“ Το μήνυμα των Χριστουγέννων εν μέσω της κρίσης”

ΜΕΡΟΣ Α΄

Κανέναν δεν ωφελεί η υπενθύμιση του αντίξοου και απάνθρωπου κλίματος μέσα στο οποίο κινείται και ζει σήμερα ο άνθρωπος. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όταν αναφερόταν σε τέτοιες καταστάσεις ομολογούσε, <αισχύνομαι ταύτα λέγων>. Συνέχιζε όμως, λέγοντας πως είναι αναγκασμένος να τα πει για να ωφελήσει τους ακροατές του, κάνοντας ότι κάνει και ο γιατρός, ο οποίος στην προσπάθειά του να θεραπεύσει τον άρρωστο, λερώνεται από το αίμα του χωρίς να ενοχλείται ή να ντρέπεται γι'αυτό.

Όπως και τότε, την εποχή της ενσαρκώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έτσι και τώρα η ανθρώπινη ζωη έχει οδηγηθεί σε φοβερή υποτίμηση και ευτελισμό. Ζούμε και σήμεραμια σκληρή κατάσταση δουλείας πυ υπονομεύει την ανθρώπινη αξία εξισώνοντας τον άνθρωπο, που δέχτηκε να σκλαβωθεί, σε θέση κατώτερη του ζώου.

Στα πλαίσια διαστροφικών εθίμων και διαφόρων μορφών ειδωλολατρίας ( λατρεία “δουλεία” σε υλικά αγαθά, προσωπολατρείες και ειδωλοποιήσεις διασημων κατα τα άλλα θνητων ανθρώπων, κυνηγι ασυστολο του εφημερου πλούτου και της ακόλαστης διασκεδασης της σάρκας, αιρέσεις και επαναφορά ψεύτικων θεών, μαντείες, μαγείες και χίλια μύρια άλλα κακά) όλα ανθρώπινες επινοήσεις, ο άνθρωπος ανθρωποποιείται και αντιμετωπίζεται εντελώς χρηστικά και σαρκολατρικά οδηγούμενος στο χειροτερο πάθος της ψυχής, την φιλαυτία. Ο άνθρωπος τοποθέτησε ως κέντρο της ζωής του τον άνθρωπο για να καταλήξει να είναι σκλάβος της κτίσης ενώ πλάστηκε από τον Δημιουργό Θεό να είναι εξουσιαστής αυτής και δίκαιος διαχειριστής.

“Προβλέποντας,” με μία έννοια, την επερχόμενη καταστροφή του 2ου παγκόσμιου πολέμου, ο Έντμουντ Χούσερλ (EdmundHusserl), ιδρυτής της φαινομενολογικής φιλοσοφίας, έγραψε το 1936 στην Κρίση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού: «Οι σκέτες επιστήμες των γεγονότων φτιάχνουν ανθρώπους σκέτα γεγονότα».Σήμερα, η Ευρώπη ξαναζεί σε ποικίλους βαθμούς μια τέτοια κατάσταση.

 Οι βασικοί άξονες για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι η εισαγωγή ρευστότητας στην οικονομία ώστε να τονωθεί η ζήτηση και η προώθηση των επενδύσεων με μακροπρόθεσμο στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης, πάντα όμως λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο δίνει έμφαση στη δημοσιονομική πειθαρχία και τη νομισματική σταθερότητα (European Commission, 2009) 

Με λίγα λογια, η ανθρωπότητα από Χριστοκεντρική που ήταν μετά την έλευση του Χριστού μας σταδιακά και υποκινούμενη μετατράπηκε σε ανθρωποκεντρική για να καταντήσει νομισματοκεντρική και να ασχολείται όχι με την Αληθινή ζωή του ανθρώπου, όπου ο άνθρωπος βιώνει την ζωντανή σχέση του με τον Θεό και Ζωοδότη του, αλλά με το πως θα σωθεί το ευρώ.

Ειδικοί και τεχνοκράτες απεργάζονται τους όρους μιας ζωής που θα κυλά χωρίς προβλήματα. Στην καλύτερη περίπτωση θέλουν να βρουν έναν τρόπο να δουλεύουν ομαλά οι μηχανισμοί παροχής και διαχείρισης χρήματος, οι βιομηχανίες να παράγουν όλο και περισσότερα προϊόντα, και οι πολίτες να καταναλώνουν όλο και περισσότερα τέτοια προϊόντα. Το ζήτημα, ωστόσο, είναι αν αυτή είναι η θέση που αρμόζει στον άνθρωπο μέσα στον κόσμο· η θέση ενός βιολογικού οργανισμού που μοχθεί και μεταβολίζει ασταμάτητα προϊόντα για να μπορεί να δουλεύει η όλη τεράστια μηχανή του πολιτισμού μας. 

Τέλος, η σκληρυνση της ψυχής της ανθρωπότητας από τους συνεχείς πολέμους, τον τωρινό συνεχή λεγόμενο οικονομικό πόλεμο, τις θηριωδίες αντεκδικήσεως σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη ηθικών φραγμών και τον αδίστακτο χαρακτήρα των ηγετών, έχουν δημιουργήσει εξοικείωση με τον βίαιο θάνατο, τη δολοφονία, την πορνεία παντός είδους, την αυτοκτονία, την πείνα και την εξαθλίωση και γενικά με όποια κακοποιία ή διαστροφή καταστρέφει την ανθρώπινη ζωή, εξαθλιώνει το σώμα που είναι ναός της ψυχής μας και κατακερματίζει την συνείδηση δημιουργώντας απέραντο πόνο, οδηγώντας τον άνθρωπο στην απελπισία και στο αδιέξοδο που ο ίδιος επέλεξε σαν είναι του.

Λέγονται πολλές φιλοσοφίες κοσμικές και δόδονται πολλοί ορισμοί του τι είναι ο άνθρωπος. Μα ο μόνος αληθής ορισμός του ανθρώπου δόθηκε από τον ίδιο τον Δημιουργό και μόνο αληθινό Θεό του ανθρώπου: ο άνθρωπος είναι η άπειρη και αναλοίωτη αγάπη του Θεού. 

Μπαίνοντας, λοιπόν, με την θέλησή του ο άνθρωπος σ'εναν λαβύρινθο σκότους και υλισμού και μη κρατώντας το μόνο Χέρι που θα μας βοηθούσε ή να μην μπούμε καθόλου, ή αφού λαθεψαμε και μπήκαμε να βγούμε από αυτόν, λατρέψαμε την κτίση και όχι τον Κτίσαντα. Και επιμένουμε ανοήτως να οδηγούμαστε στην καταστροφή της ψυχής μας, που πλαστηκε να είναι αιώνια, από τυφλούς οδηγούς, σαν και μας, οι οποίοι τεχνηέντως αποκρύπτουν ότ η κατασκευασμένη οικονομική κριση, από αυτούς που υπηρετούν τις δυνάμεις του σκότους, είναι πρωτίστως πνευματική κρίση που προέκυψε από την αποστασία μας και τον χωρισμό μας απο την πηγή της ζωής μας : τον Κύριο Ιησού Χριστό, Τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού.

Αν ο άνθρωπος κάνει τον μικρό κόπο να ρωτήσει το είναι του ποιο είναι το πρόβλημά του και είναι δυστυχής, διαρκώς αγχωμένος και καταθλιπτικός, πιθανόν να πάρει την απάντηση : “δεν ξέρω,όλα μου φταίνε”. Είμαστε ανικανοποίητοι και αν μας έδιναν αυτό που με τόσο ζήλο επιζητούμε, δηλαδή την τρυφηλή , πλούσια και γεμάτη ξεκούραση και απολαύσεις ζωή που τόσο λανσάρεται σήμερα στον αιώνα του σκότους, πάλι θα ήμασταν ανικανοποίητοι και πάντα κάτι θα μας έλλειπε. Δείτε τους μεγιστάνες του πλούτου. Είναι ευτυχείς? Από μόνοι τους αποτελούν την απόδειξη ότι το λανθασμένο σύστημα υλικών αξιών που θέλουν να μας επιβάλλουν και που εμείς ανοήτως υποκύπτουμε είναι πλάνη και ψεύδος. Είναι φουσκα που ξεφούσκωσε ή μάλλον που την ξεφούσκωσαν οι ίδιοι για να υποδουλώσουν τον άνθρωπο του Θεού.

Αν άνθρωπε δεν πιστεύεις στον Θεό και στο ότι Αυτός σε έπλασε για την αιωνιότητα μαζί Του και θαρρείς πως μέχρι τον τάφο είσαι, τότε τι παλεύεις και αγωνιάς και αγχώνεσαι να επιβιώσεις και να μαζέψεις και να προλάβεις να χορτάσεις και χρεώνεσαι και γεμίζεις δουλεία μια ζωή που σου δόθηκε για να είσαι ελευθερος από αυτά? Κάτσε καλύτερα στα λίγα και βολέψου, πέρασε την ζωή σου ήσυχα και περίμενε τον θάνατό σου.

Αν, πάλι, πιστεύεις στον Κύριο και στην αιώνια ζωή πως αναλώνεσαι και αγωνιάς για την μικρόχρονη και φθαρτή? Τι είναι εβδομήτα έτη σου στην γη μπροστά στην αιωνιότητα μαζί του, όπου δεν υπάρχει λύπη ή στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος? Τι αγχώνεσαι? Δεν είπε ο Ιδιος ο Θεός μας ότι αν ζητήσουμε πρώτα την Βασιλέια των Ουρανών τα υπόλοιπα τα φροντίζει ο Πατέρας μας ο Ουράνιος?