίαση ψυχών και σωμάτων για εμάς, τις οικογένειές μας και την κοινωνία μας.

Κάθε προσκύνημα ήταν μία πνοή πίστης, μία πνευματική ανάβαση, μία υπενθύμιση πως η σχέση μας με τον Θεό δεν είναι θεωρία αλλά εμπειρία, ζωή, ανάσα. Και μέσα από όλα αυτά δυναμώσαμε, ωριμάσαμε, δεθήκαμε περισσότερο μεταξύ μας αλλά και με τον Κύριό μας που είναι «η οδός, η αλήθεια και η ζωή».

Επιστρέψαμε πιο δυνατοί στην καθημερινότητα. Μέσα σε όλα αυτά η παρουσία όλων έκανε τη διαδρομή πιο φωτεινή. Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό χωρίς τη στοργή, την καθοδήγηση και την προσευχή του πνευματικού μας πατέρα, πατέρα Γεωργίου, τον οποίο ευχαριστούμε από καρδιάς για την πνευματική στήριξη, την έμπνευση και τη ζωντανή του παρουσία κοντά μας.

Από κοντά και η πρεσβυτέρα Βενετία με την πραότητα της, το χαμόγελο και τη γνήσια διακονία της στο πλευρό του πατρός και της ενορίας μας.

Η <<Παρέα του Αη -Γιάννη>> συνεχίζει, γιατί η σχέση με τον Χριστό δεν είναι εποχική, είναι αιώνια. Και όλα τα μέλη της συνεχίζουμε ενωμένοι, έτοιμοι και αποφασισμένοι να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού.

Κωστοπούλου Μαρία

Δασκάλα

 ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

                

                            

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ  

ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΑΣΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

(Α'  ΚΥΚΛΟΣ)

Επεισόδιο Νο 1    Play

Επεισόδιο Νο 2    Play

Επεισόδιο Νο 3    Play

Επεισόδιο Νο 4    Play

Επεισόδιο Νο 5    Play

Επεισόδιο Νο 6    Play

Επεισόδιο Νο 7    Play

Επεισόδιο Νο 8    Play

Επεισόδιο Νο 9    Play

(Β'  ΚΥΚΛΟΣ)

   Επεισόδιο Νο 1     Play

   Επεισόδιο Νο 2     Play

   Επεισόδιο Νο 3     Play

   Επεισόδιο Νο 4     Play

    Επεισόδιο Νο 5     Play

    Επεισόδιο Νο 6     Play

    Επεισόδιο Νο 7     Play

    Επεισόδιο Νο 8     Play

    Επεισόδιο Νο 9     Play

    Επεισόδιο Νο 10     Play

    Επεισόδειο Νο 11   Play

    Επεισόδειο Νο 12   Play

 

Αποκριάτικο Τραπέζι της 

“Παρέας του Αγίου Ιωάννου”

 Μετά την έναρξη του Τριωδίου, και συγκεκριμένα την Κυριακή 16η Φεβρουαρίου 2025 βράδυ, ήτοι την Κυριακή του Ασώτου, εν όψει της επικείμενης νηστείας της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πραγματοποιήσαμε το καθιερωμένο αποκριάτικο τραπέζι της “Παρέας του Αγίου Ιωάννου”, σε έναν όμορφο χώρο που μας υποδέχεται τα τελευταία χρόνια!

 Υπήρξε ικανοποιητική συμμετοχή των μελών της παρέας μας συνοδευομένων από δικούς τους ανθρώπους. Ιδιαίτερη χαρά μας έδωσαν τα παιδιά που μας συντρόφεψαν!

 Αφότου απολαύσαμε το νόστιμο και πλούσιο γεύμα, διασκεδάσαμε με χορό και τραγούδι με τη συνοδεία της ζωντανής μουσικής που είχαμε!

 Τέλος, ανταλλάξαμε ευχές για καλή και ευλογημένη Τεσσαρακοστή και αποχωριστήκαμε ευχόμενοι ο Θεός να ευλογεί την “Παρέα του Αγίου Ιωάννου” και τον π. Γεώργιο και να διώχνει μακριά κάθε πειρασμό.

Καλή & Ευλογημένη Τεσσαρακοστή!

Μ.Φ.

         ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

          ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΌΓΟΥ,14/01/2025

Μια χρονιά έφυγε.., μια νέα ήρθε και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος με την βοήθεια του Θεού, το βράδυ της περασμένης Τρίτης εδώ στο παρεκκλήσιο του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, μέσα σε ένα ζεστό κλίμα και με τη συμμετοχή πολλών μελών/φίλων της παρέας, πραγματοποιήθηκε  η πρώτη για την νέα χρονιά, εκδήλωση των κατηχητικών μας συνάξεων,  που περιείχε την ευλογία-κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας αλλά και την καθιερωμένη πνευματική ομιλία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο.

Η παρουσία του πρόσδωσε σε όλους μας μεγάλη χαρά, ενισχύοντας την ευλογημένη προσπάθεια του ποιμένα αυτής της παρέας και πιστού εργάτη του ευαγγελίου, του πατρός Γεωργίου Ηλιόπουλου, για την πνευματική και ηθική στήριξη που προσφέρει σε όλα τα μέλη αυτής της «ευλογημένης παρέας» από την στιγμή ιδρύσεως της έως και σήμερα!

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χρυσόστομος πλαισιωμένος από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, αρχικώς απηύθυνε έναν σύντομο χαιρετισμό και ευχές για καλή, ευλογημένη χρονιά εκφράζοντας παράλληλα και την χαρά του για το πνευματικό έργο που επιτελείται στην «παρέα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου». 

Τηρώντας το έθιμο για την κοπή της αγιοβασιλόπιτας, αρχικώς εψάλλει  η ευχή του μακαριστού Αγίου Γερβασίου Παρασκευόπουλου, ο οποίος και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την τοπική εκκλησία και μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας των Πατρών.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο Μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος εξέφρασε τα συναισθήματα του για την ωραιότητα του παραπάνω εθιμικού τελετουργικού καθώς και για την σπουδαιότητα του στο πέρασμα των χρόνων, μιας και αποτελεί όπως ο ίδιος ανέφερε, «σύμβολο ενότητας και αγάπης  μεταξύ των πιστών». 

Επιπροσθέτως, μας πληροφόρησε για την ιστορίας της αγιοβασιλόπιτας η οποία ανάγεται αιώνες πίσω, στα χρόνια που έζησε ο μεγάλος πατέρας και διδάσκαλος της εκκλησίας μας, ο μέγας Βασίλειος από όπου & πήρε το όνομα της και μας μίλησε για το «θαύμα με τις πίτες» όπως αναφέρεται στη χριστιανική μας παράδοση.

Συγκεκριμένα, όταν ο άγιος Βασίλειος έγινε επίσκοπος Καισάρειας  το 370μ.Χ  , ο έπαρχος της Καππαδοκίας , ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, διώκτης των χριστιανών πήγε στη γύρω περιοχή για να εισπράξει φόρους με άγριες διαθέσεις. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία του επισκόπου. Τότε ο μέγας Βασίλειος  τους παρότρυνε να συγκεντρώσουν ότι πολύτιμα αντικείμενα είχαν (ασημικά, χρυσαφικά), προκειμένου να τα προσφέρουν στον έπαρχο ώστε να τους λυπηθεί και να απομακρυνθεί από την περιοχή. 

Τελικά, κατόπιν προσευχής του αγίου Βασιλείου και των κατοίκων της Καισάρειας , ο έπαρχος σκοτώθηκε σε πόλεμο. Όμως τα δώρα (χρυσαφικά, τιμαλφή) είχαν ήδη μαζευτεί από τους χριστιανούς και ο άγιος Βασίλειος έπρεπε να βρει τρόπο να επιστραφούν πάλι πίσω στον κόσμο. Για αυτό, ο ίδιος ζήτησε πάλι την βοήθεια του Θεού & προσευχόμενος του δόθηκε η λύση! Έβαλε τις γυναίκες να ζυμώσουν πίτες και να βάλουν μέσα σε αυτές, από ένα πολύτιμο αντικείμενο και με αυτόν τον θαυματουργικό τρόπο η διανομή του κάθε αντικειμένου επέστρεψε πλέον στον κάθε κάτοχο. 

Εν συνεχεία, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας ανέφερε την απορία ορισμένων ανθρώπων  να επιμένουν να ρωτούν αν τη σημερινή εποχή γίνονται θαύματα…! Ο ίδιος απευθυνόμενος προς αυτούς, τους απαντά με την εξής φράση που ψάλλει η εκκλησία μας: «όπου θέλει ο Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις»! Τα θαύματα ανέκαθεν αποτελούσαν την απόδειξη ύπαρξης του θείου. Όμως ως μέγα θαύμα παραμένει το μυστήριο της θείας κοινωνίας το οποίο βιώνεται αποκλειστικά στην ορθόδοξη εκκλησία μας.». 

Επίσης αναφερόμενος στα θαύματα του Χριστού αλλά και των αγίων μας, ο μητροπολίτης μας διευκρίνισε ότι δεν έχουν σε καμία περίπτωση «μαγικό χαρακτήρα» αλλά σωτηριολογικό & όταν συντελούνται στη ζωή μας γίνονται «όταν, όπως & όπου θέλει Κύριος μας και πάντοτε για το  συμφέρον της ψυχής μας».

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος τόνισε ότι όλα τα παραπάνω περί θαύματος μας τα διευκρινίζει διότι πολλές φορές μεταξύ των πιστών υπάρχουν και αυτοί που στη θέληση τους να βιώσουν το θαύμα, κατά καιρούς τον πλησιάζουν και του εξομολογούνται διάφορες αξιοπερίεργες προσωπικές τους εμπειρίες. Επι παραδείγματι, κατά το παρελθόν τον επισκέφτηκαν πιστοί είτε στο προσωπικό του γραφείο, είτε μετά το πέρας της θείας λειτουργίας και του ανέφεραν προσωπικές τους εμπειρίες «περί θαυμάτων», όπως εμφανίσεις αγίων ή της Παναγίας στον ύπνο τους, τονίζοντας μας ότι πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί όταν ακούμε για θαύματα δεδομένου ότι πολλές φορές υπάρχει και η πλάνη μεταξύ των πιστών. !

Εν συνεχεία ο μας διηγήθηκε το θαύμα του «αχειροποίητου σταυρού» του μακαριστού πατρός και νυν αγίου των Πατρών, Γερβασίου Παρασκευόπουλου. Συγκεκριμένα εν έτη 1929, ο γέροντας φύτευσε δέντρα με τους μαθητές των κατηχητικών σχολείων. Ό ίδιος αφού διάβασε ειδική ευχή ένα πεύκο και μετά από 30 χρόνια ,το 1960 όταν χρειάστηκαν ξύλα για τις κατασκηνώσεις που πλέον είχαν μεταφερθεί στα Συχαινά, έκοψαν τον κορμό του πεύκου και διαπίστωσαν ότι είχε σχηματιστεί με τρόπο θαυματουργικό το σχήμα του τιμίου σταυρού. Αφού έγινε μακροσκοπικός έλεγχος, διαπιστώθηκε ότι στις τέσσερις άκρες του σταυρού ήταν σχηματισμένες παραστάσεις από τη ζωή του Κυρίου δηλαδή η γέννηση Του, η βάφτιση, η σταύρωση και η ανάσταση. Τότε η ιερά σύνοδος της εκκλησίας κατόπιν συνεδρίασης, εξέδωσε απόφαση η οποία επιβεβαίωσε ότι το ξύλο ήταν θαυμαστό μιας και αποτελεί το πρώτο σχήμα «αχειροποίητου σταυρού», δηλαδή που δεν είχε φτιαχτεί από ανθρώπινο χέρι. 

Λίγο πριν το τέλος της εκδήλωσης, κόπηκε και η πρωτοχρονιάτικη πίτα όπου μοιράστηκαν σε όλους τους παρευρισκόμενους κομμένα κομμάτια , τα οποία συνολικά περιείχαν ένα φλουρί εκ των οποίων αναδείχτηκε ως «τυχερή της χρονιάς», μέλος της παρέας μας η κ. Δέσποινα Σεφεριάδη! 

Πριν αποχωρήσει ο μητροπολίτης μας κ.κ.. Χρυσόστομος από το παρεκκλήσιο, μας τόνισε ότι ανεξαρτήτως «ποιος» κέρδισε το φλουρί, όλοι μας είμαστε ευλογημένοι ως μέλη της εκκλησίας του Χριστού μας. Αντιθέτως ως «άτυχος» ,με την κοσμική έννοια, είναι αυτός που δεν είναι βαφτισμένος καθώς και ο αμετανόητος. Η αμετανοησία, η εμμονή στα πάθη αποτελεί την χειρότερη βλασφημία κατά του αγίου πνεύματος. Αποχωρώντας από το παρεκκλήσιο, ο Μητροπολίτης κ.κ.. Χρυσόστομος δεν παρέλειψε να μοιράσει πατρικές ευχές σε όλους , λέγοντας χαρακτηριστικά «ο Θεός να σας ευλογεί όλους και να σας χαρίζει προκοπή και υγεία στον καθένα ξεχωριστά καθώς και τις οικογένειες σας».    ΑΜΗΝ!