ΕΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΡΙΤΑΙΑΣ

   Άλλη μία κατηχητική περίοδος της παρέας του αη-Γιάννη του Θεολόγου έφτασε στο τέλος της. Σκέψη και επιθυμία του πνευματικού καθοδηγητή της παρέας πρωτοπρεσβύτερου π. Γεωργίου Ηλιόπουλου ήταν ο επίλογος να γραφτεί σ’ ένα; πανέμορφο προσκύνημα το ευλογημένο απόγευμα της Κυριακής 1ης Ιουνίου. Η απαρτία των μελών στη συμμετοχή του προσκυνήματος ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον πατέρα Γεώργιο, ο οποίος, όπως μας τόνισε, έδωσε μεγάλο αγώνα για να καταφέρει να σμίξουμε όλοι μαζί. Κι εφόσον το προσκύνημα αφορούσε την Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Τριταίας θα είχαμε την ευκαιρία να έχουμε κοντά μας τον Πρωτοσύγκελο, Άγιο Ηγούμενο επί δεκαπενταετίας της Μονής και προϊστάμενος του νέου Ναού του Αγίου Ανδρέα,π. Αρτέμιο Αργυρόπουλο. Έτσι, ένας ευσεβής μας πόθος, πραγματοποιήθηκε εκεί που δεν το περιμέναμε, κατανοώντας την πληθώρα αρμοδιοτήτων του πατρός Αρτεμίου, που παρεμπόδιζε μια τέτοια συνεύρεση.

   Σημείο συνάντησης ο Ναός του Αγίου Ανδρέα. Όλοι ήταν στην ώρα τους και η αναχώρηση στις 4:00 μμ. Το υπερπλήρες λεωφορείο ξεκίνησε για τον προορισμό και σε λίγο “σκαρφάλωνε” τον Ερύμανθο, ενώ εμείς “χορταίναμε” τα μάτια μας με την πανέμορφη φύση σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Σε μία ωρίτσα σχεδόν ήμασταν εκεί. Ένα παλαιό πετρόκτιστο μοναστήρι, που θύμιζε φρούριο, μας υποδέχθηκε στο εσωτερικό του από μια χαμηλή πορτούλα με καμάρα. Δίχως καθυστέρηση κατευθυνθήκαμε στον ένα από τους τρεις Ναούς που διαθέτει η Μονή, αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όπου μας περίμενε ο Ηγούμενος για να ξεκινήσει η παράκληση προς την Παναγία μας. Το μικροσκοπικό Εκκλησάκι μαρτυρούσε κι αυτό την παλαιότητα του μοναστηριού, η πέτρα, οι τοιχογραφίες και ο λιγοστός φωτισμός μόνο των κεριών δημιουργούσε επίσης την απόλυτα κατανυκτική ατμόσφαιρα για την τέλεση της παράκλησης. Στο ψαλτήρι, όπως πάντα, ο Παναγιώτης με την πρεσβυτέρα Βενετία Ηλιοπούλου. μετά το πέρας της παράκλησης ο άγιος Ηγούμενος μας απέδωσε καλωσόρισμα και εν συνεχεία εξέθεσε Ιερά Λείψανα, τα οποία ένας ένας προσκυνήσαμε με ευλάβεια.

   Κατόπιν Περάσαμε στο αρχονταρίκι, μια μεγάλη αίθουσα, σαφώς ανακαινισμένη, σε συνδυασμό πέτρας και ξύλου με τις ανάλογες τραπεζαρίες. Εκεί απολαύσαμε την περίσσια φιλοξενία των μοναχών έχοντας ετοιμάσει ζεστό, μυρωδάτο καφέ και εδέσματα, τα οποία είχαν φροντίσει να εμπλουτίσουν,όπως συνήθως, οι πρεσβύτερες γυναίκες της παρέας με επικεφαλή την κυρία Μαρία Παπανικολάου. Πριν την έναρξη της ομιλίας του πατρός Αρτεμίου το λόγο πήρε η Μαρία Κηπουργού, στέλεχος της παρέας προκειμένου να κάνει τη σχετική προσφώνηση. Εξέφρασε εκ μέρους όλης της παρέας ευχαριστίες στον Πανοσιολογιώτατο, που μας υποδέχθηκε στην Μονή, αλλά και στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κκ. Χρυσόστομο, με του οποίου την ευλογία πραγματοποιούμε τις συνάξεις μας και τα εκάστοτε προσκυνήματά μας.

  

 Αφού πήρε το λόγο ο πρωτοσύγκελος, εκείνος με τη σειρά του μας ευχαρίστησε που κάναμε τον κόπο να τον επισκεφτούμε στην μονή, αλλά ευχαρίστησε και τον πατέρα Γεώργιο για το έργο που διατελεί όλα αυτά τα χρόνια με την πρεσβυτέρα του προκειμένου ο καθένας που έρχεται στην παρέα να μάθει τα λόγια του Θεού. Πρόκειται για έναν άνθρωπο πραγματικής αγάπης, κάτι που διαπιστώνει καθημερινά βλεποντας τον κόσμο που προστρέχει στο Ναό τού Αγίου Ανδρέα, ψάχνοντας τον πατέρα Γεώργιο για να ακουμπήσει τον πόνο του. Αποτελεί ασφαλή επιλογή για όλους εμάς που τον ακολουθούμε καθώς είναι ένα λιμάνι που μας προστατεύει από τις τρικυμίες που αντιμετωπίζουμε. Είναι πάντα εκεί για την ενίσχυσή μας. Μας προέτρεψε δε να συνεχίσουμε να τον αγαπάμε, να τον στηρίζουμε και να προσευχόμαστε στο Θεό να του δίνει δύναμη για να συνεχίσει τη διακονία του για πολλά έτη. Δεν παρέλειψε ο άγιος Ηγούμενος να αναφερθεί και στην πρεσβυτέρα Βενετία,της οποίας ο ρόλος είναι υποστηρικτικός και παραμένει λαμπάδα αναμμένη στο πλευρό του και της οικογένειάς της. Επίσης αναφέρθηκε και στο σημαντικό έργο των εθελοντών, που εργάζονται πίσω από την παρέα, της οποίας η λειτουργεία χρειάζεται οργάνωση και δουλειά. Στη συνέχεια εξέφρασε την χαρά του για την επίσκεψή μας στην Μονή τονίζοντας πως τα μοναστήρια προσπαθούν να είναι τόποι καταφυγής των ανθρώπων μέσα σ’ αυτό το πνευματικό σκοτάδι που επικρατεί. Γιαυτό,ο μοναχός προσεύχεται όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για όλο τον κόσμο, που δεν προλαβαίνει να διεκπεραιώσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις. Σε αντίθεση με την λανθασμένη άποψη πως οι μοναχοί είναι άνθρωποι απόμακροι και καλοπερασάκηδες, τόνισε τη θυσία που κάνουν για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν. Είχαμε ήδη “κρεμαστεί” από τα χείλη του άγιου Ηγούμενου και συνεχίσαμε να το κάνουμε όταν άρχισε να εξιστορεί την δημιουργία της Μονής, που έχει ρίζες στο βαθύ παρελθόν των δύο αιώνων και πλέον. Η ιστορία της ίδρυσής της σχετίζεται μ’ έναν αγιασμένο άνθρωπο που γεννήθηκε περί το 1700 στα Λακκώματα Αχαΐας με το όνομα Νικόλαος.

Όταν έπεσε χολέρα στο χωριό και οι άνθρωποι πέθαιναν μαζικά, ο Νικόλαος βρισκόταν στην Πάτρα προκειμένου να εργαστεί για να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του, την οποία η ασθένεια δεν άφησε ανέγγιχτη, καθώς και τους δικού της. Ο Νικόλαος ζήτησε τότε από το Θεό να τον βοηθήσει στην ταφή τους δίνοντας την υπόσχεση πως αν δεν μολυνόταν από την χολέρα θα αφιέρωνε τη ζωή του στο μοναχισμό.’Ετσι κι έγινε…Εκάρη μοναχός με το όνομα Νεκτάριος και ακολούθησε ασκητικό δρόμο.Καθ’ ό,τι πολύ ευφυής οι μοναχοί τον έθεσαν ηγούμενό τους.Ο μοναχός Νεκτάριος έχτισε το πρώτο μοναστήρι εκεί που σήμερα βρίσκεται η Μονή Ταξιαρχών,στη Ρίζα Ερυμάνθου.Η τοποθεσία προκαλούσε πολλές κακουχίες στους μοναχούς,γι’ αυτό έφτιαξε πιο κάτω το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου.Όμως,ο Ηγούμενος Νεκτάριος,από τη συμπεριφορά ενός πουλιού που πηγαινοερχόταν στην περιοχή κατάλαβε ότι ο Θεός ήθελε την Μονή κάπου αλλού,για την εύρυθμη λειτουργία της.Έψαξα με τους άλλους μοναχούς για τη φωλιά του πουλιού και μόλις την βρήκαν άρχισαν να χτίζουν.Η ίδρυση της Μονής τοποθετείται το 1728.Την αγιασμένη φυσιογνωμία του μοναχού Νεκταρίου παραδέχθηκαν και οι Τούρκοι,δι’ αυτό και ο Αγάς της περιοχής έδωσε φιρμάνι να μην πειράξει κανένας Τούρκος την Μονή,παρόλο που αρχικά πίστεψαν-λόγω της μορφής του καστρομονάστηρου με περιμετρικά τείχη και προστατευτικούς αμυντικούς μηχανισμούς κατά των εισβολέων-πως χτιζόταν ένα στρατηγικό άντρο με αρχηγό τον Ηγούμενο Νεκτάριο.Εντός της Ιεράς Μονής βρίσκονται τρεις Ιεροί Ναοί.Το καθολικό αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τα δύο παρεκκλήσια,του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και των Αγίων Πάντων.Παρόλο που ο Ηγούμενος Νεκτάριος ίδρυσε την Μονή προς τιμήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,επικράτησε να εορτάζει πανηγυρικά την Κυριακή των Αγίων Πάντων,καθώς η εποχή προσφέρεται για ευκολότερη προσέλευση των πιστών.Στη συνέχεια ο Πρωτοσύγκελος έδωσε απαντήσεις,με ιδιαιτερη διάκριση, σε διάφορα ερωτήματα πνευματικής φύσεως,που του έθεσαν μέλη της παρέας και η ώρα παρήλθε τόσο ευχάριστα που δεν είχαμε αντιληφθεί ότι το σούρουπο είχε αρχίσει ν’ αγκαλιάζει την Μονή.

   

Ο πατέρας Γεώργιος απέδωσε ευχαριστίες,για άλλη μια φορά, στο πρόσωπο του πατρός Αρτεμίου, που παραμένει μια σταθερή αξία μέσα στους κόλπους της Πατραϊκής Εκκλησίας. Μας συμβούλευσε δε,αυτά που ακούσαμε και είδαμε να μας συντροφεύουν στη διάρκεια του νεκρού καλοκαιριού, που στερούμαστε πνευματικής ασπίδας.

   Εγκαταλείψαμε την Ιερά Μονή όλοι μας φορτωμένοι με όμορφα συναισθήματα και πνευματική ανάταση,την οποία είχαμε τόσο ανάγκη και μας προσφέρθηκε τόσο απλόχερα, ώστε να παραμείνουν οι πνευματικές μπαταρίες μας γεμάτες μέχρι την επαναφόρτισή τους σ’ ένα επόμενο προσκύνημα, που θα πραγματοποιήσει η παρέα μας…η παρέα του Άη Γιάννη του θεολόγου. 

 Αγλαΐα  Έρδα

                    Μέλος της  παρέας