ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ

Δεν τιμωρουμαστε εις τελους, δηλαδη δεν καταδικαζομαστε.

Δεν τιμωρουμαστε εις τελους, δηλαδη δεν καταδικαζομαστε. Μεσα απο τα πραγματα, ομως "μιλαει" ο Θεος. Με μυριους τροπους. Υπαρχει δηλαδη και ενεργει απολυτα ο Πνευματικος Νομος. Οπως οι φυσικοι νομοι. 

Οποιος εχει μελετησει αγιο Μαρκο Ασκητη, στην Φιλοκαλια, θα γνωριζει καποια πραγματα.

Ελεγαν οι Βυζαντινοι: "Τα παντα πωλησον, Μαρκον αγορασον". Αυτο το ελεγαν για δυο λογους, αφενος για την ανεκτιμητη αξια των λογων του περι Πνευματικου Νομου, και αφετερου για το δυσευρετο και το υψηλοτατο κοστος των χειρογραφων τοτε και σπανιοτατων βιβλιων. 

Θελω να πω, οτι καθετι που κανουμε ως ενεργεια, εχει μια αντιδραση, την οποια καθε φορα ο Θεος, χειριζεται με τετοιο τροπο, ωστε να μας νουθετει, παραδειγματισει, και να πετυχει αγαθο αποτελεσμα. 

Γενικα η Παιδεια του Θεου, ειναι ενα ανεξαντλητο, οσο και ακαταληπτο ζητημα εν πολλοις. 

Αυτο εφοσον ειμαστε υπο τας χειρας Του. Δηλαδη μεσα στην Εκκλησια και το θελημα Του.

"Ον αγαπα ο Θεος παιδευει", λεει η Γραφη. Οπου το ρημα "παιδευει", ειναι παντα προς τελειωσιν και οχι προς εξουδενωση. 

Γιαυτους τωρα που ειναι εκτος Εκκλησιας, και Τον αγνοουν, Τον πολεμουν, Τον μεμφονται,

ισχυουν αλλα πνευματικα μετρα. 

Εκει εαν δει καποιο ψηγμα καλης προαιρεσεως τους βοηθα, να το αυξησουν.

Εαν δει τελεια πορρωση, τους δινει καποια αναπαυση στο εδω, για να ειναι αναπολογητοι στο επεκεινα. 

Και αυτο το κανει παλι φιλανθρωπα. Γιατι εαν τους "κολαζε" και εδω, θα ηταν διπλα κολασμενοι. Και νυν και αει., 

Ενω τους αναπαυει εδω, συμφωνα με τις αρρωστες επιθυμιες και ενεργειες τους,

αφου ετσι ειναι το ακαμπτο θελημα τους, και το οποιο σεβεται απολυτα ο Θεος,

ωστε να λαβουν δικαια ανταποδοση εν Ημερα Κρισεως, αφου ετσι επελεξαν. 

Γενικα η Δικαιοσυνη του Θεου, συμβαδιζει με την ελευθερια των επιλογων του ανθρωπου,

αλλα και την ασκηση απο μερους του ανθρωπου της αυτεξουσιοτητος στην σχεση μαζι Του.

Υπαρχει δηλαδη υφισταται μια αναλογια, η οποια στην πραγματικοτητα υπερβαινει κατα πολυ,

την νομικιστικη εννοια του "δικαιου", που εχουμε κατα νουν οι ανθρωποι στην ζωη μας. 

Δηλαδη αυτος που στην προσκαιρη ζωη εκανε το κακο ας πουμε, και παταγε πανω στους αλλους, θα ειναι φαινομενικα "νικητης" στην πεπερασμενη χωροχρονικα αυτην ζωη,

ενω απολυτα χαμενος και πνευματικα νεκρος και μονος στην ατελευτητη αιωνιοτητα. 

Ενω αυτοι που αδικηθηκαν, εδω, και αφησαν τα παντα στον Θεο, δεν ελαβαν εκδικηση,

θεωρουνται μεν "χαμενοι" για τον κοσμο, εδω, αλλα θα συμβασιλευουν στην απειρη αιωνιοτητα της καινης κτισεως, με τον Χριστο και τους πιστους φιλους Του. 

Γιαυτο συμφερει καποιον να τιμωρηθει, να παιδευθει, να παιδαγωγηθει εδω, ωστε να μεταβαλλει νουν και καρδια, και να παρει την καλη στροφη και να βαλει νεα αρχη και πορεια,

παρα να μενει εδω, αμεριμνος να πραττει οτι πραττει, και να φαει την Πυλη της Βασιλειας στο κεφαλι, εν τη Ημερα εκεινη, την Φοβερα και Δικαια.

Και εδω θεωρω οτι επικεντρωνει ο αγιος Χρυσορρημων και μεγας Ιεροκυρηξ των αιωνων, Χρυσοστομος.

Που καποτε λεει η παραδοση μιλαγε τοσες ωρες, που αφου αδειασε ο Ναος, εμεινε η διακονισσα που καθαριζε τον Ναο αργα το βραδυ, να τον ακουει, μαγεμενη και εκστατικη, τοσο ωστε να την παρατηρησει την αλλη μερα ο προϊσταμενος, γιατι ειχε αφησει τον Ναο μισοκαθαρισμενο..

πηγη: AGIOOROS.NET