ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

  Η εορτή της Γέννησης του Χριστού σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο αποτελεί την μητρόπολη των εορτών. Η σάρκωση του Λόγου του Θεού είναι κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον». Σύμφωνα με τον μέγα Αθανάσιο «Θεός ενηνθρώπησεν ίνα ημεις θεοποιηθώμεν». Ο Θεός δηλαδή έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό κατά χάριν. Να γίνει ο άνθρωπος κατά μετουσίαν αυτό που ο Θεός είναι κατ’ ουσίαν. Αναφύεται όμως το ερώτημα: πως όλα αυτά θα τα μεταφέρουμε  στη γλώσσα του σύγχρονου ανθρώπου; Ας θέσουμε το ερώτημα κάπως διαφορετικά. Στίς ημέρες μας γίνεται λόγος για εκκοσμίκευση της κοινωνίας, για ηθική κρίση, για οικονομική κρίση, γιά πτωχούς, γιά ανεργία καί μείωση τού εισοδήματος, γιά αδυναμία επιβίωσης ατόμων, οικογενειών καί Κρατών, γιά πτώχευση. Πιο νόημα έχει η γέννηση του Χριστού για τον άνθρωπο που βιώνει αυτές τις καταστάσεις; Ο Χριστός και σήμερα είναι ο λυτρωτής πως όμως λυτρώνει τους ανθρώπους; Σύμφωνα με τον Καθηγητή Ηλία Βουλγαράκη θεολογία είναι η ερμηνεία του αιωνίου στο πρόσκαιρο. Έργο δηλαδή της θεολογίας διαχρονικά είναι να μεταφέρει το μήνυμα του ευαγγελίου κατά τρόπο κατανοητό στη γλώσσα του ανθρώπου της κάθε εποχής. Αυτό είναι το εγχείρημα του παρόντος τεύχους  του περιοδικού μας. Επιχειρεί να απαντήσει στο πως θα μεταφέρουμε το μήνυμα της Γέννησης του Χριστού στον ορθολογιστή άνθρωπο της εποχής μας που μοιάζει να είναι μεταφυσικά ανάπηρος ενώ παράλληλα βιώνει την οικονομική δικτατορία των αγορών και των οίκων αξιολόγησης. Έτσι μεταξύ των θεμάτων που διαπραγματευόμαστε είναι «το μήνυμα των Χριστουγέννων στους απίστους» και «το μήνυμα των Χριστουγέννων στους ανέργους». Περισσότερα, όμως, θα διαβάσετε στις σελίδες του τεύχους αυτού.

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΟΣ

« … Προς τους πιστούς »

 Στο τελευταίο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, τα Χριστούγεννα του 2007, συνιστούσε σχεδόν «προφητικά»: «ΞΥΠΝΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ». Τα επιτεύγματα σου σε αποκοίμισαν και νόμισες ότι κατέκτησες τον κόσμο. Ευτέλισες και αυτά τα ιερά και όσια. Τα θεώρησες μύθους και θρύλους πού τρέφουν τη φαντασία των μικρών παιδιών. Κοίταξε όμως γύρω σου. Πόλεμοι αδελφοκτόνοι, πείνα και ασθένειες για τούς αδύνατους, καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διαφθορά, σκάνδαλα, διάσπαση της ενότητας του ανθρώπινου γένους, απουσία αγάπης, κυριαρχία των συμφερόντων. Ένα τέτοιο κόσμο ετοίμασες για τα παιδιά σου, όπου και αυτή ἡ φύση συστενάζει και διαμαρτύρεται για τις καταχρήσεις σου;

Η οικονομική κρίση πλέον μαστίζει την Πατρίδα μας και έχει επηρεάσει τη ζωή όλων μας. Όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, αισθανόμαστε τις οδυνηρές επιπτώσεις της. Εξ αιτίας της κρίσεως, τις ήμερες αυτές αντί να αισθανόμαστε χαρά και ευτυχία για τα μεγάλα γεγονότα του αγίου Δωδεκαημέρου, που πλησιάζουν, οι ψυχές μας έχουν γεμίσει από ανασφάλεια, ανησυχία, μελαγχολία και απόγνωση. Χιλιάδες συνάνθρωποι μας είναι πλέον άνεργοι, ακόμα περισσότεροι αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους και τους καθημερινούς λογαριασμούς, άλλοι έχασαν το σπίτι τους, άλλοι στερούνται ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως και πολλοί άλλοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Πώς λοιπόν να μιλήσει κανείς στους ανθρώπους για τα Χριστούγεννα; Με τι διάθεση ν' ακούσουν οι άνθρωποι για τα πνευματικά, όταν τόσοι πολλοί στερούνται και τα στοιχειώδη πλέον υλικά αγαθά; Και όμως, αυτή είναι ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή. Διότι όσο επικρατούσε η ευημερία, η καλοπέραση και ο ευδαιμονισμός και ζούσαμε μέσα στις ηδονές και τις διασκεδάσεις, οι καρδιές μας ήταν σκληρές και εμείς κλεισμένοι στους εαυτούς μας. Τώρα όμως εν μέσω της οικονομικής κρίσης το έδαφος είναι ίσως περισσότερο έτοιμο να δεχθεί τον θείο σπόρο και να κατανοήσει την ελπίδα που φέρει το αληθινό μήνυμα των Χριστουγέννων.

Σύμφωνα με τον Συμεών το Νέο Θεολόγο, για να προσεγγίσουμε την σάρκωση του Λόγου του Θεού, και την απόρρητη γέννησή του από την αειπάρθενο Μαρία και το προ των αιώνων κρυμμένο μυστήριο της Θείας οικονομίας, για την σωτηρία του γένους μας, μας βοηθά η γνωστή εικόνα της Γένεσης: Κατά την δημιουργία της προμήτορος Εύας ο Θεός πήρε την έμψυχη πλευρά του Αδάμ και την ολοκλήρωσε σε γυναίκα, γι΄ αυτό δεν εμφύσησε σ΄ αυτήν πνοή ζωής καθώς και στον Αδάμ, αλλά το μέρος που έλαβε από την σάρκα του το τελειοποίησε σε έμψυχο σώμα γυναικός, δημιουργώντας έναν άλλον άνθρωπο. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδος πήρε την ανθρώπινη φύση μας και ένωσε πραγματικά όλη την υπόσταση της Θεότητός Του με την δική μας φύση,  και την έκανε άγιο ναό του. Έτσι ο ποιητής του Αδάμ έγινε ατρέπτως και αναλλοιώτως τέλειος άνθρωπος. Όπως ακριβώς λοιπόν από την πλευρά του Αδάμ έπλασε την γυναίκα, έτσι, αφού δανείστηκε την σάρκα από την θυγατέρα του Αδάμ την αειπάρθενο και Θεοτόκο Μαρία και την έλαβε χωρίς σπορά, γεννήθηκε υπερφυώς. Ώστε όπως ακριβώς ο Αδάμ με την παράβαση έγινε η αρχή της γεννήσεως μας στην φθορά και στον θάνατο, έτσι και ο Χριστός και Θεός μας έγινε η απαρχή της αναγεννήσεώς μας στην αφθαρσία και την αθανασία. Αυτό εννοεί ο θείος Παύλος όταν λέει: «Ο πρώτος άνθρωπος πλάστηκε από τη γη χοϊκός. Ο δεύτερος άνθρωπος, δηλαδή ο Κύριος, είναι επουράνιος. Ότι λογής ήταν ο χοϊκός τέτοιοι είναι και όλοι οι χοϊκοί και ότι λογής είναι ο επουράνιος τέτοιοι είναι και όλοι όσοι γίνονται επουράνιοι δι΄ αυτού.» (Α΄ Κορινθίους 15:47-48). Επειδή λοιπόν ο Χριστός έγινε τέλειος άνθρωπος κατά την ψυχή και το σώμα, όμοιος με μας σε όλα εκτός από την αμαρτία, κατέστη συγγενείς μας λόγω της ανθρωπότητάς Του . Έχουμε λοιπόν το νέο και παράδοξο μυστήριο: Ο Θεός Λόγος έλαβε από μας σάρκα, που δεν είχε εκ φύσεως και έγινε άνθρωπος, που δεν ήταν. Από τότε σε κάθε ευχαριστιακή σύναξη μεταδίδει στους πιστούς την τεθεωμένη σάρκα του και μ΄ αυτόν τον τρόπο γίνονται θεοί κατά χάρη, που δεν ήταν. Έτσι χαρίζει σ΄ αυτούς την εξουσία να γίνονται τέκνα Θεού (κατά Ιωάννην 1:12). Ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, θέτει στο στόμα της Παναγίας τα ακόλουθα λόγια: «Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, ή να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; O ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ σε τοποθέτησα στα γόνατα μου. Σε βλέπω στην γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. O ουρανός είναι εκεί, όπου ευρίσκεσαι Εσύ».

  Συμμεριζόμενος ο Μέγας Βασίλειος την απορία και την έκπληξη της Παναγίας, και προσπαθώντας να βρει το μέσο που πέτυχε την ένωση τόσο αντιθέτων πραγμάτων, καταλήγει στο ότι αυτό είναι η ταπείνωση.  Από ταπείνωση ο Θεός έγινε άνθρωπος! Από την ταπείνωση Του η γη έγινε ουρανός! Δεν ανέβηκε ο άνθρωπος στον ουρανό. Κατέβηκε ο Θεός στην γη. Και έτσι μας έμαθε έμπρακτα, πως μπορεί η γη, από τόπος εξορίας να γίνει παράδεισος. Από ζούγκλα, να γίνει Βασιλεία του Θεού. Γι' αυτό και οι πρώτοι, που αξιώθηκαν να Τον προσκυνήσουν, ήταν οι ταπεινοί ποιμένες. Και κατόπιν οι γεμάτοι ταπεινό και ειλικρινές φρόνημα αναζήτησης της αλήθειας, οι «μάγοι εξ ανατολών». 

Αυτή η αρετή της ταπείνωσης είναι το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων. Μόνο ο άνθρωπος που καλλιεργεί και αγαπάει αυτή την αρετή, μπορεί κάπως να νιώσει, τι έγινε εκείνη την παγωμένη νύχτα στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Και μόνο με αυτή την αρετή, μπορεί να αξιωθεί να δεχθεί στην καρδιά του τον Νεογέννητο Βασιλέα και Σωτήρα Χριστό.

Ο αναγεννημένος, από την ένωση του με το Θείο Βρέφος, άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να σκορπίσει στους απελπισμένους ανθρώπους ελπίδα και να μοιράσει έμπρακτα αγάπη, που είναι τόσο αναγκαία για να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά, όχι μόνο την οικονομική, αλλά ακόμα βαθύτερη ηθική παρακμή της εποχής μας, που είναι και η πραγματική αιτία της παρούσης οικονομικής κρίσης.

Δ. Γ.

 « … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ »

 

  Τα Χριστούγεννα είναι μία μεγάλη θρησκευτική εορτή για όλους τους Χριστιανούς και όχι μόνο. Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος για να καταφέρει να συμφιλιώσει τον Θεό με τον άνθρωπο. Η συμφιλίωση αυτή βεβαίως συνέβη από την άποψη του ανθρώπου και όχι από την άποψη του Θεού. Όπως ρητά επισημαίνει ο ιερός Χρυσόστομος «ου γαρ εκείνος εστίν ο εχθραίνων αλλά ημείς. Θεός γαρ ουδέποτε εχθραίνει». Με απλά λόγια ο Θεός ο οποίος είναι απαθής δεν εχθρεύεται ποτέ. Εμεις εχθρευόμασταν το Θεό και αυτός «κάνοντας τον μικρότερο» έστειλε το Υιό του να μας ανυψώσει. Όμως το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος δεν έρχεται στη γη, όπως θα τον περίμεναν οι άνθρωποι αλλά γεννιέται    σ ένα φτωχικό, μικρό και κρύο σπήλαιο. Η γέννηση του Θεανθρώπου γεμίζει χαρά όλη την πλάση, άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν στη γη και ψέλνουν ύμνους και δοξασίες για το μεγάλο αυτό γεγονός. Οι βοσκοί που ξαγρυπνούν πάνω στο βουνό βλέπουν ένα μοναδικό θέαμα και πληροφορούνται από τον άγγελο ότι γεννήθηκε ο Μεσσίας, ο λυτρωτής του κόσμου και πάνε και Τον προσκυνούν. Οι μάγοι βλέπουν ένα υπέρλαμπρο άστρο στον ουρανό και καταλαβαίνουν, ότι γεννήθηκε ένας μεγάλος βασιλιάς και  που πρέπει να πάνε να Τον προσκυνήσουν, προσφέροντάς Του πλούσια δώρα, χρυσό, λιβάνι και σμύρνα.  Όμως και την εποχή εκείνη υπήρξαν και άνθρωποι που Τον αμφισβήτησαν, δεν πίστεψαν τη διδασκαλία Του και δεν Τον δέχτηκαν ως σωτήρα και λυτρωτή. Σήμερα η γέννηση του Χριστού έχει πάρα πολλούς αποδέκτες. Κάποιοι δέχονται το βρέφος της Βηθλεέμ, ως Θεάνθρωπο και προσπαθούν να εφαρμόσουν την διδασκαλία Του. Όμως υπάρχουν και κάποιοι που είναι αδιάφοροι και δεν θέλουν να γνωρίσουν βαθύτερα τον Χριστό ή είναι διστακτικοί και καχύποπτοι, αφού  αμφισβητούν όχι μόνο τη θεϊκή υπόσταση του Χριστού αλλά και την ύπαρξή Του ως πραγματικό ιστορικό πρόσωπο. Βέβαια υπάρχουν και πάρα πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιον άλλο «Θεό», γιατί ίσως δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να μάθουν για Αυτόν. Το μήνυμα των Χριστουγέννων απευθύνεται σ όλους τους ανθρώπους και διαμηνύει αγάπη και  ειρήνη, που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους αλλά και μέσα στην καρδιά τους. Επίσης καλούνται να μιμηθούν το νεογέννητο Χριστό και να είναι ταπεινοί και να μην υπερηφανεύονται για τα δώρα που τους έχει δώσει. Ο θεός που αγαπάει όλα τα παιδιά Του θα δώσει την ευκαιρία και  σ αυτούς που δεν γνωρίζουν να μάθουν και  με ελεύθερη βούληση θα αποφασίσουν τι θέλουν να ακολουθήσουν στη ζωή τους. Σε καμία περίπτωση το μήνυμα των Χριστουγέννων δεν εξαρτάται από τους στολισμούς στα σπίτια και στους δρόμους, τα νόστιμα γλυκά και φαγητά, τα ψώνια ή τα ακριβά δώρα. Αυτά ίσως να είναι συνοδευτικά στο εορταστικό κλίμα αλλά σε καμία περίπτωση απαραίτητα και εάν κάποιος δεν τα έχει δεν μπορεί να συμμετέχει στη χαρά των Χριστουγέννων.   

ΜΑΡΙΑ ΚΗΠΟΥΡΓΟΥ

« … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ »

Χριστούγεννα. Η αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων. Κάθε χρόνο, οι ψυχές όλων των ανθρώπων περιμένουν με αγωνία να φτάσει η Άγια Ημέρα. Οι προετοιμασίες αρχίζουν αρκετό καιρό πριν. Όλοι τρέχουν στα εμπορικά κέντρα και στα μαγαζιά προκειμένου να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά αντικείμενα για να στολίσουν το σπίτι τους, το χριστουγεννιάτικο δέντρο αλλά και να γεμίσουν το γιορτινό τραπέζι  με  αγαθά τα οποία θα καταναλώσουν την ημέρα αυτή. Τι γίνεται όμως όταν ο καταναλωτισμός γίνεται αυτοσκοπός; Είναι δεδομένο ότι οι άνθρωποι, όσα περισσότερα χρήματα κατέχουν τόσο πιο καταναλωτικοί γίνονται. Χαίρονται να ξοδεύουν προκειμένου να καλύψουν τη ματαιοδοξία τους και να ικανοποιήσουν το αίσθημα της απληστίας. Από την άλλη πλευρά, αρκετοί είναι  εκείνοι που έχουν την οικονομική δυνατότητα και αναζητούν άλλους τρόπους να βιώσουν τις ημέρες αυτές που σίγουρα απέχουν πολύ από το παραδοσιακό και χριστιανικό μοντέλο. Σχεδιάζουν ταξίδια στο εξωτερικό κυρίως σε χειμερινούς προορισμούς ή και συχνά σε εξωτικούς. Βρίσκουν ευκαιρία μιας και έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν σε μέρη όπου θα ξεφύγουν από την ρουτίνα της καθημερινότητας και θα απολαύσουν ανέσεις διαφορετικές από τις συνηθισμένες. Όλα αυτά, πιθανόν, να ακούγονται αρκετά δελεαστικά για τους «κοινούς θνητούς». Όμως για τους έχοντες είναι δεδομένα και αυτονόητα. Μήπως όμως με αυτόν τον τρόπο χάνεται το αληθινό, το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων; Μήπως απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το μέγα θαύμα της γέννησης του Θεού και χάνεται η ουσία της εορτής; Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, πολλοί από τους ανθρώπους που επιλέγουν να ζήσουν αυτές τις Άγιες Ημέρες κάπου «εξωτικά», ταξιδεύουν σε μέρη που δεν γνωρίζουν το χριστιανισμό και φυσικά εκεί δεν υπάρχει κάποια ορθόδοξη εκκλησία. Εύλογα εδώ μπαίνουν τα ερωτήματα: Πώς είναι δυνατόν να ζει κάποιος τα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό;  Πώς μπορεί να γιορτάσει και να νιώσει τη μαγεία της ημέρας χωρίς να ακούσει το μοναδικό τροπάριο που ακούμε στην εκκλησία «Χριστός γεννάται δοξάσατε»;

Τέλος, μήπως είναι μεγάλη πρόκληση, και ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε τώρα, που άνθρωποι γύρω μας αναζητούν λίγη τροφή σε κάδους απορριμμάτων, να μένουν στα παγκάκια και να ζουν την απόλυτη δυστυχία, να συμβαίνουν όλα αυτά; Μήπως όλοι αυτοί οι κύριοι και κυρίες θα έπρεπε να κοιτάξουν λίγο γύρω τους να δουν τη θλίψη και την αγωνία κάποιων ανθρώπων και  να αφουγκραστούν το παράδειγμα της ταπείνωσης και της ελεημοσύνης  που ο ίδιος ο Ιησούς μας διδάσκει και να αλλάξουν λίγο τον τρόπο που μέχρι τώρα έβλεπαν τη ζωή; 

ΘΕΟΔΩΡΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

« … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ »

Ποιο είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων; Κάποιοι περιορίζουν το μήνυμα και το νόημα των Χριστουγέννων στους στολισμένους δρόμους, στις φωτισμένες βιτρίνες, στην ανταλλαγή δώρων, στα όμορφα γλυκά και εδέσματα. Ποιος γυρνά το πρόσωπο προς έναν πεινασμένο, προς ένα ορφανό παιδάκι, προς ένα άρρωστο  πλάσμα, προς ένα ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο; Μπορούμε σαφέστατα να πούμε κανείς. Και για να μην ήμαστε άδικοι άντε να πούμε λίγοι. Και ποιοί είναι αυτοί; Πάντως όχι οι πλούσιοι και άπληστοι! Τελικά τι νόημα έχουν τα πλούτη αν δε μπορείς να τα μοιραστείς; Ποιος είναι αυτός που χαίρεται έχοντας όλες τις ανέσεις ενώ ταυτόχρονα ο γείτονάς του, ο συνάνθρωπος του δηλαδή, στερείται τα βασικά; Αυτός σίγουρα δε μπορεί να λέγεται χριστιανός. Γιατί όπως και ο ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε στην παραβολή του άφρονος πλουσίου εκείνος που επιζητά τα επί γης πλούτη δεν είναι ευάρεστος στο Θεό, αλλά για να γίνει πρέπει να αποταμιεύει τα θεάρεστα έργα της αγάπης με πνευματικούς θησαυρούς στον ουρανό (Λουκά κεφ.ιβ΄ στιχ.13-21). Δεν είναι τυχαίο που η παραβολή του άφρονα πλουσίου έχει τοποθετηθεί την πρώτη Κυριακή της Νηστείας των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα είναι μέρα αγάπης, που ο άνθρωπος πρέπει να ανοίξει τη πόρτα της καρδιάς του και να κατασκευάσει εκεί  μία ταπεινή φάτνη για να κατοικήσει ο μικρός Χριστός. Γιατί ο Χριστός δεν εισέρχεται σε πλούσια παλάτια αλλά σε φτωχικά και ταπεινά σπιτάκια. Πριν δύο χιλιάδες έντεκα χρόνια κανένας άρχοντας και κανένας πλούσιος σε κανένα παλάτι δεν κατάφερε να δώσει κατάλυμα στον Βασιλέα όλων των βασιλέων, αν και το ήθελαν πολλοί. Και όμως ο μικρός Χριστός περιφρόνησε κάθε πολυτέλεια και γεννήθηκε σε μια φάτνη μαζί με τα ζώα δείχνοντάς σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι τα πλούτη  δεν έχουν καμιά αξία. Δυστυχώς η εποχή που ζούμε είναι για όλους ιδιαίτερα δύσκολη , γεμάτη ανασφάλεια για το μέλλον. Κάθε οικογένεια ανησυχεί όλο και περισσότερο για το  αύριο, για το αν θα έχει χρήματα να πληρώσει το ενοίκιο, αμφισβητείται ακόμη και η δυνατότητα για να αγοραστούν  τα βασικά είδη σε πολλά σπίτια. Ιδιαίτερα τις μέρες των Χριστουγέννων η έλλειψη γίνεται ακόμα πιο έντονη. Γιατί όμως; Ίσως δεν Του έχουμε και τόση εμπιστοσύνη. Λάθος μας, γιατί το μόνο που μας ζήτησε είναι να Τον αγαπάμε και να Τον θεωρούμε πατέρα μας. Το μικρό παιδάκι ποτέ δεν ανησυχεί για το αν θα έχει να φάει ή να ντυθεί αλλά το μόνο που κάνει είναι να ζητάει να βρίσκεται κοντά στους γονείς του. Αν οι γονείς κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους, είναι δυνατόν ο ουράνιος Πατέρας να αφήσει τα παιδιά του αβοήθητα; Αρκεί να τον αγαπήσουμε ειλικρινά σα πατέρα μας……«η καρδιά σας πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στο Θεό. Γι αυτό σας λέω, κόψτε τη ρίζα της πλεονεξίας και μη φροντίζεται με αγωνία και στεναχώρια για τη ζωή σας τι θα φάτε, τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι ένδυμα θα φορέσετε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή, και το σώμα πιο πολύ από το ένδυμα. Ο Θεός λοιπόν που σας έδωσε αυτά τα ανώτερα θα σας δώσει και τα κατώτερα, την τροφή δηλαδή και το ένδυμα. Κοιτάξτε τα πουλιά που πετούν στον αέρα και δείτε ότι αυτά δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε μαζεύουν τροφές, σε αποθήκες για το χειμώνα  ή τον καιρό της στερήσεως. Και όμως ο επουράνιος πατέρας σας τα τρέφει. Εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο από αυτά;» (Ματθαίον κεφ.στ΄, στιχ.25-26). Πολλές φορές ο Χριστός αναφέρθηκε στους φτωχούς. Στους μακαρισμούς, όπως τους γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο Χριστός μακαρίζει τους φτωχούς και λέει: «Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού» (Λουκ. Κεφ.στ, στιχ.20). Μακάριοι; Μα πώς; Πρώτα–πρώτα γιατί είναι απαλλαγμένοι από το άγχος και την αγωνία των πλουσίων. Ο φτωχός είναι ανάλαφρος απ’ τα βαρίδια του πλούτου και τη πλεονεξία που δεν τον αφήνουν να βαδίσει ελεύθερα για τη βασιλεία των ουρανών. Αλλά κι άλλος λόγος κάνει το φτωχό, τον πιστό και ευσεβή φτωχό, μακάριο. Με τη φτώχεια δοκιμάζεται σε τούτη τη ζωή. Ζει ζωή στερήσεων αγόγγυστα, μα τον περιμένει «πλούτος μέγας». Ο φτωχός είναι ο εκλεκτός του Θεού. Το λέει ο αδελφόθεος Ιάκωβος: «Ουχ ο Θεός εξελέξατο τους πτωχούς του κόσμου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας ης επηγγείλατο τοις αγαπώσιν αυτόν;» (Ίακ. 2, 5). Φτωχοί εδώ. Πόσα χρόνια; Μερικές δεκάδες χρόνια. Πλούσιοι εκεί πάνω. Πλούσιοι κληρονόμοι της ενδόξου βασιλείας. Πλούσιοι όχι για λίγα χρόνια, αλλά για αιώνες ατελείωτους. Τα φετινά Χριστούγεννα ας κάνουμε τη ψυχή και το σώμα μας φάτνη για το μικρό Χριστό και τότε μεσ’ στην γαλήνη που θα μας χαρίζει η βαθιά μετάνοια κι η μυστική παρουσία του Υιού του Θεού, θα’ μαστε πράγματι πλούσιοι και ευτυχισμένοι.

Αδαμαντία Σταθοπούλου

Βασιλική Σπηλιοπούλου

« … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ »

   Κατά την ημέρα των Χριστουγέννων, η Ορθόδοξος Εκκλησία μας ψάλλει: «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι, Μάγοι δε, μετά Αστέρος οδοιπορούσι, δι' ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός» (Κοντάκιον, ήχος γ'). Μέσα σε αυτό το κοντάκιο των Χριστουγέννων, αντικατοπτρίζεται το μήνυμα της γεννήσεως του Θεανθρώπου, που είναι πολύ ηχηρό. Γλαφυρή περιγραφή, δοσμένη με λίγες λέξεις. Η γέννηση του Χριστού, μας διδάσκει αυτά ακριβώς που επιτελέστηκαν και που αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του γεγονότος, που είναι η ταπείνωση, η αγνότητα, η λιτότητα, η ελπίδα και η προσμονή. Οι τρόποι όμως με τους οποίους γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα αποτελούν, αντίθετα, μια θλιβερή έκπληξη. Στη θέση της λιτότητας και της ταπεινώσεως, δεσπόζουν η χλιδή, η επίδειξη, η πλεονεξία, ο πόθος και η προβολή του υλικού πλούτου, ο φανταχτερός ευδαιμονισμός, η υποτίμηση και περιφρόνηση των πνευματικών αγαθών. Όμως ποιος γνωρίζει το νόημα και την αξία αυτών των ημερών; Ελάχιστοι… Οι περισσότεροι νομίζουν ότι τα Χριστούγεννα είναι δώρα,  λαμπάκια, δέντρα, Άγιος Βασίλης και στολισμένες βιτρίνες… Κανείς δεν ψάχνει το βαθύτερο νόημα. Χριστούγεννα είναι ελπίδα, αγάπη, ζεστασιά, χαμόγελο. Αυτά είναι τα σπουδαιότερα αγαθά και επιπλέον, δεν κοστίζουν τίποτα αλλά αντίθετα ανακαινίζουν τη ζωή και την πλουτίζουν πνευματικά, χαρίζοντάς της μοναδική ομορφιά στηρίζοντας την κοινωνική δικαιοσύνη και διαμορφώνοντας τον αληθινό πολιτισμό.

   Αυτή μάλιστα την εποχή, τα αγαθά αυτά καθίστανται ακόμα πιο αναγκαία καθώς αναστατώνει την οικουμένη μια άλλη δυσάρεστη έκπληξη: Η κατάρρευση της οικονομίας. Η λεγόμενη οικονομική κρίση, που μαστίζει την Πατρίδα μας, έχει επηρεάσει τη ζωή όλων μας. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο αισθάνεται τις οδυνηρές επιπτώσεις της. Εξ’ αιτίας της, τις ημέρες αυτές πριν τα Χριστούγεννα οι ψυχές των ανθρώπων, αντί να αισθάνονται χαρά, ειρήνη και ευτυχία για τα μεγάλα και χαρμόσυνα γεγονότα του αγίου Δωδεκαημέρου, που πλησιάζουν, αισθάνονται κατάθλιψη, ανασφάλεια, ανησυχία, μελαγχολία, απόγνωση. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας έβαλαν λουκέτο στα καταστήματά τους, άλλοι αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο τους, άλλοι έχασαν σε πλειστηριασμό το σπίτι τους, άλλων κατάσχεσε η τράπεζα το αυτοκίνητο τους, άλλοι στερούνται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους και άλλοι φεύγουν μετανάστες στο Εξωτερικό. Όλα αυτά είναι απόρροια της ανεργίας. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι η μεγαλύτερη πληγή που αντιμετωπίζει γενικότερα και κυρίως η νεολαία της Ελλάδος είναι η ανεργία. Οι δείκτες της ανεργίας συνεχώς ανεβαίνουν με δυσάρεστες συνέπειες όχι μόνο στους άνεργους και στον περίγυρό τους αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Πως να μιλήσει κανείς στους ανθρώπους αυτούς για Χριστούγεννα; Με τι διάθεση θ' ακούσουν για τα πνευματικά, όταν στερούνται τα υλικά και αγωνιούν και στενάζουν για τα βιοτικά; Και όμως, ίσως αυτή να είναι η πιο  κατάλληλη στιγμή. Διότι όσο επικρατούσε ευημερία, καλοπέραση και ευδαιμονισμός και οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στις ηδονές, τις διασκεδάσεις και τα ρεβεγιόν, οι καρδίες ήταν σκληρές και οι ψυχές έμοιαζαν με χωράφια άγονα, χέρσα και εγκαταλελειμμένα από τους ιδιοκτήτες τους.    Να λοιπόν ποιο είναι το βασικό αλλά και κοσμοσωτήριο μήνυμα των Χριστουγέννων προς τους ανέργους. Όχι η διασκέδαση και το πανηγύρι, αλλά η αναγέννηση του ανθρώπου μέσα από το κοσμοσωτήριο έργο του Υιού και Λόγου του Θεού. Το χαρμόσυνο νέο της απολύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Η ανάγκη να νεκρώσουμε  τον Παλαιό Άνθρωπο και να βιώσουμε μία νέα εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζωή μακριά από μικρότητες,  εγωισμούς, μικροψυχίες και μισαλλοδοξίες. Στη θεία Λειτουργία θα ξεπεράσουμε φόβους, φοβίες, κρίσεις, φτώχιες, αδικίες. Εκεί θα ξεχάσουμε τα όποια οικονομικά προβλήματα, γιατί ακριβώς για μια ακόμη φορά θα ζήσουμε το μυστήριο της «θείας οικονομίας» δηλαδή της υπέρμετρης αγάπης του Θεού σε μας τους πολύ δικούς και αγαπητούς Του. Δεν θα έχει καμιά θέση το ανθρώπινο ΔΝΤ στη ζωή μας γιατί υπάρχει και ζει για όλους μας ο ΔυΝαΤός Θεός! Αν αλλάξουμε μέσα μας, τότε καμία κρίση δεν θα μπορέσει να μας στερήσει το νόημα της ζωής που είναι ο Χριστός. Αυτός που γεννιέται και πάλι. Ας μην το ξεχνάμε! Το μήνυμα της θεϊκής αγάπης λοιπόν ας γίνει ο οδηγός μας. Δείχνοντας αγάπη και καλοσύνη σ΄έναν ξένο είναι σαν να δείχνουμε αγάπη και καλοσύνη στον ίδιο τον Θεό… Αυτό θα πει άνθρωπος…!!! Αυτό θα πει Χριστούγεννα…

ΓΚΟΛΦΗ ΠΑΤΡΟΥΛΑ,

ΓΛΑΡΑΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΓΛΑΡΑΚΗ ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ

 

« … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ » 

            “Εκείνος που δεν έχει Χριστούγεννα στην καρδιά του, δεν θα τα βρει ποτέ κάτω από ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο”. Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο νωρίς ξεκινούν οι προετοιμασίες των εμπορικών καταστημάτων για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Γιορτινές βιτρίνες, μαγαζιά με χριστουγεννιάτικα στολίδια και διακοσμητικά στολισμένοι δρόμοι, διαφημίσεις  με χριστουγεννιάτικα δώρα και δελεαστικές διακοπές. Η ατμόσφαιρα αρχίζει να γίνεται εορταστική και παντού πλανάται η μαγεία των Χριστουγέννων. Τα πάντα λάμπουν: τα σπίτια, τα καταστήματα, τα ρούχα και κυρίως η διάθεση όλων. Η αναμονή των γιορτών συνοδεύεται με ανυπομονησία και ενθουσιασμό. Δειλά-δειλά ξεκινούν οι πρώτες προετοιμασίες με αγορές για το εορταστικό τραπέζι και τα χριστουγεννιάτικα δώρα, καθώς και με σχέδια για τις χριστουγεννιάτικες εξόδους. Αν αφεθεί κανείς στη νοσταλγία των ημερών θα θυμηθεί Χριστούγεννα από άλλες χρονιές, αναμνήσεις παιδικές, αναμνήσεις από εποχές που με αφέλεια, χαρά και πίστη στον “Άγιο” Βασίλη και στη σημασία των Χριστουγέννων ένιωθε ότι κάτι εξαιρετικό συμβαίνει αυτή την εποχή, και πράγματι συμβαίνει! Και όποιος  έχει ξεχάσει, μπορεί να θυμηθεί τη σημασία των Χριστουγέννων μοιράζοντας αγάπη στους γύρω του.  Γιατί όμως αυτή η θρησκευτική εορτή είναι τόσο σημαντική για όλους; Πολλοί πιστεύουν πως το νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί μέσα στην καταναλωτική μανία που έχει κυριεύσει τον σύγχρονο άνθρωπο. Ο καταναλωτισμός μπορεί να είναι ένα σημείο των καιρών, το πνεύμα όμως των Χριστουγέννων είναι διαχρονικό. Κι αυτό το ξέρει καλά η καρδιά όλων που περιμένει κάθε χρόνο τούτη τη γιορτή για να αναγεννηθεί, για να προσφέρει και να λάβει αγάπη.Το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, το αισιόδοξο μήνυμα που απορρέει από το γεγονός των ημερών, τη γέννηση δηλαδή του Θεανθρώπου, προβάλει σήμερα περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Είναι μήνυμα αγάπης και συμφιλίωσης των ανθρώπων, κίνητρο για περισυλλογή και αναθεώρηση αντιλήψεων, αφορμή για πραγματοποίηση ουσιώδους αυτοκριτικής και ιεράρχησης των υποχρεώσεών μας. Τα Χριστούγεννα είναι η κατ' εξοχήν γιορτή της αγάπης, της φροντίδας και του ενδιαφέροντος για τους αρρώστους... και όχι μόνο. Μερικοί συνάνθρωποί μας μας χρειάζονται γιατί είναι στο κρεβάτι του πόνου σε κάποιο νοσοκομείο, αρκετοί από αυτούς χρειάζονται κάτι πολύ απλό, εθελοντική προσφορά αίματος. Και η απολαβή από αυτό; «Νυν χαίρω εν τοις παθήμασί μου υπέρ ημών και ανταναπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού, ο εστίν η εκκλησία» {Κολ. 1,24} Γνήσιο άρωμα Χριστουγέννων! Από αυτό που δεν πωλείται σε κανενός είδους κατάστημα, που δεν έχει τιμή αλλά αξία ανεκτίμητη. Άρωμα που μέσω μιας μικρής θυσίας, ενός ελαχίστου “παθήματος” για τον πλησίον μας κάνει μετόχους του Χριστουγεννιάτικου πνεύματος. Mπορεί, λοιπόν, ο καθένας να αγοράζει και να χαρίζει δώρα στους αγαπημένους του, συγχρόνως όμως να διαθέτει περισσεύματα αγάπης για τους αρρώστους που το έχουν ανάγκη. Άλλωστε “Τα Χριστούγεννα δεν είναι τόσο για να ανοίγεις δώρα όσο την καρδιά σου” {Janice Maeditere}. Και αυτό μπορεί να γίνει όχι μόνο κάθε 25η Δεκεμβρίου αλλά και τις 365 μέρες του έτους. Καλά Χριστούγεννα!!!

                                         

Σπυρίδων Αναστασόπουλος

« … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ »

   Τα Χριστούγεννα έχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό άγιο και σωτήριο. Γιατί με αυτά δεν εορτάζουμε ένα οποιαδήποτε γεγονός, αλλά την ιδία την εμφάνιση του Υιού και Λόγου του Θεού στη γη και ανάμεσα μας. Μας τίμησε ιδιαίτερα με την επίσκεψη Του αυτή υπέροχα, ανυπέρβλητα,  μοναδικά, καθώς ένωσε τη δική μας ανθρώπινη φύση με τη δική Του τη Θεϊκή.   Οπότε με τα Χριστούγεννα δεν κάνουμε τίποτα άλλο τελικά από το να ζούμε την αναδημιουργία μας την ανάπλαση μας από την αμαρτία όπου ήμασταν ώστε να επανέλθουμε πάλι στην πρότερα μας κατάσταση.    Συνεπώς όταν αποδίδουμε στα Χριστούγεννα το πραγματικό τους νόημα και όταν τα εορτάζουμε όπως πρέπει δηλαδή πνευματικά τότε επιτυγχάνεται η ένωση μας με το θεό και ακυρώνονται τα σκοτεινά σχεδία του διαβόλου.   Η γέννηση του Ιησού Χριστού είναι κατά τον Άγιο Μάξιμο τον ομολογητή «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον». Κανείς μέχρι την γέννηση Του ούτε καν οι άγγελοι που τον υμνούν δεν είχαν αντικρίσει τον Δημιουργό , χάρη λοιπόν της ανθρωπότητας είδαμε το δημιουργό μπορέσαμε να τον εικονίσουμε. Ωστόσο το μήνυμα  της γεννήσεως είναι πολύ πιο ηχηρό από όσο δείχνει Η γέννηση μας διδάσκει  αυτά ακριβώς που επιτελέστηκαν και που αποτελούν γνωρίσματα του γεγονότος: ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ .Η ταπείνωση συνιστάται στην απόρριψη του εγωισμού της φιλαυτίας. ΕΛΠΙΔΑ .Όσο ο άνθρωπος ελπίζει ζει δημιουργεί και προοδεύει .Παύοντας να ελπίζει σταματά να ζει. ΠΡΟΣΜΟΝΗ .Εκείνος που ελπίζει προσμένει σε κάτι ανώτερο από την ύλη και το παρόν προσμένει στο Χριστό. Αυτές τις μέρες όλοι κάνουμε τα πάντα να περάσουμε τελεία αδιαφορώντας πολλές φορές άθελα μας για κάποια άτομα που δεν έχουν  τη δυνατότητα να περάσουν τις γιορτές το ίδιο έντονα με εμάς .Τα άτομα  αυτά είναι οι παππούδες/γιαγιάδες μας είτε ακόμα και ξεχασμένοι ηλικιωμένοι σε μοναχικά γηροκομεία που η μονή τους ευχή είναι να δουν τους συγγενείς τους τα παιδιά τους τα εγγόνια τους και όχι να πάρουν κάποιο δώρο .Συνεπώς αυτές τις μέρες η κατάθλιψη δεν είναι σπάνια όσο αντιφατικό και αν είναι αυτό με τα Χριστούγεννα . Η έλλειψη συγγενών φίλων η και η αδυναμία του ατόμου να βρεθεί με αυτούς για να γιορτάσει γίνεται πιο έντονη αυτές τις μέρες που παραδοσιακά είναι αφιερωμένες στην οικογένεια και τους αγαπημένους ανθρώπους.  Η θλίψη των ηλικιωμένων ανθρώπων απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση διότι ακόμα και όταν λένε ότι θέλουν να μείνουν μόνοι τους πιθανότατα δε λένε την αλήθεια και απλά προσπαθούν να μην μας επιβαρύνουν. Να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα : Ένας άνθρωπος εργαζόταν  στο ταχυδρομείο και η εργασία του ήταν να διαχειρίζεται όλα τα γράμματα που είχαν δυσανάγνωστες διευθύνσεις .Μια μέρα, ήρθε μια επιστολή προς τον Θεό, με τρεμάμενο γραφικό χαρακτήρα, χωρίς διεύθυνση. Σκέφτηκε ότι θα πρέπει να την ανοίξει για να δει περί τίνος πρόκειτε. Η επιστολή είχε ως εξής :Θεέ μου, είμαι μια ηλικιωμένη 83 ετών, που ζει με μια πολύ μικρή σύνταξη .Χθες κάποιος έκλεψε το πορτοφόλι μου. Είχα 100 ευρώ σε αυτό ,που  ήταν όλα τα λεφτά που είχα μέχρι την επόμενη πληρωμή της σύνταξής μου .Την ερχόμενη Κυριακή είναι Χριστούγεννα ,ο σύζυγος μου έχει πεθάνει , τα παιδιά μου είναι μακριά και για να μην τους επιβαρύνω  έχω καλέσει  δύο φίλες μου για φαγητό. Χωρίς αυτά τα χρήματα, δεν έχω τίποτα για να αγοράσω τρόφιμα, και είσαι η μόνη μου ελπίδα .Μπορείς  σε παρακαλώ να με βοηθήσεις ;Σε ευχαριστώ Μαρία Ο ταχυδρομικός υπάλληλος συγκινήθηκε . Έδειξε την επιστολή σε όλους τους συνάδελφους του .Ο κάθε ένας άνοιξε το πορτοφόλι του και έδωσε μερικά ευρώ .Μάζεψαν όλα και όλα 95 ευρώ, τα έβαλαν σε ένα φάκελο και τα έστειλαν στην ηλικιωμένη . Η γιορτή των Χριστουγέννων πέρασε. Λίγες ημέρες αργότερα, μια άλλη επιστολή ήρθε από την ίδια ηλικιωμένη προς τον Θεό. Όλοι οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν γύρω, ενώ το γράμμα ανοίχτηκε. Έλεγε :Θεέ μου, πώς μπορώ να σε ευχαριστήσω ποτέ αρκετά,  για αυτό που έκανες για μένα ;Λόγω του δώρου της αγάπης σου, μπόρεσα να ετοιμάσω ένα υπέροχο  δείπνο για τις φίλες μου .Είχαμε μια πολύ ωραία βραδιά και είπα στις φίλες μου για το υπέροχο δώρο σου !!! Βλέπουμε  λοιπόν ότι προκειμένου να μην επιβαρύνει τους δικούς της ανθρώπους  αλλά και για να μην μείνει μόνη τής η ηλικιωμένη κάλεσε τις φίλες της .Πάρετε λοιπόν τους ηλικιωμένους στο σπίτι σας. Μην τους αφήνετε μόνους τους τις γιορτινές μέρες που σας χρειάζονται όσο ποτέ. Κάποια στιγμή ήταν και αυτοί στη δική μας θέση. Κάποια στιγμή όμως θα

φτάσουμε  και εμείς στη δική τους. Σε κανέναν δεν αρέσει να μένει μόνος του ιδίως αυτές τις γιορτινές μέρες. Πολλοί περισσότερο στους ανθρώπους αυτής της ηλικίας. Ένα πιάτο παραπάνω στο τραπέζι σας είναι , μια ψυχή παραπάνω στο σπίτι σας .Αφιερώστε έστω λίγο από το χρόνο σας μαζί τους.  Πάρετε  τους και δώστε τους το πιο πολύτιμο δώρο Χριστουγέννων .ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΑΣ ,ΕΝΑ  ΓΛΥΚΟ ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ!!!

 ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΙΟΠΗ

« … ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ »

     Η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στους πρωτοπλάστους για το σπέρμα της γυναικός που θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως. Ο Υιός του Θεού και Θεός προσλαμβάνει δεύτερη φύση, την ανθρώπινη. Γεννιέται ως άνθρωπος κατά πάντα πλην της αμαρτίας.      Ο Θεός όχι μόνο δεν αποστρέφεται την ανθρώπινη φύση, η οποία είναι δικό Του δημιούργημα, αλλά την ενδύεται, την τιμάει, την εξυψώνει. «Ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται», ο Υιός του Θεού γίνεται και Υιός του ανθρώπου. Το κοντάκιο της εορτής των Χριστουγέννων μας βεβαιώνει ότι «δι' ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός». Παράλληλα, εξυμνούμε την Υπεραγία Θεοτόκο ως ηγιασμένο ναό και παράδεισο λογικό, παρθενικό καύχημα, «εξ ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών.» Για εμάς τους ανθρώπους και για την δική μας σωτηρία ο άχρονος και άπειρος Θεός μας σαρκώθηκε και γεννήθηκε ως παιδί για να αναγεννήσει το ανθρώπινο γένος. Ο Κύριός μας έρχεται για να ζήσει όλα τα στάδια της ανθρώπινης ζωής. Μάλιστα, ξεκινά την κατά σάρκα ζωή Του ως ένα ταπεινό φτωχό βρέφος που γεννιέται από την ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ σε ένα σπήλαιο ζώων στο άσημο χωριό της Βηθλεέμ. Μέσα στα Ιερά Ευαγγέλια γίνεται συχνά μνεία των λέξεων «βρέφος» και «παιδίον» για να τονιστεί το γεγονός ότι ο Κτίστης του παντός βρεφουργείται πραγματικά και όχι φαινομενικά, ουσιαστικά και όχι συμβολικά.    Στο κατά Λουκάν Άγιο Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι (Β', 12) «καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ.», (Β', 16-17) «καὶ ἦλθον σπεύσαντες, καὶ ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ. Ἰδόντες δὲ διεγνώρισαν περὶ τοῦ ρήματος τοῦ λαληθέντος αὐτοῖς περὶ τοῦ παιδίου τούτου·» και (Β', 21) «καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.».

     Σύμφωνα με το κατά Ματθαίον Άγιο Ευαγγέλιο, κατά την επίσκεψη των μάγων, (Β’, 9) «οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον·» και (Β’, 11) «καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·». Κατά την φυγή στην Αίγυπτο, ο Ευαγγελιστής μας πληροφορεί ότι (Β’, 13-14) «αναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον.». Τέλος, κατά την επιστροφή από την Αίγυπτο, αναγιγνώσκουμε ότι (Β’, 20-21) «λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ.».

     Ο Θεός μας, λοιπόν, καταδέχεται να γίνει βρέφος, σπαργανωμένο, αναπαυόμενο μέσα σε φάτνη αλόγων ζώων, περιτεμνόμενο, απειλούμενο, διωκόμενο, ξενιτευόμενο. Μεγάλη παρηγορία και ελπίδα μπορεί να λάβει κάθε άνθρωπος, και εν προκειμένω κάθε νέος, μέσα από τα γεγονότα γύρω από την Γέννηση του Μεσσία. Ο Θεός που καταδέχεται να γίνει βρέφος από την άπειρή Του αγάπη για τον άνθρωπο έρχεται για να ανακαινίσει και να αναγεννήσει την γερασμένη από την αμαρτία και τα πάθη ψυχή του ανθρώπου. Τυλίγεται στα σπάργανα για να τυλίξει την ανθρώπινη καρδιά με το Φως Του. Αναπαύεται μέσα σε φάτνη για να μας εγγυηθεί ότι πολλώ μάλλον ποθεί να αναπαύεται μέσα στην ψυχή μας. Περιτέμνεται για να μας βεβαιώσει ότι μόνο Αυτός μπορεί να μας απαλλάξει από τα πάθη. Απειλείται και διώκεται για να μας δώσει θάρρος να μη φοβούμαστε να υποστούμε συνέπειες για χάρη Του. Ξενιτεύεται για να γίνει οικείος σε όσους ελεύθερα Τον αποδεχτούν.   Ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτες επιστολή του (Δ’, 1-7) μας διαβεβαιώνει ότι διά της πίστεως στον Χριστό κερδίζουμε την θεία υιοθεσία. Συγκεκριμένα, αντιπαραβάλει τον άνθρωπο που έζησε πριν την ενσάρκωση του Υιού του Θεού ως έναν ανήλικο κληρονόμο ο οποίος ενώ είναι ιδιοκτήτης της περιουσίας του πατέρα του, δεν διαφέρει από έναν δούλο καθώς την περιουσία του την διαχειρίζονται επίτροποι λόγω της ηλικίας του. Έτσι κι εμείς, μας λέει, όταν ήμασταν ανήλικοι πνευματικά, ήμασταν υποδουλωμένοι στην αμαρτία και στον κόσμο. Όταν όμως ήρθε ο κατάλληλος χρόνος κατά τον οποίο θα παύαμε να είμαστε ανήλικοι πνευματικά, ο Θεός έστειλε τον Υιό Του, ο οποίος γεννήθηκε κατά σάρκα από άνθρωπο, οπότε και βρέθηκε να τελεί κάτω από φυσικούς νόμους με σκοπό να εξαγοράσει εκείνους που ήταν εγκλωβισμένοι στο νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και έτσι να δεχτούμε υιοθεσία από τον Θεό. Μετά από αυτά ο Απόστολος συμπεραίνει ότι πλέον δεν είμαστε δούλοι αλλά υιοί (παιδιά) και εφόσον είμαστε υιοί είμαστε και κληρονόμοι του Θεού δια του Χριστού.  Κανένας ύμνος και καμία δοξολογία δεν είναι αρκετή για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη μας και την ευχαριστία μας προς την άκρα συγκατάβαση του Θεού να σαρκωθεί και να γίνει ένας από εμάς με μόνο σκοπό να μας ελευθερώσει από τον παλαιό άνθρωπο και να μας υιοθετήσει ώστε να γίνουμε κατά χάριν παιδιά Του και κληρονόμοι της Βασιλείας Του. Μάλιστα, το σωτήριο γεγονός της κατά σάρκα γέννησης του Κυρίου έλαβε μεν χώρα σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή μέσα στην ιστορία, επαναλαμβάνεται δε συνεχώς μέσα στη ζωή των χριστιανών. Το μυστήριο της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού γίνεται μια εκκλησιαστική εμπειρία, κυρίως μέσα από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, κατά την οποία οι πιστοί βιώνουν ξανά και ξανά την σάρκωση του Λόγου του Θεού και νοερώς προσκυνούν τον τεχθέντα Βασιλέα. Τα Χριστούγεννα τα ζει και κάθε άνθρωπος χωριστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ως μία προσωπική πνευματική εμπειρία κατά την οποία ο Κύριος του αποκαλύπτεται και γεννιέται μέσα στην καρδιά του ως σε άλλη φάτνη. Μετά από τη συνειδητοποίηση αυτών των αληθειών, όλοι οι άνθρωποι και ιδιαιτέρως εμείς οι νέοι, οφείλουμε να αποκτήσουμε μια άλλη θεώρηση επάνω στη μεγάλη χριστιανική εορτή, την εορτή των Χριστουγέννων. Στις δύσκολες εποχές που διερχόμαστε ας πάρουμε ελπίδα και ας πιστέψουμε δυνατά ότι ο Μεσσίας κατεβαίνει από τον Θρόνο Του πάλιν και πολλάκις για την δική μας σωτηρία.  Τα υψηλά νοήματα της Γέννησης του Χριστού μας προτρέπουν να καθαρίσουμε και να ευπρεπίσουμε την ψυχή μας με νηστεία και προσευχή για να γίνει η φάτνη του Σωτήρος. Στα φετινά Χριστούγεννα ας ανάψουμε λιγότερα λαμπιόνια στο δέντρο μας και ας φωτίσουμε περισσότερο την ύπαρξή μας με τα σωτήρια μυστήρια της Εκκλησίας μας, την Ιερά Εξομολόγηση και την Θεία Κοινωνία. Ας σκορπίσουμε περισσότερη αγάπη υπέρ των πλησίον μας και λιγότερα χρήματα υπέρ του καταναλωτισμού. Ας συγχωρήσουμε όσους μας πολεμούν στο όνομα του εν υψίστοις Θεού «και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Ας γιορτάσουμε την μεγάλη εορτή στις εκκλησιές μας και ας αποκοπούμε από κοσμικές, και ενίοτε ειδωλολατρικές, εκδηλώσεις που βεβηλώνουν την χριστιανική γιορτή.  Μόνο όταν βιώσουμε ουσιαστικά την Γέννηση του Θεανθρώπου η ψυχή μας θα γεμίσει από άρρητη χαρά, αυτή που μόνο ο Θεός χαρίζει. Αυτό το μήνυμα σκορπάει η Δεσποτική Εορτή των Χριστουγέννων σε όλες τις ψυχές, και ειδικά στις ψυχές των νέων οι οποίοι εκ φύσεως συνεχώς αναζητούν την αγάπη, την ευτυχία, την ελπίδα.

ΜΑΡΙΑ ΦΙΛΙΠΙΔΟΥ

« … ΠΡΟΣ ΠΑΣΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ »

            Οι αναμνήσεις δεν χαρίζονται σε καμία γιορτή. Εικόνες βγαλμένες από την καθημερινότητα, τη δική μας, του διπλανού, του αγνώστου. Εμπειρίες πόνου που δεν έχουμε νιώσει, φρίκης που δεν θα θέλαμε να γνωρίζουμε μας εμφυτεύονται συνεχώς για την ενημέρωσή μας. Άλλες, δυστυχώς, τις ζούμε ή μας προετοιμάζουν να τις ζήσουμε. Θα πεινάσεις! Τα παιδιά τις Αφρικής παίρνουν πρόσωπα Ελληνικά, γνωστά, φιλικά. Θα πτωχεύσουμε! Ο μετανάστης δεν είναι πια ξένος αλλά Έλληνας, σε κάτι που δεν θυμίζει καμία ιστορική, περήφανη, πολυθρύλητη Ελλάδα. Θα πολεμήσεις, θα πονέσεις, θα γελοιοποιηθείς, θα χαθείς... χιλιάδες “θα” γεμάτα μελέτες και αριθμούς που φωνάζουν την καταστροφή σου. Και από το ράδιο ακούς: “Χριστός γεννάται...”, και όλες οι εικόνες του παρελθόντος και του μέλλοντος δεν θέλουν να φύγουν, θέλουν μόνο να γεννήσουν ένα ερώτημα...δοξάσατε;

Το ταβάνι ποτέ δεν δίνει απαντήσεις, όσο και να το κοιτάς παραμένει εκεί, να σου ψιθυρίζει - όταν είσαι στα κέφια σου- ότι κάποιοι εκεί έξω έχουν ταβάνι τον ουρανό, σαν να είναι ο ρόλος του να σου τους θυμίζει. Αλλά και τα πάντα  γύρω σου σε κάνουν κομμάτι των προβλημάτων. Τρως, μέχρι πότε; Ο διπλανός τρώει ή πεινάει; Μιλάς για τον πόνο σου και ο απέναντί σου έχει άλλον πόνο, μεγαλύτερο. Αγαπάς έναν άνθρωπο και θυμάσαι εκατομμύρια άλλους που είναι μόνοι, θλιμμένοι, άγνωστοι. Παντού προβλήματα, λίγες λύσεις για λίγους και ξαφνικά... είσαι λίγος. Η ιστορία, αντί για σύμβουλος, είναι εχθρός σου. Χιλιάδες κόκκινες σελίδες, ημερομηνίες με βαρύτητα μετρημένη σε πτώματα. Και μια αρχαία Ελλάδα να σου φωνάζει, σαν σε σύγχρονο Προμηθέα: “Τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων φανῇ”{1}. Και όμως, κάποιος επιμένει να φωνάζει, παραδόξως χαρούμενος: “Χριστός γεννάται...”.Γεννάται, αλλά όχι όπως ζητάμε. “Δεν ήρθες μ' αστροπέλεκα και με βροντές και καταιγίδα. Ήρθες σαν αύρα, σαν πνοή, σαν φως, σαν ορθρινή δροσοσταλίδα."{2} Και ψάχνουμε μέσα στο θόρυβο να ακούσουμε την πνοή και μέσα στο σκοτάδι να δούμε το φως, να καταλάβουμε γιατί αγάλλονται οι ουρανοί, γιατί χαίρει η φύσης και όμως ακόμη υποφέρει ο “πάντων ανώτερος, πάντων άρχων, πάντων κεφαλή¨{3} άνθρωπος. Και πρώτος από όλους, γιατί υποφέρει ο σωτήρας Χριστός; Γεννήθηκε σε φάτνη “διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι.¨{4}, γεννήθηκε υπόδουλος στους Ρωμαίους, γεννήθηκε στο κρύο με παρηγοριά τη ζέστη των χνώτων των ζώων - που εμείς δεν θα αντέχαμε - και με μία προοπτική ζωής μέσα στη φτώχεια, με υπακοή και σκληρή εργασία τριάντα χρόνων και ύστερα να μην “ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.¨{5} και κατάληξη... στο σταυρό, συνοδευόμενος από προδοσία, εμπαιγμούς, μαστιγώματα. Πώς είναι άραγε δυνατόν να επιλέξει κάποιος μία τέτοια ζωή, ειδικά αν τα έχει όλα, αν είναι όλα, αν δεν χρειάζεται τίποτα από κανέναν; Γιατί, λοιπόν, “Χριστός γεννάται...”;

          “Τι πόνους υφίστασαι περί το μηδέν”{6}, τι παράλογη επιλογή και θυσία για τον άνθρωπο. Και όμως, μία τέτοια θυσία δεν μπορεί να είναι μάταια, δεν είναι μάταια. Ούτε είναι “μαγική” λύση, καταπάτηση της ελεύθερης βούλησης. Ο Χριστός αντί για “παιδί θαύμα” γίνεται παράδειγμα υπομονής, αυτοθυσίας, γίνεται η αγκαλιά του Πατέρα του που “ὡς ἀετὸς σκεπάσαι νοσσιὰν αὐτοῦ , διεὶς τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐδέξατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς ἐπὶ τῶ μεταφρένων αὐτοῦ”{7}. Δεν ανοικοδομεί φανερά, άμεσα έναν ¨Όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο”{8} γύρω μας. Μας προσφέρει όμως την ουσία, την παρηγοριά, την προοπτική. “Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε”{9}. Δεν παρουσιάζει μια καθημερινότητα τέλεια, αλλά ένα αναγκαίο βήμα για μία αιωνιότητα με  “οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν”{10}, αντάξια της παραχώρησης του να γίνει ένας από μας, “συγκοινωνὸς ἐν τῇ θλίψει καὶ 

βασιλείᾳ καὶ ὑπομονῇ“{11} δίνοντας αυριανό νόημα στο σημερινό “Χριστός γεννάται...”.

          Ο Χριστός έρχεται για όλους. Μας περιμένει όλους. Έτοιμος να ανεχτεί προδότες και αρνητές. Έτοιμος να αγκαλιάσει αλλόθρησκους, εχθρούς, βασανισμένους, ανωνύμους. Έτοιμος να πεθάνει για τις αμαρτίες, τις δικές μας και των “άλλων”. Αυτών που είναι καθήκον μας να μη γίνουμε κριτές και δικαστές τους αλλά “τὸ φῶς τοῦ κόσμου”{12} τους. Έτοιμος να μας διδάξει πως θα γεμίσουμε εμείς αυτόν τον κόσμο με εικόνες αγάπης, με φωτεινές αναμνήσεις, με χαρούμενα νέα, όποιο και αν είναι το προσωπικό κόστος που θα μας επιβάλλουν όσοι “οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι”{13}. Έτοιμος να γκρεμίσει τις απειλές για ένα ζοφερό μέλλον και να χτίσει στη θέση τους μία αιώνια κοινωνία αγάπης. Έτοιμος να σου δείξει ότι δεν είσαι λίγος γιατί δεν θα είσαι ποτέ πια μόνος, “Χριστός γεννάται...”.

          Αν λοιπόν η σταυρική θυσία είναι το κάλεσμα του Χριστού που έκανε εκατομμύρια μαρτύρων και αγίων να τον ακολουθήσουν στον επίγειο θάνατο, τότε η γέννηση του είναι το κάλεσμα να ζήσουμε με Αυτόν, για Αυτόν, να γίνουμε “θείας κοινωνοὶ φύσεως"{14}. Το κάλεσμα να αντικρίσουμε την πρόσκαιρη πραγματικότητα μέσα από ένα πρίσμα αιώνιας αγάπης, η διαβεβαίωση ότι σε κανέναν αγώνα της ζωής δεν έχουμε απλά, χαμένους μέσα στο πλήθος “χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἃ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τῷ Βάαλ”{15} αλλά τον ίδιο το σωτήρα, με σάρκα και οστά. Και όποτε πονάμε, για εμάς, τους δικούς μας, τον κόσμο, έχουμε μια φωνή στην καρδιά να μας λέει “μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα”{16} και να ψιθυρίζει σε κάθε σύγχρονο, βασανισμένο, αδικημένο αλλά γεμάτο αγάπη Προμηθέα, “Χριστός γεννάται...”, για εσένα, “δοξάσατε!”.

                                                                                    Αγγελος ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ 

{1}  Αισχύλου, Προμηθεύς Δεσμώτης, στ. 1026-1028

{2}  Γ. Βερίτης,  Δεύτε ίδωμεν πιστοί!

{3}  Ι. Χρυσοστόμου (“Οι καμπάνες των Χριστουγέννων” Αρχιμ. Χαρίτωνος Πνευματικάκη)

{4}  Λουκ. Β', 7

{5}  Λουκ. Θ', 58

{6}  Ι. Χρυσοστόμου (Sancti Joannis Chrysostomi,... Opera omnia quae exstant...-Google Books)

{7}  Δευτερονόμιον ΛΒ', 11

{8}  Διονύσιος Σολωμός, Εις Φραγκίσκα Φραίζερ

{9}  Ιω. ΙΣΤ', 33

{10}Αποκ. Ιω. ΚΑ', 1

{11}Αποκ. Ιω. Α', 9

{12}Ματθ. Ε', 14

{13}Λουκ. ΚΓ', 34

{14}Β' Πέτρου Α', 4

{15}Γ' Βασιλείων ΙΘ', 18

{16}Α' Προς Θεσσαλονικείς  Δ', 13

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Φίλοι μου το Αγιον Σπήλαιον μας καλεί όλους. Ας είμεθα ειρηνικοί προς αλλήλους, ας εκτοπίσουμε τα πάθη και τις ολέθριες διαιρέσεις από την ζωή μας. Οδηγημένοι από το φως της Θείας φάτνης ας επανεύρουν οι πεπλανημένοι την οδών της σωτηρίας, οι αμαρτωλοί την οδών της μετανοίας, οι κλονιζόμενοι ας αντλήσουν δύναμιν, οι χλιαροί στα ιδεώδη της πίστεως ας γίνουν θερμοί, οι ασθενείς την ελπίδα, οι πάσης φύσεως δοκιμαζόμενοι τον βοηθόν και αντιλήπτορα. ΄Όλοι και όλες με έμβλημα μας την αγάπη του Χριστού ας πλησιάσουμε προς το Άγιον Σπήλαιον …

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα,

χαρούμενο και ευτυχισμένο το νέο έτος 2012

Πατήρ Γεώργιος