Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της παρέας του Άη-Γιάννη. 

Την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024, όπως και κάθε Τρίτη, η παρέα του Άη-Γιάννη συγκεντρώθηκε για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Δεν θα μπορούσε, να υπάρξει καλύτερη σύμπτωση με την επιλογή της ημέρας αυτής, ανήμερα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, αφού ως γνωστόν η παρέα μας έχει τόπος συνάντησης το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Ώρα συγκέντρωσης είχε οριστεί από τον πνευματικό ηγέτη της παρέας, πρωτοπρεσβύτερό Π. Γεώργιο Ηλιόπουλο, η 8:30 μ.μ. , όμως παλαιά και νέα μέλη είχαν αρχίσει από πολύ νωρίτερα να εμφανίζονται, με επίσημη ενδυμασία και με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους. Θα τολμούσα να πω και, νοσταλγικό, αφού ήταν η πρώτη κοπή πίτας ύστερα από την τριετή αποχή λόγω πανδημίας. Ένας δεύτερος λόγος που ενίσχυσε την χαρά μας ήταν η πρότερη γνωστοποίηση μας, από τον πατέρα Γεώργιο, για την τιμή που θα μας έκανε να ευλογήσει τη βασιλόπιτα μας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος. Πλημμυρισμένος ο ναός από μέλη της παρέας, όλων των ηλικιών, είχαν φτιάξει μικροπηγαδάκια φίλων σε ανταλλαγή πνευματικών απόψεων και όχι μόνο, συνοδευόμενων από πρόσχαρη διάθεση και γέλια καθώς αναμέναμε την άφιξη του Δεσπότη μας, ο οποίος δεν μας αρνήθηκε την πρόσκληση παρόλο το φορτωμένο πρόγραμμα του. Η επισημότητα της ημέρας απηχούσε ακόμα και στο όμορφα στολισμένο τραπεζάκι, που η πρεσβυτέρα Βενετία είχε επάνω του τοποθετήσει την πίτα με το ανάλογο μαχαίρι. Σε μια γωνιά ο Παναγιώτης, ο π. Αντώνιος και ο Διονύσης, παλαιά μέλη, είχαν στήσει το δικό τους πηγαδάκι, σε μια σύντομη πρόβα, ‘’ακονίζοντας’’ τις φωνητικές του χορδές, αφήνοντας τις ψαλτικές τους ικανότητες να προβάλλουν. Ώσπου, έφτασε η στιγμή να σταθούμε όρθιοι με σεβασμό, αποδίδοντας την τιμή που άρμοζε, όταν ο πατέρας Γεώργιος με τον π. Αντώνιο βγήκαν να υποδεχθούν τον Σεβασμιώτατο, του οποίου την προσφώνηση είχε αναλάβει η χαρισματική Μαρία Κηπουργού. Αφού τον ενημέρωσε για διψήφιο αριθμό ετών λειτουργίας της παρέας, η οποία απαρτίζεται κυρίως από νέους, αλλά πλαισιώνεται και από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Του ανήγγειλε, εκ μέρος όλων, το μέγεθος της χαράς μας από την επίσκεψη του πνευματικού μας πατέρα και τον προσκάλεσε και μια άλλη Τρίτη να μας συντροφεύσει με μια από τις όμορφες ομιλίες του. Ο Σεβασμιώτατος, με την σειρά του μας είπε δύο λόγια με ιδιαίτερη προθυμία, παρόλο τον κάματο της γιορτινής ημέρας. Μας μίλησε για το δυναμισμό που παίρνουμε από την σχέση μας με την εκκλησία και πως ζώντας μέσα σε αυτή κοινωνούμε με τον ίδιο το Χριστό. Είπε πως οι ‘’πνευματικές’’ μπαταρίες κάποιες φορές αδειάζουν, από πολλές αιτίες, και όπως το σώμα αν δεν τραφεί διαμαρτύρεται έτσι και η ψυχή μας φωνάζει «είμαι και εγώ εδώ», άσχετα αν εθελοτυφλούμε και αν δεν την ακούμε. Ευχαρίστησε την Μαρία που τον προσφώνησε, αλλά και τον π. Γεώργιο για την πρόσκληση του. Μας ευχήθηκε να έχουμε καλή κι ευλογημένη χρονιά, συμβουλεύοντας μας να αποφεύγουμε τις πνευματικές εξωστρέφειες, αλλά να έχουμε μια εσωστρέφεια, καθώς με όλα τα επίκαιρα δρώμενα δεν ξέρουμε από που να φυλαχτούμε. Ενώ στην θέα της κατάλυσης των παραδόσεων πρέπει να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε για τα ήθη και τα έθιμα μας. Ακολούθησαν οι όμορφες φωνές της χορωδίας μας ψάλλοντας τα απολυτίκια του Μέγα Βασίλειου, των τριών ιεραρχών και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Κατόπιν ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε την πίτα μας, την σταύρωσε εις το όνομα της Αγίας τριάδας και έκοψε το πρώτο κομμάτι για τον Κύριο μας και την εκκλησία, όπως είπε, και το δεύτερο για όλους εμάς. Αφού γεύτηκε ένα μικρό κομμάτι για το καλό, δέχτηκε τις ευχαριστίες για την τιμή που μας έκανε από τον π. Γεώργιο, ο οποίος τον ξεπροβόδισε, αφήνοντας εμάς να λαμβάνουμε από την πρεσβυτέρα και να ‘’ξεψαχνίζουμε’’ το κομμάτι μας σε μια αγωνιώδη προσπάθεια, σαν μικρά παιδιά, να βρούμε το πολυπόθητο φλουρί, δίχως να μας πολυενδιαφέρει η ανταπόκριση του σε κάποιο δώρο. Αυτό που έχει σημασία ήταν η ευλογία που θα έχαιρε ο ‘’τυχερός’’. Καμιά απογοήτευση όμως δεν μας προκάλεσε το γεγονός πως το φλουρί βρέθηκε στο κομμάτι του τρίχρονου Αντρέα, που με την παιδική του ταπεινότητα ήρθε και ακούμπησε το κέρμα στο τραπεζάκι, δίχως φωνές και αντάρες, όπως συνηθίζουμε εμείς οι ενήλικες αν τύχει και δαγκώσουμε το φλουρί. Γι’ αυτό και άξιζε ο μικρός το χειροκρότημα μας, αλλά και το δώρο, που δεν ήταν άλλο από μια εικόνα του πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα. Ο Άγιος Ανδρέας… στον Ανδρέα… και όλοι ήταν ευχαριστημένοι! Η χαρά πήρε παράταση στο άκουσμα, από το στόμα του πνευματικού μας καθοδηγητή, πως δεδομένης της καταλληλότητας της ώρας, όποιο μέλος επιθυμούσε, θα μπορούσε να συμφάγει με τους υπόλοιπους σε ταβέρνα επί της οδού τριών ναυάρχων. Πριν την αποχώρηση μας από το ναό λάβαμε την καλοπροαίρετοι προτροπή του πατρός Γεωργίου να μείνουμε συσπειρωμένοι γιατί έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην κοινωνία μας και αυτό συνεπάγεται την διαδοχική κατάργηση των παραδόσεων μας που κρατούν για αιώνες. Καθώς επίσης και να στηρίζουμε με την προσευχή μας τον Μητροπολίτη μας, ο όποιος δέχεται πόλεμο, για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κρατήσει όρθια την ορθοδοξία.